السلام علیک یا زینب کبری

دروازه های خفته پر از شادی و خموش

فریاد روزگار به روی نی و خموش

ناگه طلوع می کند از شرق کوچه ها

ام المصائبی که علم می کشد به دوش

روزی که تازیانه تنش را کبود کرد

افلاک در برابر صبرش سکوت کرد

با خطبه اش تمامی عالم قیام کرد

گاه خمیدنش هم هستی قعود کرد