امام رضا علیه السلام در پاسخ نامه ای که از فلسفه و

علل تشریع نماز پرسیده بود ، چنین فرمودند :

علت تشریع نماز این است که بنده به ربوبیت پروردگار

توجه و اقرار کند و مبارزه با شرک و قیام در پیشگاه پروردگار

در نهایت فروتنی و اعتراف به گناهان و تقاضای بخشش از

معاصی گذشته و نهادن پیشانی بر زمین ، همه روزه انجام پذیرد.

نیز هدف این است که انسان همواره هوشیار و متذکر شود ،

گرد و غبار فراموش کاری بر دل او ننشیند ، مست و مغرور نشود ،

خاضع و خاشع باشدو نیز طالب و علاقه مند افزونی در مواهب دین

و دنیا شود . همین توجه او به خداوند متعال و قیام در برابر او ،

انسان را ز معاصی باز می دارد و از انواع فساد چلوگیری می کند.

امام رضا علیه السلام در مورد سایر دستاوردهای نماز فرمودند :

نماز و مداومت یاد خدا در شب و روز سبب میشود که انسان مولا

و مدبر و خالق خود رافراموش نکند و روح سرکشو طغیانگری در برابر

خدا بر او غالب نیاید.

( سبک زندگی ، منشور زندگی در منظر امام رضا علیه الاسلام ؛ محمد باقرپور امینی ؛ص 29)