چتر تعلیم و تربیت سه ستون دارد. " صبر ، صبر ، صبر"
وقتی زمان تولد پروانه ها فرا می رسد ، خداوند قادر، سوراخ
و روزنه ی کوچکی را در پیله ایجاد می کند و پروانه ها با تقلا
و زحمت و تلاش زیاد ، روزانه را گشاد می کند و از پیله خارج
می شود و زندگی طبیعی خود را ادامه می دهد . دانشمندی
به جهت کمک به این پروانه های نازک بال ، چند پیله را با دست
باز کرد تا پروانه ها بدون زحمت به دنیا بیایند . این اتفاق افتاد ،
پیله ها سزارین شدند و پروانه ها زودتر به دنیا آمدند ، اما این
پروانه ها به هیچ وجه قادر به پروانه ها نبودند . آن ها زمین گیر
بودند ، فلج شده بودند . به لحاظ علمی وقتی پروانه درون پیله
تقلا و تلاش می کند ، ماده ای از بدنش خارج می شود و اگر
این ماده در بدنش باقی بماند ، این حشره کوچولو و لطیف هرگز
موفق به پرواز نخواهد شد و او برای همیشه فلج و زمین گیر
خواهد بود .
***
والدینی که به اقتضائات طبیعی و فطری بچه ها توجه نمی کنند
و آنان را بزرگان کوچکی می پندارند و در بزرگ نمودن و رشد دادن
آ نها عجله دارند و با آموزش های کال و نپخته دوران کودکی آن ها
را کوتاه می کنند و فرصت بچگی کردن را از بچه ها می گیرند .
منتظر فرزندانی خلاق ، بانشاط ، پرتلاش ، نوآور ، کنجکاو و پرجرأت
در آبنده نباشند . کودکی که کاملا بچگی نکند ، در بزرگسالی به
شکل وقیحانه ای بچگی خواهد کرد و با روحی کوچک باقی خواهد
ماند . اگر بخواهیم به امید ساختن آینده ی بچه ها ، زندگی کودکانه
آن ها را با شتاب زدگی و عجله خراب کنیم ، هم زندگی حال و هم
زندگی آینده آن ها را نابود ساخته ایم .
و به یاد داشته باشیم که چتر تعلیم و تربیت سه ستون دارد.
” صبر ، صبر ، صبر”
إن الله مع الصابرین
( تربیت دل پذیر ، دل تربیت پذیر ، محمد حسن رادمنش و افسر خلیلی ، ص60)