بدان که شریعت مقدسه ، گناه را دو قسم کرده است :

کبیره و صغیره .

و حکم فرموده است که اجتناب از گناهان کبیره ،

کفاره گناهان صغیره است .

چنان چه خدای تعالی می فرماید :

اِن تَجتَنِبوا کَبائِرَما تُنهون َ عَنهُ نکَفِّر عَنکُم سیئاتِکُم

یعنی : اگر از کبائر آن جه بر شما حرام شده است ، اجتناب کنید ،

آن را کفاره سایر گناهان شما می کنیم .

اجتناب از کبیره ، هنگامی کفاره صغیره قرار می گیرد که ،

به قدرت و اراده ، آن را برای خدا ترک کنی ، نه آن که قدرت

بر آن نداشته باشی ، یا از راه ترس مردم یا حفظ آبرو و یا به

جهت عدم شوق و رغبت ، آن را انجام ندهی ؛

چنین اجتنابی کفاره صغیره نمی شود.

در بعضی گناهان کبیره میان علما اختلاف بسیار است .

برخی آن ها را هفت نوع گفته اند و برخی بیشتر ؛

از بعضی از روایات نیز هفتصد نوع مستفاد می شود .

ظاهر آن است که ، هر گناهی که در قرآن مجید وعده ی

عذاب به آن شده ، کبیره است . از جمله گناهان کبیره :

شرک به خدا ، قتل مسلم عمدی ، قذف زنان محصنه -

یعنی نسبت زنا دادن به به زنان مسلمه که مشهور به

زنا نباشد ؛ مثل این که کسی را ولد الزنابگویی ، یا نسبت

زنا به زن و خواهر کسی بدهی - عقوق والدین ، زنا ، ظلم ،

حکم به غیر حق ، خوردن مال یتیم به ظلم ، خوردن ربا و

ترک نماز به عمد .

در بعضی احادیث ، از گناهان کبیره شمرده اند :

سحر ، قسم دروغ ، حبس زکات ، کتمان شهادت ، شرب خمر

، دزدی ، قمار ، کم فروشی ، لواط ، شهادت نا حق ،

اعانت ظالمین بر ظلم ، دروغ ، غنا کردن و شنیدن  ، تکبر ،

خیانت ، حبس حق مردم بدون عذر شرعی .