ما در تاريخ مذهبي و ديني خود مثال زياد داريم .
يكي از زنان اسلام كه مايه افتخار جهان است زينب كبري عليها السلام است .
تاريخ نشان مي دهد كه حوادث خونين و مصائب بي نظير كربلا زينب را به صورت
پولاد آبديده در آورد . زينبي كه از مدينه خارج شد با زينبي كه از شام به مدينه
برگشت يكي نبود . زينبي كه از شام برگشت رشد يافت هتر و خالصتر بود . حتي
آنچه در خلال حوادث اسارت ظهور كرده با آنچه در خلال ايام كربلا در زماني كه
هنوز برادر بزرگوارش زنده بود و مسؤوليت به عهده زينب گذاشته نشده بود ،
از زينب ظهور كرد ، فرق دارد .
يكي از زنان فاضله مسلمان عرب در زمان ما به نام دكتر عايشه بنت الشاطي
كتابي درباره زينب نوشته به نام بطلة كربلا يعني بانوي قهرمان كربلا . اين كتاب
چند بار به فارسي ترجمه و چاپ شده . اين بطولت و قهرماني قسمت زيادش
معلول همان حوادث و شدايد كربلاست . حوادث كربلا بود كه زبان زينب كبري
را به آنچنان خطابه غرا و آتشيني در مجلس يزيد جاري كرد كه همه شنيده ايد
ابوتمام مي گويد :
لولا اشتعال النار في ما جاورت
ما كان يعرف طيب عرف العود
اگر آتش در كنار چوب عود مشتعل نشود و داغي و سوزندگي آن عود را نگيرد ،
بوي خوش عود ظاهر نميگردد . تا آتش نباشد ، تا درد و سوزش نباشد ، هنر
چوب عود ظاهر نمي گردد .
سعدي در همين مضمون مي گويد :
قول مطبوع از درون سوزناك آيد كه عود چون همي سوزد جهان از وي معطر مي شود
رودكي مي گويد :
اندر بلاي سخت پديد آيد
فضل و بزرگواري و سالاري.
منبع : کتاب بیست گفتار ، مرتضی مطهری