وی چند سال در خدمت ابوذر به سر یرد . پس از ابوذر ، از سعادت

شرفیابی خدمت امام حسن مجتبی علیه السلام برخوردار گردید .

پس از شهادت آن حضرت ، خدمت امام حسین علیه السلام را برگزید

و در زیر سایه حسین بماند تا به شهادت رسید .

پیشوای شهیدان که از مدینه به مکه رفت ،"جون” در خدمتش بود .

از مکه که راهی عراق شد جون در خدمتش بود . روز شهادت نیز جون

در خدمتش بود . به حضور پیشوا شرفیاب شده اجاز خواست .

مهر حسینی به جوش آمده ، فرمود: “ای جون! نزد ما بودبی که

از بهزیستیبرخوردار شوی . اکنون خود را گرفتار مکن تو آزادی ،

به هر جا که می خواهی برو .”

رادمرد سیاه، روی پاهای حسین افتاده بوسیدن گرفت و گفت:

ای پسر رسول خدا! وقت آسایش کاسه لیس خان شما بودم ،

اکنون که در تنگی و سختی افتاده اید ، دست از شما بردارم؟؟

چنین چیزی نخواهد شد . و به سخن ادامه داده و گفت :

ای پسر پیغمبر ! رنگ من سیاه است ، بوی خوشی ندارم ، از

خاندان شریفی نیستم ، کرم کن ، بهشت را بر من ارزانی دار ،

تا رنگم سپد گردد . تا خوش بوی شوم ، تا شرافت یابم .

به خدا سوگند از شما جدا نخواهم شد ، تا خون سیاه خود را

با خون های پاک شما آمیخته سازم .

اجازه صادر شد ، جون رهسپار کوی شهادت گردید .به جنگ

پرداخت تا شهید شد .

حسین علیه السلام را دیدند که بر سر کشته شهید ایستاده

می گوید :

بار خدایا ! جون را روسپید گردان ، خوش بوی و معطر ساز و با

خوبان محشورش بدار و میان او و آل محمد ، جدایی مینداز .

روزی چند از شهادت شهیدان گذشته بود ، که عشیره بنی اسد

آمدند تا به خون خفتگان شهید را به خاک سپارند .آنان دیدند که

کشته جون بوی مشک پراکنده می کند .

(پیشوای شهیدان ، آیت الله سید رضا صدر ، ص 340)