ما در تاريخ مذهبي و ديني خود مثال زياد داريم .

يكي از زنان اسلام كه‏ مايه افتخار جهان است زينب كبري عليها السلام است .

تاريخ نشان مي‏ دهد كه حوادث خونين و مصائب بي نظير كربلا زينب را به صورت

پولاد آبديده در آورد . زينبي كه از مدينه خارج شد با زينبي كه از شام به مدينه

برگشت‏ يكي نبود . زينبي كه از شام برگشت رشد يافت ه‏تر و خالص‏تر بود . حتي

آنچه‏ در خلال حوادث اسارت ظهور كرده با آنچه در خلال ايام كربلا در زماني كه‏

هنوز برادر بزرگوارش زنده بود و مسؤوليت به عهده زينب گذاشته نشده بود ،

از زينب ظهور كرد ، فرق دارد .

يكي از زنان فاضله مسلمان عرب در زمان ما به نام دكتر عايشه بنت‏ الشاطي

كتابي درباره زينب نوشته به نام بطلة كربلا يعني بانوي قهرمان‏ كربلا . اين كتاب

چند بار به فارسي ترجمه و چاپ شده . اين بطولت و قهرماني قسمت زيادش

معلول همان حوادث و شدايد كربلاست . حوادث كربلا بود كه زبان زينب كبري

را به آنچنان خطابه غرا و آتشيني در مجلس يزيد جاري كرد كه همه شنيده ‏ايد

ابوتمام مي ‏گويد :

لولا اشتعال النار في ما جاورت
ما كان يعرف طيب عرف العود

اگر آتش در كنار چوب عود مشتعل نشود و داغي و سوزندگي آن عود را نگيرد ،

بوي خوش عود ظاهر نمي‏گردد . تا آتش نباشد ، تا درد و سوزش‏ نباشد ، هنر

چوب عود ظاهر نمي ‏گردد .

سعدي در همين مضمون مي‏ گويد :

قول مطبوع از درون سوزناك آيد كه عود چون همي سوزد جهان از وي معطر مي ‏شود

رودكي مي‏ گويد :

اندر بلاي سخت پديد آيد
فضل و بزرگواري و سالاري.

منبع : کتاب بیست گفتار ، مرتضی مطهری