توکل بچه ها / آیا بابا پشت سکان است ؟
کشتی بزرگی در میان اقیانوس دچار طوفان شد.باد بسیار شدید
موجب به تلاطم در آمدن کشتی و ترس مسافران شده بود. خانواده ی
ناخدا نیز در این کشتی پدر را همراهی می کردند .دختر ناخدا روی
تختخوابی خوابیده بود ، اما تکان های متمادی و سر و صدای مسافران
خواب را از چشمان او ربود و او را بیدار کرد . دخترک نزد مادر خود آمد و
پرسید که چه اتفاقی افتاده است؟مادر با ترس و ناله و صدای لرزان موضوع
را برای دخترک خود توضیح دادکه کشتی دچار طوفان شده است و احتمال
غرق شدن و کشته شدن مسافران وجود دارد. دخترک از مادرش پرسید :
آیا بابا پشت سکان است ؟ مادر جواب داد :آری پدرت پشت سکان است ؟
دخترک از مادرش خداحافظی کرد و به سمت رختخواب رفت روی رختخوابش
آرام گرفت و به خواب عمیقی فرو رفت.
***
فرزندان ما در وجود پاک خود ، پایانی را می شناسند و به آن اعتقاد قلبی
دارند و سکان زندگی خود را به او سپرده اند و مطمئن هستندکه تمام
هست و نیست آنان به دست خداست . ( پیروان دین حضرت مسیح ،
خدا را پدر حضرت مسیح می دانند ) باید اطمینان داشته باشیم که
فرزندان ما از ما دیندار ترند و توکل آن ها بیشتر از ماست . آن چه
موجب می شود ایمان و اعتقاد آن ها به وجود خداوند کم می شود
و خداجویی در بچه ها کم رنگ جلوه کند ، تربیت غلط من و شمای
والدین است . ترس های دوران کودکی از جهنم ؛ واداشتن های اجیاری
و تهدیدی در مسادل دینی به رخ کشیدن عذاب های خداوند ، به جای
رحمت ها و عنایت های او ، اصرار زیاد در اجرای فرامین مذهبی، کتک ها
، تهدید ها ، داد و قال ها ، پرخاشگری ها ، خشونت ها ، مسخره کردن ها
و… موجب فرار فرزندانمان از عبادت های خود انگیخته می شود و توکل
آنان را نسبت به باری تعالی کم رنگ می کند . ایمان و توکل فرزندان به
مقدار زیادی به قدرت ایمان ما والدین بستگی دارد . ما یک وظیفه داریم
و آن این است که فطرت خداجوی بچه ها را دستکاری نکنیم ، انگلک نکنیم .
ما باید خود یک الگوی سالم و باایمان و پرتوکل برای فرزندانمان باشیم ،
باید زمینه هایی را فراهم آوریم تا تربیت دینی ، با توجه به فطرت خداجوی
آه ها شکل بگیرد . اگر ما والدین الگوی مناسبی در مسائل دینی باشیم ،
جای نگرانی نیست زیرا
« ما با رفتار و کردارمان تربیت می کنیم نه با گفتارمان »
( تربیت دل پذیر ، دل تربیت پذیر ، محمد حسن رادمنش و افسر خلیلی ، ص 29 )