می‌گویند طلبه‌ای به استاد و معلم اخلاق خود گفت:

چرا مردم به ما آن طور که در احادیث آمده است احترام

نمی‌گذارند وحتی در بعضی موارد و یا بعضی اشخاص

به ما بی‌ادبی می‌کنند؟

استاد برای تفهیم مطلب سکه‌ای طلا به او داد و گفت

برو سبزی بخر، رفت ولی سبزی فروش سکه طلا را

قبول نکرد(چون نمی‌دانست ارزش آن چقدر است)

لذا گفت: پول بیاورید تا سبزی به شما بدهم، وقتی

که برگشت،‌استاد دوباره او را برای خرید نان و برنج و

قند فرستاد، ولی آنها نیز سکه‌ را قبول نکردند لذا به

نزد استاد بازگشت، استاد فرمودند: حالا به بازار طلا

فروشها برو و این سکه را بفروش. طلبه رفت و فروخت

و به خدمت استاد برگشت.

سپس استاد فرمودند: همان طوری که قدر و قیمت این

سکه طلا را جز زرگر و طلافروش کسی ندانست و به

غیر از او کسی حاضر به معامله با تو نشد و تو را تحویل

نگرفتند، بدان که قدر و واقعی تو را نیز جز خدا و ائمه

(ع) کسی نمی‌داند.

(آداب الطلاب ،شاکر برخوردار فرید ، ص 95)