سنجاب ، حیوان کوچک و قشنگ و بسیار پرطمعی است که

معمولا در جنگل زندگی می کند . سنجاب ها گرچه حیواناتی

کوچولویی هستند اما با حرص و ولع تمام نسبت به جمع آوری

فندق و گردو و بلوط و… اقدام می کنند و در جاهایی آن ها را خاک

می کنند ، تا در زمستان که مواد غذایی کمتر پیدا می شود غذا

برای زنده ماندن داشته باشند . اما متاسفانه اکثر آن ها مکانهایی

را که مواد غذایی را دفن کرده اند، فراموش می کنند و نمی توانند

آن ها را پیدا کنند ، به راستی په زندگی پرجنب و جوش و حریصانه

و کم ثمری !

نکته

فرزندان ما با حرص و ولع تمام از کتاب های مختلف ،از کلاس های

مختلف ، از معلمان خصوصی ، از کتاب های جور واجور تست در اتاق

های خصوصی ، در قرائت خانه ها ، در کتابخانه ها با حمایت و تشویق

والدین و اولیای مدرسه اطلاعات و محفوظات را به مغز خود می ریزند .

دانش ها را با متد و روش های مختلف به ذهن می سپارند ، اما در

صحنه های زندگی نمی توانند از آن ها استفاده کنند . در موقع استفاده

یا آن را به یاد نمی آورند و پیدا نمی کنند ، یا اگر آن را بیابند ، آن مطلب

بسیار کهنه ، فرسوده و باطل شده است . جالب آن است که بسیاری

از آن ها بر بی استفاده بودن این علوم واقفند و باز هم با رقابت هر چه

بیشتر و با حرص شدید به حفظ آن مطالب می پردازند .

(تربیت دلپذیر ، دل  تربیت پذیر ، محمد حسن رادمنش و افسر خلیلی ، ص 133)