رسول خدا (ص) فرمود:

خداى تبارك و تعالى از هر چيز چهار شماره برگزيد از فرشتگان

جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و فرشته مرگ (عزرائيل) را  

و از پيمبران چهار نفر براى مبارزه بوسيله شمشير:

ابراهيم و داود و موسى و من

و از خاندانها چهار خاندان كه فرمود:

خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيد

و از شهرها چهار شهر برگزيد و فرمود:

سوگند به تين و زيتون و طور سنين و اين بلد امين

پس مقصود از تين مدينه است و از زيتون بيت المقدس

و از طور سينين كوفه و از بلد امين مكه

و از زنها چهار زن برگزيد

مريم و آسية و خديجة و فاطمة

و از اعمال حج چهار عمل را برگزيد

قربانى كردن و صدا به لبيك بلند كردن و احرام و طواف

و از ماه‏ها چهار ماه كه ماههاى حرامند برگزيد

رجب و شوال و ذى قعدة و ذى الحجة

و از روزها چهار روز برگزيد

روز جمعة و روز تروية (هشتم ذى الحجة) و روز عرفة و روز عيد قربان.

الخصال  ، محمد بن علی ابن بابویه ، ترجمه فهرى، ج‏1، ص: 250

 مشاور پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی گفت: اگر مدت این عادت‌ بیش‌ازحد طولانی شود؛ برای مثال کودک از زمان پیش‌دبستانی تا 8 یا 9 سالگی به این رفتار خود ادامه دهد و یا به‌قدری شدید شود که به کودک آسیب جدی برساند؛ مثلاً آن‌قدر به مکیدن پستانک یا شست ادامه دهد که باعث ایجاد تغییر شکل در ناحیه دهان شود و مهم‌تر از آن این‌که که زندگی‌اش ازنظر اجتماعی، جسمی و روانی تحت‌تأثیر قرار گیرد، در این شرایط است که باید ازنظر درمانی مورد توجه قرار گیرد.

شهرزاد برهان‌زاده ، در خصوص عادت مکیدن انگشت در کودکان گفت: مکیدن انگشت شست و یا سایر انگشتان جزو زیرگروه رفتارهای عادتی کودکان است. هر کودکی از بدو تولد یک‌سری رفتارهای تکراری دارد؛ این رفتارهای تکراری و ثابت به کودک کمک می‌کند با نیازهای جسمانی و هیجان‌های گذرایی که تجربه می‌کند، کنار بیایند. کودکان نیز مانند بزرگ‌سالان با استرس‌های روزانه‌ای روبه‌رو هستند و این‌طور نیست که با هیچ اضطرابی مواجه نشوند؛ برای مثال دور شدن از مادر می‌تواند باعث ایجاد استرس برای کودک شود.

مشاور تربیتی کلینیک دانشگاه تهران با بیان این مطلب افزود: این نوع رفتارها یک سیر شروع دارند و تابع رشد کودک هستند و در مرحله‌ای خاتمه پیدا می‌کنند. برای مثال اکثر کودکان زمانی که به دنیا می‌آیند، مشت خود را داخل دهانشان می‌کنند. به‌تدریج که کودک بزرگ‌تر می‌شوند فقط زمانی که گرسنه است، این عمل را انجام می‌دهد. وقتی کودک به مقطع پیش‌دبستانی می‌رسد ممکن است زمانی که قصد خواب دارد، برای کسب آرامش انگشت خود را بمکد.

رفتارهای عادتی به‌تدریج کم می‌شوند، اما با اضطراب‌ مجدد، امکان بازگشت وجود دارد

وی با تأکید بر این‌که رفتارهای عادتی به‌تدریج کم می‌شوند، تشریح کرد: اگر کودکی در 2 سالگی رفتار انگشت‌مکیدن را داشته باشد، در 5 سالگی ممکن است در مواجه با برخی استرس‌ها مثل مرگ یکی از والدین، طلاق والدین، آوردن نوزاد جدید و ایجاد اضطراب‌های دیگر، دوباره به رفتار عادتی پیشین خود بازگردد و به این طریق خود را آرام کند.

صفحات: 1· 2

حاجيه خانم ربابه الهي در سال 1294 ش (1335ق) در شهر اصفهان و در خانواده‏اي متدين به دنيا آمد. وي از كودكي به فراگيري علوم اسلامي پرداخت و بيشتر تحصيلات مقدماتي خود را در محضر پدرش ميرزا محمد رضا الهي كه از عالمان شهر بود، گذراند.

خانم الهي مدارج بالاتر علمي را در نزد شيخ مرتضي اردكاني طي كرد و پس از آن، به مدت چندين سال از محضر پرفيض حاجيه خانم مجتهده امين بهره‏ مند گرديد تا به مدارج بالاي علمي دست يافت.

ايشان سپس محفل درسي خود را برپا كرد و طي ساليان متمادي، با رونق بخشي به حوزه علميه خواهران، زنان فاضلي پرورش داد. از حاجيه خانم الهي آثار متعددي بر جاي ماند كه الجَنّةُ و الرّضوان، چهل حديث لؤلؤ و مرجان و الدُّرِّ و الياقوت از آن جمله‏ اند وي همچنين دوباره، قرآن كريم را تحرير كرد.

حاجيه خانم ربابه الهي سرانجام پس از 65 سال عمر بابركت در هفدهم خرداد 1359 برابر با 23 رجب 1400 ق به علت ابتلا به بيماري سرطان درگذشت و در جوار پدر در تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد.

منبع  :http://shomal.dmsonnat.ir

تبليغ دين يعنى فراخواندن مردم به سوى خدا و ارزشهاى الهى، كه مهمترين ركن رسالتهاى الهى است و تبليغات بعد مهمّ و اساسى در مكتب است، از اين منظر شايد بتوان واقعه عاشورا را بارزترين نمونه تبليغ مكتبى به شمار آورد و پس از وقوع عاشورا امام سجاد و زينب كبرى (س) اين نقش تبليغى را عهده‏ دار شدند و اين وظيفه را به طرق مختلف به انجام رساندند.

1- ابتدا با گريه بر امام حسين (ع) نام و ياد او را زنده نگاه داشته و با آشكار كردن بعد تراژديك و فاجعه آميز واقعه كربلا، باعث شدند اين حادثه در عمق وجود نسلهاى آينده جاودان مانده و نام حسين شعله‏ اى هميشه افروخته در دل مؤمنان باشد و انگيزه‏ هاى خير و فضيلت‏ طلبى را در آنها زنده نگاه داشته و روحيه جهاد و شهادت‏ طلبى را به آنان بياموزد، در همين راستاست كه امام سجّاد مدت سى و پنج سالى را كه بعد از واقعه كربلا در قيد حيات بود، همچنان به گريه و ماتم گذراند تا آنجا كه او را يكى از پنج فرد بكّاء (بسيار گريه‏ كننده) عالم دانسته‏ اند ، هر گاه خوراك يا آبى به نزد آن حضرت مى‏ آوردند، آنقدر مى‏گريست كه اشك چشمش به آن طعام مخلوط مى‏ شد و مى‏ فرمود: إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ .
من چيزهايى مى‏ دانم كه شما نمى‏ دانيد.

2- از طريق ايراد خطبه و سخنراني هاى آتشين رسالت ايجاد حركتهاى انقلابى را به انجام رسانيدند و خط درخشان سياسى خود را كه به پيامبر اكرم (ص) و اهل بيت معصوم او عليهم السلام استناد دارد آشكار داشت و پرچم سرخى كه وجدانهاى آزاده را به قيام براى خدا و در راه يارى مظلومان فرا مى‏خواند بر دوش گرفتند.

امام سجاد (ع) در بارگاه يزيد با به كار گيرى اين شيوه زيبا و درخشان، تخت حكومت يزيد را به لرزه در آورد تا آنجا كه يزيد از جنايت خود اظهار برائت و بيزارى‏ نمود و عبيد اللَّه بن زياد، عامل خود در بصره را مسئول كشتن امام حسين (ع) معرفى كرد و او را لعنت نمود. 

3-امام از طريق آموختن دعا به عنوان بهترين شيوه ارتباط با پروردگار به بهترين وجه وجدانهاى بيدار را تربيت كرده و معارف دينى را تبليغ فرمود.

دعا ركن اصلى عبادت و پيوستگى و اتصال به معبود است، اگر چه هر دعا و راز و نيازى في نفسه مطلوب است، امّا مسلّما دعاهاى مأثور كه از طريق ائمه اطهار عليهم السلام به ما رسيده، سايه وحى و پرتو درخشان و تفسير و تأويل وحى الهى مى ‏باشند و گنجينه‏ هاى معارف ربّانى و دژهاى مستحكم حكمت هستند و در رأس اين ادعيه، دعاهاى صحيفه سجّاديه قرار دارد.

از آنجا كه در دوران امام زين العابدين (ع) فشارهاى سياسى بسيار شديدى بود و اجازه هيچ فعاليّت آشكارى را به آن حضرت نمى‏ دادند، امام از طريق اين دعاهاى آسمانى بينشهاى وحى و ارزشهاى رسالت را پراكنده فرمود و بوسيله همين نيايش ها به مبارزه منفى با دستگاه طاغوت پرداخت و با محتواى پر بار اين ادعيه روح تقوا و فضيلت و ايثار و جهاد را در ميان مؤمنان راستين پرورش داد، اين نيايش ها، روح ايمان را در سخت‏ ترين شرايط در مردم زنده نگاه مى‏ داشت، مفاهيم صحيفه سجاديه آنقدر با ارزش و والاست كه آن را اخت القرآن (خواهر قرآن) ناميده ‏اند.

همچنان كه نهج البلاغه امير مؤمنان، اخ القرآن (برادر قرآن) خوانده شده است.

درود خداوند بر اين روح پاكى كه در سراسر اين صحيفه موج مى‏ زند و درود خدا بر همه كسانى كه با بهره جستن از اين درياى عميق به درگاه حقّ تقرّب جسته و خواستار پيوند با روح ملكوتى امام سجّاد (ع) هستند.

قصص الأنبياء ( قصص قرآن - ترجمه قصص الأنبياء جزائرى)، ص: 770

حجت الاسلام پناهیان به مناسبت دوازدهم فروردین‌ماه-روز جمهوری اسلامی ایران- یادداشتی منتشر کردند.

متن این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

جمهوری اسلامی،شاخۀ ایرانی «انقلاب جهانی اسلام»

سالروز نهادینه شدن نهالی از انقلاب جهانی اسلام در ایران مبارک باد. نهال «جمهوری اسلامی» شاخۀ ایرانی شجرۀ طیبۀ انقلاب جهانی اسلام است که تاریخی به قدمت و عظمت اسلام دارد. انقلابی که سرآغازش از مکۀ مکرمه بود و مقدماتش را تمام انبیاء فراهم کرده بودند. بذر شجرۀ طیبۀ «انقلاب اسلامی» در کنار چشمۀ زمزم به دستان پاک پیامبر اکرم(ص) کاشته شد. در مکه آن را سرکوب کردند، از مدینه سربرآورد. در مدینه مظلوم واقع شد و در کوفه به اقتدار رسید. در کوفه با ناجوانمردی خواستند آن را به خاک بسپارند، در کربلا قیام کرد. در عاشورا آن را به خاک و خون کشاندند تا نابودش کنند، ریشه‌های خود را در دل زمین گستراند و جاودانه شد؛ تا در زمان ما جلوه‌گر گشت و 22بهمن57 سرزمین ما را رویاند. ما از این شجرۀ تنومند طیبه که در جان جامعۀ ما سر از خاک تاریخ بیرون زده بود، شاخه‌ای با نام «جمهوری اسلامی ایران» دریافت کردیم و آن را به مثابه نهالی نهادینه کردیم که زیر سایۀ آن زندگی کنیم.

پس اولاً بهتر است به‌جای آنکه انقلاب اسلامی را متعلق به خودمان بدانیم، خود را به آن متعلق بدانیم. امام در این باره می‌فرمودند: «همه ما در پناه اسلام هر چه داریم هست. ما چیزى نیستیم خودمان، هرچه هست اسلام است. و ما در پناه اسلام اگر چیزى باشیم، هستیم» (صحیفه امام/9/477). از همان اول معلوم بود که این انقلاب ریشه در تاریخ دارد و سرشاخه‌هایش نیز در حصار مرزهای ما باقی نخواهد ماند؛ شعارهایش جهانی بود و ریشه‌هایش در تمام تاریخ و خاک منطقه امتداد داشت. سال‌ها بر تنۀ آن کوبیدند تا آن را قطع کنند و شاخ و برگ‌های آن را بشکنند، که سایه‌اش به همسایه‌ها نرسد، اما هم‌اکنون می بینیم شاخسارهایش بر تمام منطقه سایه افکنده و میوه‌هایش را به تمام مردم منطقه رسانده است. به تعبیر بهتر، نهال‌های نو و مقاومی در هرمنطقه از ریشه‌های خود رویانده است. مقاومت یکی از ثمرات این انقلاب است، بیداری اسلامی یکی دیگر. اخیراً اقتدار مظلومان در مقابل ظالمان یکی دیگر از جلوه‌ها و جوانه‌های آن است که امروز بیش از هرکجا در یمن سر از خاک برآورده است. این انقلاب، جهانی خواهد شد چون ریشه‌هایش در خاک و سرشت آدمیان در سرتاسر عالم وجود دارد و منطقۀ اسلامی ما به نهالستانی برای صدور شاخه‌های آن به جهان مبدل خواهد شد. و روزی خواهد رسید که تمام انقلابیون را به مکه یعنی زادگاه اولی این انقلاب فرا بخوانند، شاید مردم انقلابی یمن برای حضور در مکه آماده می‌شوند.

ثانیاً باید بدانیم نظام ما تا زمانی حیات دارد که از اصل خود یعنی «انقلاب اسلامی» جدا نشود. جمهوری اسلامی تا هرکجا در رفتارها و ساختارهای خود، انقلاب را نهادینه کرده، موفق بوده و هرکجا مانند تمام نظام‌های غیرانقلابی به سوی ارزش‌های غیراسلامی حرکت کرده است، مانند دیگر نظام‌های غیرانسانی جهان، ناکام مانده است. بعضی می‌پندارند انقلاب قابل نهادینه شدن نیست و آن را یک وسیلۀ سیال و گذرا تلقی می‌کنند که نمی‌شود در ساختارهای باثبات اجتماعی حفظ شود. آنها نگاهی سطحی به انقلاب دارند و انقلاب را نوعی شلوغ کردن تصور می‌کنند؛ نه تحول در نظام ارزش‌های یک جامعه که باید بر اساس آن ساختارهای جامعه را شکل داد. آنها یا ذهن خود را محدود به انواع اندکی از نهادها و ساختارهای اجتماعی کرده‌اند و خود را از تفکر و خلاقیت بازداشته‌اند و یا مرعوب هیمنۀ پوشالی تمدن غرب شده‌اند و تا تمدن غرب مضمحل نشود به خود نمی‌آیند. غافل از اینکه فلسفۀ جمهوری اسلامی نهادینه کردن اسلام انقلابی در جامعه است.

آنهایی که انقلاب را به شورش ترجمه و تفسیر می‌کنند، طبیعتاً ترجیح می‌دهند قانون‌گذاران و مجریان قانون کمی ضد انقلاب باشند. این نگاه به انقلاب در برخی از انقلابیون قدیم رواج یافته است. آنها تصور می‌کنند انقلاب برای به هم ریختن نظام ستم‌شاهی خوب بود نه برای بنیان‌گذاری «ثبات اجتماعی». آنها لازمۀ عقلانیت را در غیرانقلابی بودن می‌دانند و به منطق ضدانقلاب‌ها در ادارۀ جامعه حق می‌دهند. غافل از اینکه رژیم ستم‌شاهی چیزی جز نتیجۀ همین عقلانیت پوشالی که غربی‌ها ادعا می‌کنند نبود. امروز تمام غرب‌زده‌ها که اندیشه‌هایشان تاول زده باید به جنایت‌های غرب علیه بشریت بیشتر نگاه کنند، تا شاید بفهمند ریشۀ این‌همه جنایت کجاست. آیا عقلانیت قلابی که مقابل ارزش‌های انقلابی است منشأ این‌همه جنایت نیست؟ آیا نتیجۀ دمکراسی و حقوق بشر این‌همه جنایت در حق بشریت نشده است؟ نکند آنها معتقدند غرب نتوانسته است شعارهای دمکراسی و حقوق بشر را به‌خوبی پیاده کند؟ این تصور را در اول انقلاب هم، آنهایی که شیفتۀ مارکسیسم بودند، داشتند. وقتی از مشکلات و جنایت‌های کشورهای کمونیستی می‌گفتیم، می‌گفتند آنها نتوانسته‌اند به‌خوبی مارکسیسم را پیاده کنند. غربی‌ها کجای دمکراسی و حقوق بشر را به‌خوبی اجرا نکرده‌اند که این‌همه جنایت و آدم‌کشی را رواج می‌دهند و روا می‌دانند؟ آیا درک این حقیقت دشوار است که این شعارها از اساس فریبا بوده‌اند و خدعه‌ای برای چپاول ملت‌ها بوده‌اند؟

باید حقانیت شعارهای انقلاب را در ساختارهای جمهوری اسلامی به اثبات رساند تا جهان از تصور تک‌راهه بودن حرکت بشر در مسیر بیراهه‌ای که ساخته‌اند نجات پیدا کند. «جمهوری اسلامی» اساساً یک نهاد انقلابی است و این کافی نیست که کارگزاران نظام اعم از قانون‌نویسان و مجریان قانون تنها به انقلاب 57 معتقد باشند ولی در طراحی نظامات فرهنگی، اجتماعی و حقوقی به دست دشمنان انقلاب نگاه کنند.

منبع : سایت شهید آوینی 

حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای:

«همین شهدای برجسته‌ی دنیای اسلام، همین شهید عزیزی که به وسیله‌ی صهیونیستها به شهادت رسید، اینها افتخار می کردند که بچه‌های امامند؛ خودشان را فرزند امام می دانستند. این شهید حاج عماد خودش را فرزند امام می دانست.»

۱۳۸۶/۱۱/۲۸