1 . هر چه فرزند آدم پيرتر مى شود , دو صفت در او جوانتر مى گردد : حرص و آرزو .

2 . دو گروه از امت من هستند كه اگر صلاح يابند , امت من صلاح مى يابد واگر فاسد شوند , امت من فاسد مى شود : علما و حكام .

3 . شما همه شبان و مسؤول نگاهبانى يكديگريد .

4 . نمى توان همه را به مال راضى كرد اما به حسن خلق , مى توان .

5 . نادارى بلاست , از آن بدتر , بيمارى تن , و از بيمارى تن دشوارتر ,بيمارى دل .

6 . مؤمن , همواره در جستجوى حكمت است .

7 . از نشر دانش نمى توان جلو گرفت .

8 . دل انسانى همچو پرى است كه در بيابان به شاخه درختى آويزان باشد ,از وزش بادها دائم در انقلاب است و زير و رو مى شود .

9 . مسلمان آن است كه مسلمانان از دست و زبان او در آسايش باشند .

10 . رهنماى به كار نيك , خود كننده آن كار است .

11 . هر دل سوخته اى را عاقبت پاداشى است .

12 . بهشت زير قدمهاى مادران است .

13 . در رفتار با زنان , از خدا بترسيد و آنچه درباره آنان شايد , ازنيكى دريغ ننمائيد .

14 . پروردگار همه يكى است و پدر همه يكى . همه فرزند آدميد و آدم ازخاك است . گرامى ترين شما نزد خداوند , پرهيزكارترين شماست .

15 . از لجاج بپرهيزيد كه انگيزه آن , نادانى و حاصل آن , پشيمانى است .

16 . بدترين مردم كسى است كه گناه را نبخشد و از لغزش چشم نپوشد وباز از او بدتر كسى است كه مردم از گزند او در امان و به نيكى اواميدوار

نباشند .

17 . خشم مگير و اگر گرفتى , لختى در قدرت كردگار بينديش .

18 . چون تو را ستايش كنند , بگو اى خدا مرا بهتر از آنچه گمان دارندبساز و آنچه را از من نمى دانند بر من ببخش و مرا مسؤول آنچه مى گويندقرار مده .

19 . به صورت متملقين , خاك بپاشيد .

20 . اگر خدا خير بنده اى را اراده كند , نفس او را واعظ و رهبر او قرار مى دهد .

21 . صبح و شامى بر مؤمن نمى گذرد مگر آنكه بر خود گمان خطا ببرد .

22 . سخت ترين دشمن تو , همانا نفس اماره است كه در ميان دو پهلوى توجا دارد .

23 . دلاورترين مردم آن است كه بر هواى نفس , غالب آيد .

24 . با هواى نفس خود نبرد كنيد تا مالك وجود خود گرديد .

25 . خوشا به حال كسى كه توجه به عيوب خود , او را از توجه به عيوب ديگران باز دارد .

26 . راستى به دل آرامش مى بخشد و از دروغ , شك و پريشانى مى زايد .

27 . مؤمن آسان انس مى گيرد و مأنوس ديگران مى شود .

28 . مؤمنين همچو اجزاء يك بنا , همديگر را نگاه مى دارند .

29 . مثل مؤمنين در دوستى و علقه به يكديگر , مثل پيكرى است كه چونعضوى از آن به درد بيايد , باقى اعضا به تب و بى خوابى دچار مى شوند .

30 . مردم مانند دندانه هاى شانه , با هم برابرند .

31 . دانش جوئى بر هر مسلمانى واجب است .

32 . فقرى سخت تر از نادانى و ثروتى بالاتر از خردمندى و عبادتى والاتراز تفكر نيست .

33 . از گهواره تا به گور , دانشجو باشيد .

34 . دانش بجوئيد گرچه به چين باشد .

35 . شرافت مؤمن در شب زنده دارى و عزت او در بى نيازى از ديگران است .

36 . دانشمندان , تشنه آموختن اند .

37 . دلباختگى , كر و كور مى كند .

38 . دست خدا با جماعت است .

39 . پرهيزكارى , جان و تن را آسايش مى بخشد .

40 . هر كس چهل روز به خاطر خدا زندگى كند , چشمه حكمت از دلش بهزبان جارى خواهد شد .

41 . با خانواده خود بسر بردن , از گوشه مسجد گرفتن , نزد خداوندپسنديده تر است .

42 . بهترين دوست شما آن است كه معايب شما را به شما بنمايد .

43 . دانش را به بند نوشتن در آوريد .

44 . تا دل درست نشود , ايمان درست نخواهد شد و تا زبان درست نشود ,دل درست نخواهد بود .

45 . تا عقل كسى را نيازموده ايد , به اسلام آوردن او واقعى نگذاريد .

46 . تنها به عقل مى توان به نيكيها رسيد . آنكه عقل ندارد از اين تهىاست .

47 . زيان نادانان , بيش از ضررى است كه تبهكاران به دين مى رسانند .

48 . هر صاحب خردى از امت مرا چهار چيز ضرورى است : گوش دادن بهعلم , به خاطر سپردن و منتشر ساختن دانش و بدان عمل كردن .

49 . مؤمن از يك سوراخ , دوبار گزيده نمى شود .

50 . من براى امت خود , از بى تدبيرى بيم دارم نه از فقر .

ادامه »

صفحات: 1· 2

در سحرگاه هفدهم ربيع الاول، شبستان خانه آمنه به بركت

وجود انسانى كامل درخششى عجيب داشت. ولادت پيامبر

اكرم (ص) مصادف گشت با بروز حوادثى مهم تا جهان خاموش

بشريت و وجدانهاى غافل به پيدايش چنين اتفاقى مهم واقف

گردند. در آن شب پر ستاره چهارده كنگره از كاخ انوشيروان

فرو ريخت و آتشكده هزار ساله فارس به خاموشى گراييد و

پيامد آن درياچه ساوه رو به خشكى نهاد.

دامان زنى پارسا به نام حليمه سعديه و زندگى در ميان صحرا

ضمن آنكه باعث رشد و چابكى و فصاحت وى گرديد، به نوبه

خود بركت و خرمى را نيز براى قبيله بنى سعد به دنبال داشت.

در ششمين سال حيات پيامبر آمنه براى ديدار با بستگان خود

و زيارت قبر عبدالله همسرش مكه را به قصد مدينه ترك مى‏گويد

اما تقدير الهى براى او چنين رقم خورد تا در محله ابواء به ديدار

معبودش شتابد.

مقام رفيع پيامبر (ص) از همان كودكى مورد تائيد دوست و دشمن

قرار گرفت.

او از سوى عبدالمطلب بزرگ قريش و ابوطالب مورد احترام ويژه

قرار داشت.

هنگامي كه رسول خدا هفت ساله بود روزى يهود كه در كتاب خود

خوانده بودند كه پيامبر از مال حرام و شبهه‏ناك اجتناب مى‏ورزد،

تصميم گرفتند كه وى را بيازمايند، بدين منظور ابتدا مرغى را كه

ربوده بودند براى ابوطالب فرستادند همگى بدون‏ اطلاع از آن تناول

كردند امّا پيامبر از آن بهره نجست و در پاسخ سؤال كنندگان فرمود

كه اين لقمه‏اى حرام است. بار ديگر يهود مرغى از همسايه را با اين

فرض كه بعدا پولش را خواهند پرداخت، براى پيامبر فرستادند اما اين

بار نيز حضرت بدان لب نزدند و فرمودند اين خوراكى شبهه‏ناك است.

(داستان پيامبران يا قصه‏هاي قرآن از آدم تا خاتم، ص: 675)

امام صادق علیه السلام فرمودند :

سجده شکر به جا آوردن بر هر مسلمانی واجب است .

نمازت را به سبب آن به اتمام برسان و به سبب آن

خدایت را از خودت راضی کن و به سبب آن است که

ملائکه از تو متعجب و شگفت زده می شوند .

به درستی که بنده زمانی که نماز می خواند و سپس

سر بر سجده شکر می نهد ، پروردگار حجاب های

موجود میان بنده و فرشته ها و ملائک را می گشاید

و می گوید :

ای ملائکه من ! به بنده ام بنگرید . واجبم را به جای

آورد و عهدم را برای من تمام نمود . سپس برای من

نسبت به آنچه که برایش نعمت نموده ام ، سجده

شکر به جا آورد . ای فرشتگان من ! برای او از نظر

شما چه چیزی در نزد من وجود دارد ؟

پس ملائکه می گویند : ای پروردگار ما ! رحمت تو .

پس پروردگار می فرماید: سپس برای او چیست از

پاداش ؟

می گویند : ای پروردگار ما ! بهشت تو .

سپس پروردگار می فرماید : برای او دیگر چیست ؟

می گویند : ای پروردگار ما ! کفایت مهم هایش .

پس پروردگار باز می فرماید : سپس برایش چیست ؟

امام علیه السلام فرمودند : چیزی از خیر ها نماند

مگر آنکه ملائکه آن را گفتند .

پس خداوند می فرماید : پس از آن دیگر چیست ؟

ملائکه می گویند : ای خداوند ما ! علمی برای ما نیست !

پروردگار می فرماید : ای فرشتگان من ! برایش شکر

می کنم همان گونه که برایم شکر به جای آورده است و

برایش روی می آورم با فضلم و رحمتم را برایش نشان

می دهم .

منبع : ” الجواهر السنیة فی الاحادیث القدسیه ” نوشته شیخ حر عاملی رحمة الله علیه

امام صادق- عليه السّلام- مى‏فرمايد:

«وقتى كه پيامبر اكرم- صلّى اللَّه عليه و آله- متولد شد

، ابليس به يارانش گفت: امشب زمين طور ديگرى شده!

و فريادى كشيد و تمام شياطين جمع شدند، به آنها دستور

داد بروند روى زمين ببينند چه چيز تازه‏اى رخ داده است.

آنها رفتند سپس برگشتند و گفتند: چيز تازه‏اى نديديم».

شيطان گفت: «ولى من پيدا مى‏كنم!».

آمد تمام روى زمين را گشت تا به مكه رسيد، مشاهده

كرد ملائكه جمع شده‏اند.

وقتى خواست وارد شود جبرئيل به او بانگ زد:

«كجا مى‏روى؟».

گفت: «سؤالى از تو دارم: آيا من در او نصيبى دارم؟».

جبرئيل گفت: «نه»

پرسيد: «در امّت او چطور؟».

گفت: «بلى».

وقتى صبح شد مردى از اهل كتاب، به جمع قريش آمد و

گفت: «آيا امشب براى شما بچّه‏اى متولد شده است يا نه؟».

گفتند: نه.

گفت: پس در فلسطين پسرى متولد شده كه اسمش

احمد است و بين دو شانه‏اش خال سياه رنگى است. بعد

از اينكه مردم متفرق شدند، خبر رسيد كه براى عبد اللَّه

بن عبد المطلب، پسرى متولد شده است رفتند آن شخص

را پيدا كردند و به او گفتند: بلى امشب براى ما پسرى متولد

شده است.

آن مرد گفت: «قبل از گفتگوى ما، يا بعد از گفتگوى ما؟»

گفتند: «قبل از گفتگو».

گفت: «بياييد برويم او را ببينيم».رفتند و به مادرش گفتند:

«پسرت را به ما نشان بده تا نگاهش كنيم».

مادر پيامبر گفت: فرزند من مثل ساير بچّه‏ها زاييده نشد،

بلكه وقتى مى‏خواست به زمين بيفتد، دستهاى خود را بر

زمين گذاشت و سرش را به طرف آسمان گرفت و از او

نورى ساطع شد كه در آن، كاخ هاى بصرى را ديدم و هاتفى

به من مى‏گفت: تو سرور اين امّت را زاييدى و هنگامى

كه وضع حمل كردى بگو.

اعيذه بالواحد من شرّ كلّ حاسد

و كل خلق مارد يأخذ بالمراصد

في طرق الموارد من قائم و قاعد

بعد به من گفت: اسمش را «محمّد» بگذار.

پس مادر پيامبر، آمنه او را آورد. آن كاهن به حضرت

نگاه كرد و وقتى كه مهر بنوّت را بين دو شانه‏اش ديد،

بيهوش شد. حضرت را برداشتند و به مادرش دادند و

گفتند: خدا وى را بر تو مبارك كند.

وقتى كه كاهن بهوش آمد، به او گفتند: چرا از هوش رفتى؟

گفت: پيامبرى، از بنى اسرائيل رخت بر بست. به خدا

قسم اين بچّه همان كسى است كه آنها را هلاك مى‏كند.

بعد به قريش گفت: الآن خوشحال هستيد؟ ولى او چنان

شما را غافلگير خواهد كرد كه تمام اهل مغرب و مشرق

از آن سخن خواهند گفت.

در اين هنگام ابو سفيان با حال مسخره گفت: قريش را

غافلگير مى‏كند! بعد عبد المطلب آمد و حضرت را بر زانويش

نشاند و اين اشعار را خواند:

الحمد للَّه الذي اعطانى

هذا الغلام الطيب الاردان‏

قد ساد في المهد على الغلمان

(جلوه‏هاى اعجاز معصومين، غلام حسن محرمی ، عليهم السلام، ص: 52)

یک مهندس روسی تعدادی کارگر ایرانی را برای کار

استخدام کرده بود. کارگران بنا به وظیفه شرعی

وقت اذان که می‌شد برای خواندن نماز دست از کار

می‌کشیدند. یک روز مهندس به آنان اخطار کرد که

اگر هنگام کار نماز بخوانند آخر ماه از حقوقشان کسر

می‌شود.

کسانی که ایمان ضعیف و سست داشتند از ترس

کم شدن حقوقشان، نماز را به آخر وقت می‌گذاردند

امّا عدّه ای بدون ترس از کم شدن حقوقشان، همچنان

در اوّل وقت، نماز ظهر و عصرشان را می‌خواندند.

آخر ماه، مهندس به کارگرانی که همچنان نمازشان را

اوّل وقت خوانده بودند، بیشتر از حقوق عادّی ماهیانه

پرداخت کرد.

کسانی که نماز خود را به بعد از کار گذاشته بودند به

مهندس اعتراض کردند که چرا حقوق آن کارگرها را بر

خلاف انتظارشان زیاد داده است. مهندس می‌‌گوید:

«اهمیّت دادن این کارگرها به نماز و صرف نظر کردن

از کسر حقوق، نشانگر آن است که ایمان‌شان بیشتر

از شماست و این قبیل آدم‌ها هرگز در کارخیانت نمی‌کنند

همچنان که به نماز خود خیانت نکردند.»

در قرآن می خوانیم که در مشکلات از نماز کمک بگیرید

” و استَعینُوا بالصَّبر و الصَّلوة ”

و در روایات برای حل مشکلات و برآورده شدن حاجات

سفارش به نمازهایی شده است که از نمونه های

برجسته آن نماز جعفر طیار است .

در حدیث دیگری می خوانیم دعای بعد از نماز مستجاب

و حاجات برآورده می شود .

در حدیث می خوانیم هر گاه برای پیامبر اسلام صلی الله

و علیه آله و حضرت علی علیه السلام مشکلاتی پیش

می آمد نماز می خواندند و دعا می کردند .

در تاریخ می خوانیم : هر گاه برای بوعلی سینا مشکلی

عملی پیش می آمد ، دو رکعت نماز می خواند و از خدا

استمداد می کرد .

( پیوندهای نماز ، محسن قرائتی ، ص 113)