مشاور پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی گفت: اگر مدت این عادت‌ بیش‌ازحد طولانی شود؛ برای مثال کودک از زمان پیش‌دبستانی تا 8 یا 9 سالگی به این رفتار خود ادامه دهد و یا به‌قدری شدید شود که به کودک آسیب جدی برساند؛ مثلاً آن‌قدر به مکیدن پستانک یا شست ادامه دهد که باعث ایجاد تغییر شکل در ناحیه دهان شود و مهم‌تر از آن این‌که که زندگی‌اش ازنظر اجتماعی، جسمی و روانی تحت‌تأثیر قرار گیرد، در این شرایط است که باید ازنظر درمانی مورد توجه قرار گیرد.

شهرزاد برهان‌زاده ، در خصوص عادت مکیدن انگشت در کودکان گفت: مکیدن انگشت شست و یا سایر انگشتان جزو زیرگروه رفتارهای عادتی کودکان است. هر کودکی از بدو تولد یک‌سری رفتارهای تکراری دارد؛ این رفتارهای تکراری و ثابت به کودک کمک می‌کند با نیازهای جسمانی و هیجان‌های گذرایی که تجربه می‌کند، کنار بیایند. کودکان نیز مانند بزرگ‌سالان با استرس‌های روزانه‌ای روبه‌رو هستند و این‌طور نیست که با هیچ اضطرابی مواجه نشوند؛ برای مثال دور شدن از مادر می‌تواند باعث ایجاد استرس برای کودک شود.

مشاور تربیتی کلینیک دانشگاه تهران با بیان این مطلب افزود: این نوع رفتارها یک سیر شروع دارند و تابع رشد کودک هستند و در مرحله‌ای خاتمه پیدا می‌کنند. برای مثال اکثر کودکان زمانی که به دنیا می‌آیند، مشت خود را داخل دهانشان می‌کنند. به‌تدریج که کودک بزرگ‌تر می‌شوند فقط زمانی که گرسنه است، این عمل را انجام می‌دهد. وقتی کودک به مقطع پیش‌دبستانی می‌رسد ممکن است زمانی که قصد خواب دارد، برای کسب آرامش انگشت خود را بمکد.

رفتارهای عادتی به‌تدریج کم می‌شوند، اما با اضطراب‌ مجدد، امکان بازگشت وجود دارد

وی با تأکید بر این‌که رفتارهای عادتی به‌تدریج کم می‌شوند، تشریح کرد: اگر کودکی در 2 سالگی رفتار انگشت‌مکیدن را داشته باشد، در 5 سالگی ممکن است در مواجه با برخی استرس‌ها مثل مرگ یکی از والدین، طلاق والدین، آوردن نوزاد جدید و ایجاد اضطراب‌های دیگر، دوباره به رفتار عادتی پیشین خود بازگردد و به این طریق خود را آرام کند.

صفحات: 1· 2