…به فکر منبر هم نباش که حتما منبری باشی و مردم بیایند ، پای

منبرتو ، حتی اگر روی زمین هم بود بنشین و کلاس تشکیل بده ،

بچه ها را جمع کن حدیث بگو ، مساله بگو ، از کم بودن جمعیت

هم نترس . حضرت رسول اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـمی‎فرماید:

یا علی! لئن یهدی الله بك رجلاً، افضل من عباده الثقلین ؛

ای علی! اگر خداوند به وسیله‎ی تو یك نفر را هدایت كند، ارزش این

عمل از عبادت جن و انس بالاتر است.

اگر یک نفر هم بیشتر جمعیت نداشتی عیب ندارد . واعطی بود در

مشهد می نشست می گفت : بسم الله الرحمن الرحیم هیج کس

پای صحبتش نبود تا خطبه می خواند 4 ،5  نفر جمع می شدند .

تا یک مساله می گفت ، چند نفر می آمدند و همچنین تا حدیث را

می خواند عده ای دیگر جمع می شدند ، تا آخر منبر موقع دعا کردن

مسجد گوهر شاد پر از جمعیت می شد .

( آداب الطلاب ، شاکر برخوردار فرید  ، ص 192 )

حضرت موسی علیه السلام و برادرش مدت ها پشت در کاخ فرعون

ایستادند تا این که آن ها را راه دادند . این اهمیت تبلیغ را می رساند .

حالا یعضی تا یک واقعه ای می شود یا یه چیزی به آن ها گفته می شود

قهر می کنند و منبر و مسجد نمی روند و تعطیل می کنند . مثل حضرت

یونس علیه السلام که قومش را رها کرد و رفت و خدا هم او را در شکم

ماهی گرفتار کرد . لذا شغل مبلغی خیلی ارزش دارد و باید امکاناتی

در اختیار مبلغین اسلام قرار گیرد.

آیت الله فلسفی (حفظ الله) که در مشهد ساکن حتی برای علماء بزرگ

وقتی که وارد می شدند، از جای بلند نمی شدند برای من نقل کردند که

میرزای شیرازی (رحمه الله) به علت کسالتی که داشتند . روزی یک

روحانی ساده ای با عمامه ای درهم وارد شد، میرزا با تمام قامت، برای او

ایستاد و در موقع رفتن، تا دم در او را مشایعت کرد. اطرافیان تعجب کرده و

از آیه الله میرزای شیرازی پرسیدند این شخص کی بود؟ میرزای شیرازی

فرمودند: این شخص در نجف اشرف درس خوانده و مجتهد شده؛ بعد برای

تبلیغ تشییع، و اهل بیت(ع) به یک شهر سُنّی نشین رفته و گفت: من

آخوند مکتبی هستم بچه هایتان را بفرستید تا به آنها قرآن یاد بدهم. بعد

از سالها آن بچه ها بزرگ شدند و این آقا کم کم هم را شیعه کرد و با اهل

بیت و اسلام حقیقی، آشنا نمود این قدر یک مبلغ اهمیت دارد….

( آداب الطلاب ، شاکر برخوردار فرید ، ص 192)

روزی منزل حضرت آیةاللّه العظمی بروجردی رحمةاللّه

علیه بودم که وزراء و هم چنین روِسای قم وارد منزل

ایشان شدند، ولی ایشان جلوی پای آنها بلند نشدند

و فقط یااللّه می گفتند، ناگهان یک طلبه روحانی وارد

شد، آقا با تمام قامت، برای آن طلبه بلند شدند، تا

ارزش علم و طلبه را به آن روِسا و مسئولین بفهمانند.

شبیه این جریان هم در منزل آیةاللّه کاشانی رحمةاللّه

علیه اتفاق افتاد، وقتی که روِسا و وکلای مجلس وارد

منزل شدند، ایشان جلوی پای آنها بلند نشدند و فقط

فرمودند: بی سواد بیا اینجا بنشین و وقتی که نشستند،

ناگهان طلبه ای وارد شد، ایشان با زحمت، و تمام قد،

برای آن طلبه بلند شدند و آن طلبه متحیر مانده بود،

ولی من فهمیدم که ایشان می خواستند با این کار،

ارزش طلبه و روحانی را به آنها بفهمانند.

غرض این که، شما به خاطر حرف چند نفر، چه آشنا و

چه غریبه، ناراحت نشوید و دست از طلبگی برندارید

و بدانید که اگر ما خوب باشیم، مردم هم با ما خوب

خواهند بود ما باید شکر کنیم که در لباس و راهی

هستیم که اهل گناه از آن شرم دارند.

( آداب الطلاب ، شاکر برخوردار فرید ، ص 95)

می‌گویند طلبه‌ای به استاد و معلم اخلاق خود گفت:

چرا مردم به ما آن طور که در احادیث آمده است احترام

نمی‌گذارند وحتی در بعضی موارد و یا بعضی اشخاص

به ما بی‌ادبی می‌کنند؟

استاد برای تفهیم مطلب سکه‌ای طلا به او داد و گفت

برو سبزی بخر، رفت ولی سبزی فروش سکه طلا را

قبول نکرد(چون نمی‌دانست ارزش آن چقدر است)

لذا گفت: پول بیاورید تا سبزی به شما بدهم، وقتی

که برگشت،‌استاد دوباره او را برای خرید نان و برنج و

قند فرستاد، ولی آنها نیز سکه‌ را قبول نکردند لذا به

نزد استاد بازگشت، استاد فرمودند: حالا به بازار طلا

فروشها برو و این سکه را بفروش. طلبه رفت و فروخت

و به خدمت استاد برگشت.

سپس استاد فرمودند: همان طوری که قدر و قیمت این

سکه طلا را جز زرگر و طلافروش کسی ندانست و به

غیر از او کسی حاضر به معامله با تو نشد و تو را تحویل

نگرفتند، بدان که قدر و واقعی تو را نیز جز خدا و ائمه

(ع) کسی نمی‌داند.

(آداب الطلاب ،شاکر برخوردار فرید ، ص 95)

حضرت آیة الله مجتهدی تهرانی (ره) می فرمایند:

به دو علت موعظه و پند و اندرز، در مردم تأثیر نمی کند،

یکی اینکه طرف مقابل زمینه پذیرش سخنان خوب را ندارد

مثل یزدیدها و معاویه ها، اگر چه بزرگوارانی مثل امام حسین

علیه السلام و یا امیرمؤمنان علیه السلام موعظه کنند اثر

نمی کند،

و دوم اینکه گوینده موعظه، خود اهل عمل نیست هنوز

نتوانسته است خود را بسازد و گناهان را ترک کند و تقوای

الهی را رعایت نماید لذا طرف مقابل وقتی که از او احکام

حلال و حرام را می شنود، و عملاً می بیند که خود خطیب

مبتلا به افعال حرام است مثل غیبت کردن و دیگر رذائل

اخلاقی، کلام خطیب در او تأثیری نخواهد داشت.

(آداب الطلاب،شاکر برخوردار فرید ،ص 489)

اگر می خواهید در زندگی موفق باشید و از آن لذت ببرید

به پدر و مادرتان نیکی کنید ، خصوصا به مادر ، دست او

را ببوسید ، دل او را به دست آورید و بدانید اگر آن ها از

تو راضی باشند ، خدا هم از تو راضی خواهد بود و اگر

خدایی نکرده آنها را از خود برنجانی خداوند را از خود

ناخشنود کرده ای.

( آداب الطلاب ، شاکر برخوردار فرید ، ص 488)