اگر بخواهیم یک ارزیابی‌ای بکنیم از سالی که گذشت -سال ۹۵- باید بگوییم آن سال هم مثل همه‌ی سالهای دیگر شادی‌ها و غمهایی داشت، تلخی‌ها و شیرینی‌هایی داشت؛ منظور تلخی‌ها و شیرینی‌های مربوط به ملّت است، مسائل شخصی مورد نظر نیست. هم شیرینی داشتیم در سال گذشته، شادی داشتیم که این شادی‌ها مربوط است به عزّت ملّی، امنیّت ملّی، همّت جوانانه در میان ملّت ایران و حرکات مؤمنانه‌ی فراگیر در همه جای کشور؛ هم تلخی‌هایی داشتیم که عمدتاً مربوط به مسائل اقتصادی و اجتماعی است که اشاره‌ای به آنها خواهم کرد.

عزّت ایران و ملّت عزیزمان در سال ۹۵ در سراسر سال مشهود بود؛ از آغاز سال تا پایان سال. دشمنان ما در همه جای دنیا اعتراف کردند به اقتدار ملّت ایران، به عظمت ملّت ایران؛ هویّت ملّت ایران خودش را در سراسر قضایای گوناگونِ این سال نشان داد. با یک بی‌احترامی‌ای که از سوی رئیس‌جمهور آمریکا نسبت به جمهوری اسلامی ایران شد، مردم، پُرشور و با حمیّت و غیرت در روز بیست و دوّم بهمن پاسخ آن را دادند؛ در روز قدس، در ماه مبارک رمضان، اجتماع عظیم مردم، هویّت و هدفهای این کشور را به همه‌ی دنیا نشان داد.

امنیّت کشور در این محیط پُرتلاطم منطقه‌ای بلکه بین‌المللی، یک شاخص بسیار عمده و بزرگی برای ملّت ایران بود. امروز اطراف ما، کشورهایی که همسایگان ما هستند: از شرق کشور و جنوب شرقی کشور، تا شمال غربی کشور، کشورها دچار ناامنی هستند، منطقه دچار ناامنی است، ملّت ایران بحمدالله در طول سال یک امنیّت پایدار را تجربه کرد.

ادامه »

اقتصاد مقاومتی یک مجموعه است؛ این مجموعه اگر فقط در زیر نام اقتصاد مقاومتی مورد توجّه قرار بگیرد، ممکن است چندان منشأ اثر نباشد؛ من علاج را در این می بینم که این مجموعه را به نقاط مهم تقسیم کنیم و برای هر نقطه‌ی کلیدی و مهمّی یک فصلی از زمان را قرار بدهیم، و از مسئولین و افراد شاخص و از آحاد مردم بخواهیم که همه‌ی همّت خود را بر روی آن نقاط کلیدی متمرکز کنند؛ به نظر من علاج در این است که این نقطه‌ی کلیدی را امسال درست شناسایی کنیم. به اعتقاد من این نقطه‌ی کلیدی عبارت است از تولید، تولید داخلی؛ و اشتغال و عمدتاً اشتغال جوانان؛ اینها آن نقاط کلیدی اصلی است. اگر ما توانستیم روی این دو نقطه متمرکز بشویم و کارها را بر این اساس برنامه‌ریزی و دسته‌بندی بکنیم، تصوّر این است که کار به‌میزان زیادی جلو خواهد رفت و موفّقیّتهای چشمگیر و محسوسی پیش خواهد آمد. من در سخنرانی ان‌شاءالله خصوصیّاتی را که بر این دو نقطه‌ی کلیدی و اساسی مترتّب است توضیح خواهم داد؛ لذا من شعار امسال را «اقتصاد مقاومتی: تولید - اشتغال» قرار می دهم؛ یعنی اقتصاد مقاومتی عنوان کلّی است، بعد تولید و اشتغال؛ این مجموع نقاطی است که بایستی همه بر روی آن متمرکز بشوند. مطالبه‌ی من و مطالبه‌ی مردم از مسئولین عزیز و محترم این است که بر روی این دو نقطه متمرکز بشوند و کارها را با برنامه‌ریزی انجام بدهند و ان‌شاءالله در پایان سال نتایج آن را بتوانند به مردم گزارش کنند.

بخشی از پیام مقام معظم رهبری در نوروز 96

یک کسی به پیغمبر گفت: گرفتار هستم. فرمود: یک چیزی به کسی بده. گفت: ندارم، فرمود: کم بده. همان مشکلت را حل می‌کند. حالا زنده‌ها هم فقط به ما حق ندارند. گذشتگان هم به ما حق دارند. پدران و مادران ما، اقوام ما، دایی و عمه و خاله به گردن ما حق دارند. بالاخره یک سلام ما را جواب دادند. یک قربان صدقه‌ی ما رفتند، همین حق ایجاد می‌کند. اولاً اگر بتوانیم نزدیک شب عید سر قبرشان برویم. امام باقر می‌فرماید: وقتی شما سر قبر آنها بروی، خداوند روح آنها را کنار قبر می‌‌آورد. بدن در خاک پوسیده است. آن روح حس می‌کند شما آمدید. پسرش آمده، دخترش آمده، شوهرش آمده، خانمش آمده، دعا می‌کنند. یکی اینکه سر قبرشان برویم و یکی هم اینکه کمک‌هایی که می‌کنیم به نیت آنها بکنیم.

این کمک کردن به دیگران مخصوصاً نزدیک عید اخلاق خداست، خدا نان رسان است و نان نگهدار نیست. یعنی خدا راه نان رسانی‌اش را باز گذاشته است. «یا دائم الفضل علی البریه» بریه یعنی موجود زنده، یا «دائم الفضل» یعنی ای کسی که توقفی در رساندن احسان تو نیست. دائمی است! شما وقتی به اقوامتان برسید، اگر اضافه داشتید به دیگران هم برسید، چه کار کردید؟ اخلاق خدا را به کار گرفتید. تو که هم اخلاق خدا شدی، رفیق جون جونی خدا شدی، خدا روز قیامت گوش تو را می‌کشد. خدا با رفیق‌های جون جونی تلخ عمل می‌کند؟ یک راهی را برای رحمت خدا در دنیا برای خودت باز کردی. یک راهی هم برای رحمت خدا در آخرت به روی خودت باز کردی. مهربان باشیم. یکی باشیم. از کلمه‌ی من بیاییم بیرون و بگوییم: ما! نه فقط خانه من، زن و بچه من، پول من، ما! ما شویم و از من در بیاییم. من و قوم و خویشانم، من و مردم، فقط خودمان را نبینیم.

حاج آقای انصاریان 95/12/26

منبع : سایت سمت خدا 

یکجا قرآن مجید دارد «قول حسن» جای این قول کجاست؟ که من زیبا حرف بزنم. نیکو حرف بزنم. حتی اگر بخواهم یک حادثه‌ای را خبر بدهم، به طرف بگویم، کلامم را زیباسازی کنم. به طرف بگویم: خدا، بندگانش را با پول، با زلزله، با سیل، با رکود، با تحریم، امتحان می‌کند که اینها حداقل برای خودشان ثابت شود در این سختی‌ها در مدار ایمان می‌مانند و می‌گویند: نه، این دین هم فایده ندارد، ولش کن. سراغ یک چیزهای دیگر برویم. این امتحانی که من تعریف کردم، بعد به او بگویند: که مثلاً بچه یک تصادف مختصری کرده و این هم امتحان است. بردم شکسته بند هم بسته و الآن او را خانه می‌آورند. مقدمات زیباسازی در کلام! درجا خبر بد دادن ممکن است طرف سکته کند و نصف تنش از کار بیافتد.

هارون خواب دید همه دندان‌هایش ریخته است. کلا معبران می‌گویند: افتادن دندان دلیل بر مرگ یکی از کسان است. یک معبری را آوردند و این کلام را زیباسازی نکرد. گفت: همه قوم و خویش و برادرها و خواهران تو قبل از تو از دنیا می‌روند. هارون گفت: او را بخوابانید و صد شلاق بزنید و بیرونش کنید. این چرند می‌گوید! یک معبر دیگر را بیاورید. این معبر هنر زیباسازی سخن داشت. وقتی آمد، گفت: عمر شما از باقی اقوام طولانی‌تر است. همان تعبیر بود اما چقدر زیبا گفت. هارون گفت: هزار دینار طلا به او بدهید. شما قرآن مجید را نگاه کنید، قرآن گفتار پروردگار است. امیرالمؤمنین می‌فرماید: «فَإِنَّهُ‏ أَحْسَنُ‏ الْحَدِيث‏» (نهج‌البلاغه/خطبه 110) این زیباترین سخن است. حتی به دشمنانش، مثلاً شما اول سوره توبه را می‌بینی، بسم الله ندارد. چون در بسم الله رحمت رحمانیه و رحیمیه مطرح است. خدا می‌خواهد با مشرکین حرف بزند. یعنی جای رحمت نیست. می‌خواهد بگوید: شما با پیغمبر من قرارداد و پیمان داشتید، پیمانتان را شکستید. من هم پیمانی که پیغمبر من با شما بسته را اعلام می‌کنم. «بَراءَةٌ مِنَ‏ اللَّهِ‏ وَ رَسُولِهِ‏ إِلَى الَّذِينَ عاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ» (توبه/1) من به آن پیمان و قرارداد دیگر عمل نمی‌کنم. و شما کار زشتی کردید، پیمان شکنی در همه فرهنگ‌ها بد است. این کارهایی که شما می‌کنید، کیفر سنگینی دارد.

ادامه »

یک مردی خدمت حضرت رضا(ع) می‌آید. می‌گوید: من می‌خواهم بروم ازدواج موقت کنم. حضرت می‌فرماید: زن داری؟ می‌گوید: بله. بچه داری؟ بله. می‌فرماید: این ازدواج به تو چه ربطی دارد؟ این را برای شما نگذاشتند. برای یک مردی است که واقعاً امکان ازدواج ندارد. خدا هم اجازه نمی‌دهد به حرام بیافتد. برای این است که از گناه مصون بماند و برود یک ازدواج کم خرجی بکند. اما تو که زن و بچه داری چرا این سؤال را می‌کنی؟ بلند شو برو به زن و بچه‌ات برس. خیلی خوب مرد باید به زن و بچه‌اش برسد. اما خانم هم باید هنر اسیر کردن او را داشته باشد که اسارت با محبت، اسارت با جاذبه ایجاد کردن، اگر بیرون هم حتی یک خانمی پیشنهاد داد که بیا با من ازدواج موقت کن، بگوید: من یک زن مثل دسته گل دارم. همه چیز برای من تمام است. من هم پیش او همه چیز تمام هستم. نه نمی‌خواهم. یعنی این هنر را باید خانم‌‌ها به خرج بدهند.

پیغمبر یک روایت دارند، می‌فرمایند: «المؤمن لدی الحق اسیر» مؤمن بخاطر اینکه خدا را می‌شناسد و اوصافش را می‌داند، لطفش را می‌داند، پای بند خداست. جای دیگر نمی‌رود. اینقدر خدا برایش جاذبه دارد که دنبال بت نمی‌رود. دنبال هوای نفس نمی‌رود. دنبال منافق شدن نمی‌رود، دنبال مشرک شدن نمی‌رود، چون پیش خدا هم تشنگ او سیراب می‌شود، هم گرسنگی او سیری دارد. یعنی می‌ارزد که من این کانون مهر و محبت و رزق را رها کنم، دنبال بت بروم؟ حالا یا بت آمریکا، یا بت دلار، یا بت هوای نفس، اینجا که باشد خدا همه چیز را تأمین می‌کند. مرد باید همه چیزش از طرف زن تأمین باشد که اگر بیرون کسی به او پیشنهاد کرد، پیشنهاد مشروع، آدم مسلمان که دنبال زنا و کار نامشروع نمی‌رود. به او بگوید: خانم، آنقدر خانم من خوب و بزرگوار است که خلأیی برای من نگذاشته است! مرد هم باید یک چنین هنری را داشته باشد، آنقدر برای خانمش جاذبه داشته باشد، که یکوقت خدای نکرده خانمش به این نقطه نرسد که بگوید: کاش مرا به یکی دیگری شوهر می‌دادند؟ این کاش مرا به یکی دیگر شوهر می‌دادند، معنی‌اش این است که دارد نفرت ایجاد می‌شود. دارد بساط به طرف مرز جدایی می‌رود. وقتی عواطف و احساسات او جواب داده نشود، سخت می‌شود.

حاج آقای انصاریان 95/12/26

منبع : سایت سمت خدا 

کلمه قوام، قوّام، مقاوم بگوییم که بخشی را در روایات خانواده داریم. یکی از بهترین عناصر و بتون‌های مختل کننده‌ی بنای خانواده، خوب حرف زدن زن و شوهر با همدیگر است. اولاً باید با همدیگر حرف بزنند و نسبت به همدیگر گاهی همواره به دائم ممکن است ارزش کار را پایین بیاورد، ولی گاهی اعلام محبت و دوستی کنند یعنی مرد علنی به خانمش بگوید: خیلی دوستت دارم. پیغمبر می‌فرماید: اینطور حرف زدن خانم‌ها را از درون به شدت شاد می‌کند. یعنی می‌بیند که حالا که از خانه پدر و مادرش درآمده است و این قربان و صدقه‌هایی که در خانه پدر و مادرش بود نیست، دیر به دیر اتفاق می‌افتد، حس می‌کند یک تکیه گاه خوبی دارد و یکی هست که مشروع و معقول او را دوست دارد. این خیلی برای زن شادی آفرین است و همینطور زن به شوهرش بگوید: دوستت دارم. زن خیلی می‌تواند هنر به خرج بدهد که مردش گریز پای از خانه نشود و خدای نکرده به خاطر ارضاء نشدن عواطف و احساسات و غرایزش و سخن تلخ و بد شنیدن، سخن بی‌مزه شنیدن، سخن نامهربانی شنیدن، برای پر کردن خلاء عواطفش دنبال یک زن دیگر برود ولی مشروع که معروف به ازدواج موقت است.

حاج آقای انصاریان 95/12/26

منبع : سایت سمت خدا