السلام علیک یا ابا عبدالله

خواستم بر دامنم بگذارمت ،اما نشد

 خواستم از خاک و خون بردارمت ،اما نشد

 این تن صد پاره را همیاری یک بوسه نیست

 خواستم بی بوسه هم بسپارمت ،اما نشد

 دست بردم زیر جسم پاره اما ریختی

 خواستم بی بوریا  باز آرمت ، اما نشد

 هوا تیره و تار است

زمین قله نار است

 فلک صاعقه بار است

شده چشمه خورشید پر از دود و

در آن وادی خون گم شده یک مرکب بی صاحب و

فریاد زند زینب و 

بالای بلندی نگش جانب میدان و

در آن سوز و در آن حال

 به تعجیل رود شمرستمگر سوی گودال

زده دامن خود بر کمر و

در کف او خنجر و

رو در روی او بر سر و بر  سینه زنان زهره زهرا

  و جبریل امین و حسن و حیدر کرار

بیایید و بسوزید و بنالید

 ببینید که با چکمه زند شمر ستمگر 

ز ره کینه بر آن سینه

 که انداخته گل از اثر بوسه پیغمبر اسلام

الا خیل ملک

فوج رسل

  خویش به مقتل برسانید

که خنجر ز کف شمر ستمگر بستانید

  خدایا چه شده دم به دم از جانب گودال

رسد ناله «ای وای حسین وای حسینا»

 به خداخون زده فواره و

قاتل به سر دست گرفته ست سری را

 که شبیه است به پیغمبر و خونش چکد از خنجر و

 رویش به روی مادر و 

چشمش به سوی خواهر و

 گردیده عیان واقعه محشر و دیدند سر نیزه همه شمش ضحی را      

                                            غلامرضا سازگار(میثم )

السلام علیک یا زینب کبری

دروازه های خفته پر از شادی و خموش

فریاد روزگار به روی نی و خموش

ناگه طلوع می کند از شرق کوچه ها

ام المصائبی که علم می کشد به دوش

روزی که تازیانه تنش را کبود کرد

افلاک در برابر صبرش سکوت کرد

با خطبه اش تمامی عالم قیام کرد

گاه خمیدنش هم هستی قعود کرد

عزیزا! ما گرفتار دو دردیم               
یکی عشق و دگر در دهر فردیم
نصیب کس مباد این غم که ما راست
جمالت یک نظر نادیده ،مُردیم

***
خوش آن ساعت که دیدار تو بینم
کمند عنبرین تار تو بینم
نبینه خرّمی هرگز دل من
مگر آن دم که رخسار تو بینم

                                                             بابا طاهر

بوی خدا می دهد خون گلوی حسین

به ما شفا می دهد تربت کوی حسین

با نگهی جان کند فدای جانان خویش

هر که چو عباس شد عاشق روی حسین

ز دور چرخ نگون گشت افق لاله گون

چون که بشد غرق خون روی نکوی حسین

جمله شمیم جهان به هر زمان و مکان

گشته معطر همی به عطر و بوی حسین

کوثر اعطای حق چون به پیمبر رسید

شرف به عالم گرفت ز آب جوی حسین

اگر به عمری خطا نموده ام در خفا

مرا ببخش ای خدا به آبروی حسین

ز شاه محزون اگر، عطا طلب می کنی

دست گدایی بکن دراز سوی حسین

حسین دانشجو(محزون یزدی)

ای سبزتر از بهار کی می آیی ؟ 

ای وارث ذوالفقار کی می آیی؟

 مجنون شده عالمی در این صبر و قرار  

خون شد دل انتظار کی می آیی ؟     

 ” اللهم عجل لولیک الفرج “