حضرت باقر علیه السلام فرمودند:

کسی که به سخن گوینده ای گوش دهد و به او میل کند پس

او را پرستیده است پس اگر ناطق از خدا اداء کند (رحمانی باشد )

شنونده خدا را پرستش کرده و اگر ناطق از شیطان برساند

(شیطانی باشد ) پس شنونده شیطان را پرستش کرده است .

درخت بهشتی و خوانندگی

حضرن رضا علیه السلام فرمودند : کسی که خود را از غنا نگه دارد

در بهشت درختی است که خدای تعالی بادها را می فرماید آن را

حرکت دهند . پس آن شخص آوازی از آن درخت می شنود که هرگز

مثل آن را نشنیده و کسی که خود را از غنا نگه ندارد آن را نمی شنود .

خوانندگان بهشت

حضرت رسول صلی الله م علیه و آله فرمودند :

کسی که گوش خود را از غنا پر کند در قیامت آواز

روحانیان را نخواهد شنید .گفته شد یا رسول الله

روحانیون چه کسانی هستند ؟ فرمود : خوانندگان بهشت

و امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند :

داوود ، آقا و بزرگ خوانندگان بهشت است .

بنابراین نغمه های داوودی را در بهشت کسی می شنود

که در دنیا گوش خود را از شنیدن غنا نگه داشته باشد .

( گناهان کبیره ، آیت الله دستغیب ، ص 270 )

بدان که شریعت مقدسه ، گناه را دو قسم کرده است :

کبیره و صغیره .

و حکم فرموده است که اجتناب از گناهان کبیره ،

کفاره گناهان صغیره است .

چنان چه خدای تعالی می فرماید :

اِن تَجتَنِبوا کَبائِرَما تُنهون َ عَنهُ نکَفِّر عَنکُم سیئاتِکُم

یعنی : اگر از کبائر آن جه بر شما حرام شده است ، اجتناب کنید ،

آن را کفاره سایر گناهان شما می کنیم .

اجتناب از کبیره ، هنگامی کفاره صغیره قرار می گیرد که ،

به قدرت و اراده ، آن را برای خدا ترک کنی ، نه آن که قدرت

بر آن نداشته باشی ، یا از راه ترس مردم یا حفظ آبرو و یا به

جهت عدم شوق و رغبت ، آن را انجام ندهی ؛

چنین اجتنابی کفاره صغیره نمی شود.

در بعضی گناهان کبیره میان علما اختلاف بسیار است .

برخی آن ها را هفت نوع گفته اند و برخی بیشتر ؛

از بعضی از روایات نیز هفتصد نوع مستفاد می شود .

ظاهر آن است که ، هر گناهی که در قرآن مجید وعده ی

عذاب به آن شده ، کبیره است . از جمله گناهان کبیره :

شرک به خدا ، قتل مسلم عمدی ، قذف زنان محصنه -

یعنی نسبت زنا دادن به به زنان مسلمه که مشهور به

زنا نباشد ؛ مثل این که کسی را ولد الزنابگویی ، یا نسبت

زنا به زن و خواهر کسی بدهی - عقوق والدین ، زنا ، ظلم ،

حکم به غیر حق ، خوردن مال یتیم به ظلم ، خوردن ربا و

ترک نماز به عمد .

در بعضی احادیث ، از گناهان کبیره شمرده اند :

سحر ، قسم دروغ ، حبس زکات ، کتمان شهادت ، شرب خمر

، دزدی ، قمار ، کم فروشی ، لواط ، شهادت نا حق ،

اعانت ظالمین بر ظلم ، دروغ ، غنا کردن و شنیدن  ، تکبر ،

خیانت ، حبس حق مردم بدون عذر شرعی .

…چون حال مسامحه در امر به معروف و نهی از منکر را

دانستی و فهمیدی که چقدر مفاسد بر آن مترتب است ،

خواهی دانست که امر به معصیت و نهی از طاعت چه

مفسده ای دارد و جه عقابی در مقابل آن است !

روزی حضرت پیغمبر صلی الله و علیه و آله فرمودند :

چه گونه خواهید بود هر گاه زنان شما فاسد شوند و

جوانانتان فاسق گردند و امر به معروف و نهی از منکر

ننمایند ؟ از روی تعجب عرض کردند : چنین وقتی خواهد

آمد ؟ فرمود : بلی ! و بدتر از این ! چه گونه خواهید بود

هر گاه معروف در نظر شما منکر و منکر معروف ؟

هر گاه در اخبار و آثار تأمل کند و بر تواریخ و حکایات

پیشینیان و بلاها و عقوباتی که به ایشان رسید آگاه

باشد و مشاهده ی عصر خود را کند و آنچه در آن حادث

می شود ، ببیند ، از ابتلای مردمان بعد از شیوع معاصی

به بعضی آفات سماویه و ارضیه ؛ یقین می کند که هر

عقوبت آسمانی و زمینی ، از : طاعون ، قحط ، غلا ،

کم شدن آب باران ، تسلط اشرار و ظالمان ، غارت ،

زلزله و امثال این ها ، به سبب ترک کردن امر به معروف

و نهی از منکر است.

( معراج السعاده ، ملا احمد نراقی ، ص 505 )

الهی ! به ما کمک کن که در عمل به فریضه امر به معروف

و نهی از منکر کوتاهی نکنیم .

الهی ! تو بخشنده و مهربانی ، از سر خطا های ما

در گذر و ما را به بلا دچار نکن

الهی ، خطا ها از ماست و بخشش او تو

…. از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام روایت شده است که فرمود : « همانا کسانی که پیش از شما به هلاکت رسیدند ، بذان واسطه بود مه مرتکب معاصی شدند . و علمای ایشان آن ها را نهی نکردند ، چون معصیت ایشان به طول انجامید عقوبت الهی بر ایشان نازل گردید .»

و فرمود که : « امر به معروف و نهی از منکر، دو مخلوق از خلق های خدا هستند ، پس هر که آن ها را یاری کند ، خدا او را عزیز می نماید ، و هر که آن ها را ذلیل کند ، خدا او را ذلیل می نماید »

و نیز از سخنان آن حضرت است که : « هر که انکار منکر را به دل و دست و زبان ترک کند او مرده ای است  در میان زنده گان »

و فرمود که:« رسول خدا ما را امر کرد که اهل معاصی را با روی های در هم کشیده ملاقات کنیم .»

از حضرت امام باقر علیه السلام روایت شده :« خداوند عالم به شعیب نبی وحی فرستاد که : من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم کرد : چهل هزار نفراز بَدان و شصت هزار نفر از نیکان . عرض کرد : پرو دگارا ! نیکان را چرا ؟ خطاب رسید : به جهت آن که با اهل معصیت مماشات و سهل انگاری کردند و به غضب من غضبناک نگشتند .»

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود که : « پاکیزه نگردید طایفه ای که از اقویای ایشان ، حق ضعفایشان گرفته نشد .»

از آن حضرت روایت شده :« خدای متعال دو ملک را به شهری فرستاد که آن را با اهلش سرنگون سازند . چون به آن جا رسیدند مرد ی را دیدند که خدا را می خواند و تضرع و زاری می نماید . یکی از آن ها گفت : این مرد را نمی بینی ؟ گفت: چرا . ولی آن چه را خدا فرموده به جا می آوریم . دیگری گفت : من کاری نمی کنم ، تا به پروردگار رجوع نمایم و از او سئوال کنم . پس بازگشت و عرض کرد : پروردگارا !  چون به این شهر رسیدیم ، فلان بنده تو را دیدیم که تو را می خواند و تضرع می کند . خدای متعال فرمود : امری که کردم به جا آوردید ! همانا آن مرد کسی است که هرگز در غیظ به جهت امر من متغیر نشده – یعنی در معاصی به غضب نیامده »

روزی آن حضرت به طایفه ای از افراد خود فرمود : « بر من لازم است که بی گناهان شما را به گناهکاران مؤاخذه نمایم . و چه گونه لازم نباشد ، و حال این که از یکی از شما عمل قبیحی به شما می رسد و بر او انکار نمی کنید و از وی دوری نمی نمایید و به او اذیت نمی رسانید تا آن را ترک نماید »

و فرمود که : « البته گناهان نادانان شما را بر علما و دانایان شما بار خواهم کرد . چه چیز شما را باز می دارد که چون از یکی از شما معصیتی به شما برسد نزد او بیایید و او را سرزنش کنید و پند و نصیحت نمایید ؟ شخصی عرض کرد : نمی پذیرند . فرمود : از ایشان دوری کنید و از نشستن با آن ها اجتناب ورزید .»

اخبار بسیاری در منع از حاضر شدن مجالس معصیت وارد شده ، در صورتی که نهی از آن و دفعش مقدور و ممکن نباشد و رسیده است که : « اگر کسی در مجلس معصیت حاضر شود ، لعنت بر او نازل می شود .»

بنابراین داخل شدن در خانه های ظلمه و فسّاق هنگامی که مشغول ظلمی یا فسقی باشند ، جایز نیست ، همچنین حاضر شدن در مجامعی که در آن ها معصیتی واقع می شود و آدمی قدرت بر دفع آن ندارد؛ زیرا ملاحظه معاصی بدون ضرورت جایز نیست و عذر این که من قدرت بر دفع آن ندارم ، مسموع نمی باشد .

به این جهت که جمعی از پیشینیان ، عزلت اختیار کرده و از مردم کناره گرفتند .

اگر در جهان از جهان رسته یی ست

در از خلق بر خویشتن بسته یی ست

سبب عزلت ایشان این بود که مبادا در بازار و راه و مجامع و عیدگاه ، ملاحظه ی عصیان پروردگار را ملاحظه نمایند و از دفع آن عاجز باشند …

گاهی اوقات وقتی صفت زشتی داریم برای از بین بردن آن تلاش می کنیم ولی تا چه حد ؟

تا چه حد برای نابودی یک رذیله اخلاقی تلاش می کنیم ؟

هیچ وقت فکر کردید بزرگان چگونه رذایل اخلاقی را از خود دور می کردند ؟

یکی از شایع ترین رذیله اخلاقی کبر و غرور است که اکثراً به آن مبتلا هستیم ، فقط شدت آن متفاوت است .

داستانی در مورد یکی از اصحاب ائمه علیهم السلام خواندم که هم زیباست و هم  نشان می دهد تا چه حدی باید تلاش کرد .

محمد بن مسلم مردی ثروتمند از اشراف کوفه و از اصحاب امام باقر   و امام صادق علیها السلام است . روزی حضرت باقر علیه السلام به او فرمود : ای محمد باید تواضع کنی .

چون محمد از مدینه به کوفه برگشت ، ظرف خرما و ترازو برداشت و در مسجد کوفه نشست و صدا می زد ، هر که خرما می خواهد بیاید و از من بخرد .( این کار را برای از بین بردن کبر نفس می کرد )

بستگانش آمدند و گفتند : ما را با این کار خود رسوا کردی .

گفت : مولایم مرا امر به چیزی فرموده که مخالفتش نخواهم  کرد و از این محل اجتماع ،حرکت نمی کنم تا تمام خرماهایی که در این ظرف است بفروشم .

بستگانش گفتند : حال که می خواهی حتماً خرید و فروش کنی پس در محلی که آرد گندم می کنند برو .

آن جناب قبول کرد و شتر و سنگ آسیابی خرید و مشغول آرد کردن گندم شد . (تا با این کار کبر نفس خود را از بین ببرد و خود را با یک فرد عادی برابر ببیند )

( گناهان کبیره ، آیت الله سید عبدالحسین دستغیب ، ص 157)

توجه !!!

ما جقدر و تا چه حدی برای نجات نفس خودمان تلاش می کنیم ؟

اگر امام زمان ما (عج) از ما چیزی بخواهند ما به خاطر حرف اماممان از چه چیز هایی می گذریم ؟

اصلاً از چیزی می گذریم ؟

سبب آن ، یا ضعف نفس است ، یا طمع مالی. و آن از جمله ی مهلکات است و ضررش عام و فسادش تام است ؛ زیرا اگر بساط امر به معروف و نهی از منکر پیچیده شود و اساس آن برچیده شود ، آیات نبوت از میان  مردم برطرف می شود و احکام دین و ملت تلف می گردد ، جهل و نادانی عالم را فرا می گیرد ، ضلالت و گمراهی ظاهر می شود ، آثار شریعت رب العالمین فراموش و چراغ آیین سید المرسلین خاموش می گردد ، فتنه و فساد شایع و ولایات و اهل آن ها نابود و ضایع می شوند .

از این جهت که می بینی و می شنوی که در هر روزگار که قوی النفس دینداری که حرف او نافذ و جاری بود ، از علمای صاحب دیانت یا امرای صاحب سعادت ، از پی این کار دامن همت بر میان زد و در راه دین و آیین از ملامت و سرزنش مردمان اندیشه  نکرد ، همه مردمان به طاعات و مبرات راغب و تحصیل علم و عمل را طالب شدند و برکات از آسمان بر ایشان نازل ، و خیر دنیا و آخرت برایشان حاصل شد . در هر زمانی که عالم عاملی یا سلطان عادلی همت بر این امر خطیر نگماشت و این کار عظیم را سهل انگاشت ، امر مردم فاسد و بازار علم و عمل کاسته شد ، مردم به لهو و لعب مشغول و به هوی و هوس گرفتارو خودسر شدند و یاد خدا و فکر روز جزا را فراموش و از باده معاصی و ملاهی مست و مدهوش گشتند .

به این سبب در آیات و اخبار ،مذمت بسیار بر ترک امر به معروف و نهی از منکر شده.

خدای تعالی می فرماید : لو لا ینهیهم الربّانیون و الاحبار عن قولهم الاثم و اکلهم السحت لبئس ما کانوا یصنعون ؛ یعنی ؛ چرا علما و دانایان ایشان را از گفتار گناه و خوردن حرام نهی نمی کنند ؟ هر آینه بدکاریست ، آن چه می کنند ! ( سوره مائده ، آیه 63)

از حضرت رسول صلی الله و علیه و آله روایت شده : ” هیچ قومی نیست که معصیت کند و در مبان ایشان کسی باشد که قدرت داشته باشد ایشان را منع کند ، و نکند، مگر بیم آن است که خدای تعالی فرو گیرد ایشان را به عذابی که از نزد او نازل می گردد .”

 و نیز از آن سرور روایت شده که فرمود : ” باید البته که امر به معروف و نهی از منکر نمایید ! و الّا بدانتان بر شما مسلط می شوند ، پس خوبان شما دست به دعا بر می دارند و دعایشان به درجه اجابت نمی رسد

و فرمود که :” خدا خواص را به گناه عوام عذاب نمی کند ، تا این که معاصی در میان ایشان ظاهر و هویدا گردد و خواص را قدرت بر انکار آن ها باشد ، و انکار نکنند “  ….

( معراج السعاده ، ملا احمد نراقی ، ص 503)

خدایا ! کمکمان کن تا همه ما در حد توان خود فریضه امر به معروف و نهی از منکر را انجام دهیم

خدایا کمکمان کن تا برای رضای خودت قدم برداریم و به کارهایمان رنگ الهی بدهیم .

خدایا ! کمکمان کن تا شجاعت امر به معروف و نهی از منکر را پیدا کنیم .