عده ای در زندگی بر خدا منت می گذارند که مسلمان شده اند ، خداوند در آیه 17 سوره حجرات به این موضوع اشاره دارد وخطاب به پیامبر صلی الله و علیه و آله  می فرماید : آن ها بر تو منت می گذارند که اسلام آورده اند ، بگو اسلام خود را بر من منت نگذارید ، بلکه خداوند بر شما منت می گذاردکه شما را به سوی ایمان هدایت کرده ، اگر راستگو هستید .

اگر کمی فکر کنیم می بینیم خداوند نعمت های زیادی را به ما ارزانی فرموده که مهمترین آن نعمت هدایت است .

هرگز خدا را شکر کرده ایم که در خانواده ای مسلمان به دنیا آمده  و در خانواده ای کافر یا مسیحی و نصرانی متولد نشده ایم .

هرگز خدا را به خاطر این که یک شیعه هستیم شکر کرده ایم .

چقدر شاکر خداییم که یک شیعه اثنی عشری هستیم .

و از بین شیعیان اثنی عشری ما به این مکان مقدس ( حوزه علمیه ) آمده ایم چیزی که خیلی ها از آن محرومند ولی خداوند این نعمت را به ما داده . این توفیق به ما داده شده که در این مکان مقدس باشیم و باید شکرگذار خداوند باشیم.

این ها همه لطف بالای لطف است ، رحمت بالای رحمت است.

(برگرفته از سخنان سرکار خانم صادقی ، استاد تفسیر )

بدان که ؛ ضد صفت عجب و خود نمایی ، شکسته نفسی و خود را حقیر شمردن و ذلیل و پست دانستن است . و این بهترین صفت از صفات کمالات است و فایده آن در دنیا و آخرت بی حد و حصر می باشد و هر که به مرتبه بلندی و ارجمندی رسید ، به وسیله این صفت رسید ؛ و هیچ کس خود را ذلیل نشمرد ، مگر این که خدا عزیزش شمرد ، و احدی خود را نیفکند مگر این که خدا او را برداشت و بلند کرد .

یکی قطره باران ز ابری چکید

خجل شد چو پهنای دریا بدید

که جایی که دریاست من کیستم ؟

گر او هست حقّا که من نیستم

چو خود را به چشم حقارت بدید

صدف در کنارش به جان پرورید

سپهرش به جایی رسانید کار

که شد نامور “لؤلؤ شاهوار “

بلندی از آن یافت کوپست شد

در نیستی کوفت ، تا هست شد

آری ! خدای را دل های شکسته است و شکستگان را دوست دارد . حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند : با هر کسی دو ملک است ، که اگر آن شخص خود را بزرگ شمرد و برداشت می گوید : خداوندا ! او را ذلیل کن ! و اگر خود را وضیع و خار شمرد می گوید : خداوندا! او را بردار !

روایت شده است که : خدا به موسی بن عمران علیه السلام وحی فرستاد : ای موسی ! هیچ می دانی که چرا تو را برگزیدم و اختیار کردم به سخن گفتن با خودم ؟ عرض کرد : به چه سبب؟ فرمود : من ظاهر و باطن همه بندگان خود را دیدم ، هیچ یک را ندیدم که ذلت ایشان برای من چون تو باشد. ای موسی! تو هر وقت نماز می کردی ، رخسار خود را بر خاک می گذاردی .

در بعضی از روایات وارد شده که : چون خداوند عالم به کوه ها وحی فرستاد که من کشتی نوح را بر کوهی خواهم گذاشت ، همه کوه ها گردن کشیدند و خود را بلند کردند مگر “کوه جودی ” که خود را خقیر شمرد و با خود گفت : با وجود این کوه ها ، بر من کجا قرار خواهد گرفت ! پس کشتی بر آن قرار گرفت .
و از جمله فواید شکسته نفسی آن است که ، نزد همه مردم بزرگ و محترم است و همه دل ها او را دوست می دارند ،به خلاف کسی که خود را بزرگ می شمارد ، که البته از دل ها دور است و مردم از او در نفورند.

( معراج السعاده ، ملا احمد نراقی (ره) ، ص 279 )

وقتی تو زندگی دلمون می گیره یا مشکلی پیش میاد تنها امیدمون به خداست .

تنها پناهگاهمان خداست . فقط و فقط می شه به خدا اعتماد کرد .

وقتی غمی تو دلمونه ، بهترین کسی که می تونیم باهاش درد دل کنیم خداست .

مطمئن ترین کسی که درد دل هامون را می شنوه و به کسی نمی گه خداست .

هرچی به اطرافمون نگاه کنیم کسی رو نمی تونیم پیدا کنیم که حرف هامون را گوش کنه و به دیگران بازگو نکنه.

اصلاً اگه این جور آدمی هم پیدا بشه ما نمی تونیم بهش اعتماد کنیم .

تنها کسی که از نیت ما خبر داره و ما رو متهم نمی کنه خداست .

تنها کسی که بی دلیل ما رو سرزنش نمی کنه خداست .

گاهی وقت ها تو زندگی شنیدن یه حرفی اونقدر برامون سخت و سنگینه که دوست دارم به یه نفر بازگو کنیم که ما رو دلداری بده ، ولی…

به کی ؟

مگه می شه همه حرفی رو بازگو کرد؟

همه آدم ها مثل خودمونن. هر کسی مشکلی داره ، هر کسی مشکل خودش رو بزرگترین می دونه .

شاید درد من برای دیگری خنده دار باشه. شاید با خودش بگه :

این هم شد مشکل ؟

عاقبت به این نتیجه می رسیم کلید همه مشکلات دست خداست .

بهترین شنوده غم دل هامون خداست .

بهترین گره گشای کارهامون خداست .

بهترین و نزدیکترین دوستمون خداست .

خدایا ! خودت کمکون کن که لحظه ای از یادت غافل نشیم .

خدایا ! خودت به ما صبر و تحمل سختی های زندگی رو بده .

خدایا ! خودت ما رو از سرزنش سرزنش گران محفوظ بدار.

خدایا ! خودت به دل هامون آرامش بده.

دلم پر مى ‏زند امشب براى حضرت باقر(ع)

كه گويم شرحى از وصف و ثناى حضرت باقر(ع)

نديده ديده ى گيتى به علم و دانش و تقوا

كسى را برتر و اعلم به جاى حضرت باقر(ع)

میلاد مسعود امام محمد باقر علیه السلام مبارک باد

… چون تمیزش بیشتر شد ، او را به عبادت بداری ، دنیا را در نظرش خار سازی ؛ او را به پروردگار امیدوار نمایی ، آخرت را در نظرش جلوه دهی و عظمت خداوند را برایش ذکر کنی . و چون چنین نمایی ، این اخلاق در دل طفل راسخ می شود ، و بعد از بلوغ ، داخل زمره اخیار می گردد ؛ و برای پدر و مادر از باقیانت و صالحات خواهد بود .

اگر برخلاف این باشد و در تأدیب او مسامحه کند ، تا طفل بر هرزگی پرورش یابد و به بی شرمی و فحش و شکم پرستی و امثال آن معتاد شود ، خبیث النفس می گردد و خود را در دنیا به سختی و نکبت و زحمت ، و در عقبی به عذاب مبتلا می شود.

بسا روزگارا که سختی بَرَد

پسر چون پدر نازکش پرورد

هر آن طفل چون جور آموزگار

نبیند جفا ، بیند از روزگار

پس بر پدر مهربان لازم است که سعی در تأدیب فرزند نماید و بداند که ، این امانتی است از خدا نزد او ، و دلش پاک و جوهرش صاف است و قابل هر نیک و بدی ست و به هر چه تعلیم دهد ، نشو و نما می کند و پدر هم در ثواب و وِبال او شریک است ؛ پس وی را ضایع و مهمل نگذارد و از او غافل نشود .

و دختر را نیز باید مانند پسر تربیت داد ، مگر در چیز هایی که تفاوت میان دختر و پسر است .
پس باید او را پرده نشینی و حیا و حجاب و عفت و امثال این ها آموخت و بعد از آن این آداب را به فرزند آموخت ، ملاحظه کند که قابلیت و استعداد کدام علم و صنعت را دارد ؛ پس او را به آموختن آن بدارد و نگذارد که مشغول امری شود که استعداد آن را ندارد ، تا عمر او ضایع نگردد.

( معراج السعاده ، ملا احمد نراقی ، ص 219 )

امیدوارم نکات مهمی که در زمینه تربیت فرزند در این بخش و سه بخش قبلی آمد مورد استفاده پدر و مادر های عزیز قرار گیرد . به نظر می آید اگر کسی بتواند همه این موارد را رعایت کند فرزند صالحی خواهد داشت که برای پدر و مادر و جامعه مفید و باعث سربلندی خواهد بود .

به امید حق

توی اسانسور ایستاده بودیم . پیرمردی که به سختی راه می رفت جلو اومد و وارد آسانسور شد . دستش رو به دستگیره آسانسور گرفت و با حال زیبایی گفت :

خدایا ! شکر

خدایا ! داده ها و نداده ها و گرفته هات را شکر

خدایا ! داده هات نعمت ، نداده هات حکمت و گرفته هات آزمایشه

آسانسور ایستاد و پیرمرد پیاده شد ولی چندین روزه حرفش از یاد من نمی ره .

قبلاً هم این جملات را شنیده بودم ولی از زبان این پیرمرد که شنیدم خیلی من رو به فکر انداخت.

اگه ما حقیقتاً به این جملات اعتقاد داشتیم چقدر از مشکلات ما کم می شد .

چقدر راحت تر با حوادث خوشایند و نا خوشایند زندگی کنار می اومدیم ؟

چقدر به داشته هامون توجه می کنیم و اون ها را نعمتی از سوی پروردگارمون می دونیم ؟

چقدر به حکمت نداشته هامون فکر می کنیم ، البته در مورد نداشته ها زیاد فکر می کنیم ولی به این که چه حکمتی داره توجه نداریم ؟

چقدر به چیزهایی که ازما گرفته شده توجه داریم و باور می کنیم که این ها آزمایش الهیه؟

خدایا خودت کمکمون کن که بتونیم شکرت را به جا بیاریم.

الهی شکرت