شبی از شب های زیبای خداوند، یک فرد نابینا سرش را به

آسمان بلند کرد و به ماه گفت : ماه خیلی تو را دوست دارم .

ماه گفت : تو که مرا نمی بینی ، چه طور مرا دوست داری ؟

نابینا گفت : من چون تو را نمی بینم ، به خاطر زیبایی هایت و

برق و نورت دوستت ندارم . ماه قشنگ در یک کلام بدان که چون

تو ماه هستی دوست دارم و دلیلی برای دوست داشتن تو لازم

نیست .

***

هر کودکی با طبیعتی خاص به دنیا می آید . بعضی حساس

و عصبانی ، برخی پرجنب و جوش ، بعضی آرام ، بعضی کمرو

و گوشه گیر ، برخی گستاخ و جسور ، بعضی خوش خوراک

و خوش خواب ، بعضی کم اشتها و بد خواب .

همه این تفاوت ها باید در جای خود محترم و قابل قبول باشد .

هر کودکی در زمینه خاصی دارای استعداد و علاقه است که

احتمالا همسالانس از این استعداد ها برخوردار نیستند و برعکس .

این امر طبیعی است و والدین هوشمند و معلمان عزیز این

تفاوت ها را به رسمیت می شناسند و لطفا بهترین آفریده های

خدا را در خانه شما قرار گرفته اند ، آن ها که خلیفة الله هستند ،

آنهایی که روح خدا در وجودشان دمیده شده است . با هر شرایطی

بپذیرید .

نه به خاطر زیبایی آن ها ، به خاطر استعداد آن ها ، نه به خاطر این

که خوش کلامند و نه به خاطر این که پسر یا دختر هستند . بلکه به

خاطر این که آنان فرزندان ما هستند . وظیفه من و شما آن است که

این ستاره های خدادادی را جلا بدهیم ، پردازش کنیم و به آسمان

زندگی بفرستیم و از دیدن آن ها لذت ببریم و آن ها را در هر شرایطی

دوست بداریم وبه آن ها توجه داشته باشیم .

این سه کلمه اکسیر عشق است : توجه ، محبت ، تشکر

( تربیت دل پذیر ، دل تربیت پذیر ، محمد حسن رادمنش و افسر خلیلی ، ص62 )

وقتی زمان تولد پروانه ها فرا می رسد ، خداوند قادر، سوراخ

و روزنه ی کوچکی را در پیله ایجاد می کند و پروانه ها با تقلا

و زحمت و تلاش زیاد ، روزانه را گشاد می کند و از پیله خارج

می شود و زندگی طبیعی خود را ادامه می دهد . دانشمندی

به جهت کمک به این پروانه های نازک بال ، چند پیله را با دست

باز کرد تا پروانه ها بدون زحمت به دنیا بیایند . این اتفاق افتاد ،

پیله ها سزارین شدند و پروانه ها زودتر به دنیا آمدند ، اما این

پروانه ها به هیچ وجه قادر به پروانه ها نبودند . آن ها زمین گیر

بودند ، فلج شده بودند . به لحاظ علمی وقتی پروانه درون پیله

تقلا و تلاش می کند ، ماده ای از بدنش خارج می شود و اگر

این ماده در بدنش باقی بماند ، این حشره کوچولو و لطیف هرگز

موفق به پرواز نخواهد شد و او برای همیشه فلج و زمین گیر

خواهد بود .

***
والدینی که به اقتضائات طبیعی و فطری بچه ها توجه نمی کنند

و آنان را بزرگان کوچکی می پندارند و در بزرگ نمودن و رشد دادن

آ نها عجله دارند و با آموزش های کال و نپخته دوران کودکی آن ها

را کوتاه می کنند و فرصت بچگی کردن را از بچه ها می گیرند .

منتظر فرزندانی خلاق ، بانشاط ، پرتلاش ، نوآور ، کنجکاو و پرجرأت

در آبنده نباشند . کودکی که کاملا بچگی نکند ، در بزرگسالی به

شکل وقیحانه ای بچگی خواهد کرد و با روحی کوچک باقی خواهد

ماند . اگر بخواهیم به امید ساختن آینده ی بچه ها ، زندگی کودکانه

آن ها را با شتاب زدگی و عجله خراب کنیم ، هم زندگی حال و هم

زندگی آینده آن ها را نابود ساخته ایم .

و به یاد داشته باشیم که چتر تعلیم و تربیت سه ستون دارد.

” صبر ، صبر ، صبر”

إن الله مع الصابرین

( تربیت دل پذیر ، دل تربیت پذیر ، محمد حسن رادمنش و افسر خلیلی ، ص60)

پادشاهی جایزه بزرگی برای هنرمندی گذاشت که بتواند

به بهترین شکل ، آرامش را به تصویر بکشد .

نقاشان بسیاری آثار خود را به قصر فرستادند .

آن تابلوها تصاویری بودند از نگاه به هنگام غروب ، رودهای آرام ،

کودکانی که در خاک می دویدند ، رنگین کمان در آسمان و

قطرات شبنم بر روی گلبرگ گل سرخ .

پادشاه تمام تابلو ها را بررسی کرد ، اما سرانجام فقط دو اثر

را انتخاب کرد .

اولی ، دریاچه آرامی بود که تصویر کوه های عظیم و آسمان

آبی در آن منعکس شده بود . در جای جایش می شد ابرهای

کوچک و سفید را دید و اگر دقیق نگاه می کردید ، در گوشه

چپ دریاچه ، خانه کوچکی قرار داشت که پنجره اش باز بود

و دود از دودکش آن بر می خواست که نشان می داد شام

گرم و نرمی در حال آماده شدن است .

تصویر دوم هم کوه ها را نشان می داد ، اما کوه ها ناهموار و

قله های آن تیز و دندانه ای شکل بود ند. آسمان بالای کوه ها

به طور بی رحمانه ای تاریک و ابرها آبستن آذرخش ، تگرگ و

باران سیل آسا بودند .

این تابلو با تابلو های دیگری که برای مسابقه فرستاده بودند هیج

هماهنگی نداشت ! اما وقتی با دقت به تابلو نگاه می کردید ،

در بریدگی صخره ای شوم ، جوجه پرنده ای را می دیدید که آن جا،

در میان غرش وحشیانه توفان ، آرام نشسته بود .

پادشاه درباریان را جمع کرد و اعلام نمود که برنده جایزه بهترین تصویر

آرامش ، تابلو دوم است !! و سپس توضیح داد :

آرامش آن چیزی نیست که در مکانی بی سر و صدا ، بی مشکل ،

بیکار سخت ، یافت شود ؛ بلکه چیزی است که می گذارد در میان

شرایط سخت ، قلب ما همچنان آرام باشد . این تنها معنی حقیقی

آرامش است .

«آرامش » اولین نشانه اثبات حضور خداوند در درون شماست .

( تو ،تویی ، مترجم امیر رضا آرمیون ، ص 128)

پشت ماشینی نوشته بود :

ای کاش زندگی هم مثل ماشین دنده عقب داشت .

خیلی جمله قشنگیه

تا حالا فکر کردید اگه زندگی دنده عقب داشت و می شد برگردیم

چه کارهای را و انجام می دادیم و از چه کارهایی فرار می کردیم .

من که وقتی فکرش می کنم می بینم خیلی چیز ها رو باید عوض

کنم ، یعنی اگه زندگی به عقب بر می گشت سعی می کردم خیلی

کارها رو انجام بدم و از خیلی دیگه کارهایی که انجام دادم دوری کنم .

ولی وقتی فکرش می کنم می بینم اگه یه روزی برگردم هم شاید

نتونم خودم رو اصلاح کنم .

اگه دقت کنیم می بینیم خیلی چیز ا رو حالا هم می تونیم تغییر بدیم

با این که به گذشته برنگردیم ، متاسفانه گاهی ارادمون ضعیفه به

خاطر همین نمی تونیم .

بیایید برای همدیگه دعا کنیم ، دعا کنیم که خدا کمکمون کنیم تا

بتونیم با عزمی راسخ در مسیر درست زندگی قدم برداریم و زیاد هم

به فکر برگشتن نباشیم به آینده فکر کنیم .

التماس دعا

در قرآن کریم مریم ، دختر عمران ، به عنوان الگوی مردان و

زنان مؤمن معرفی شده است .

ضرب الله للذین آمنوا إمراة فرعون ….

و مریم ابنه التی احصنت فرجها

خداوند برای مؤمنان ، زن فرعون ….و مریم دختر عمران را که

پاکدامن بود به عنوان اسوه و الگو مثال زده

مریم با نذر مادرش ، به بیت المقدس سپرده شد . او تحت

کفالت حضرت زکریا علیه السلام قرا گرفت و به عبادت خدای

یکتا پرداخت . از دنیا بریده و به سوی خدا پیوسته بود.آن چنان

به دعا و نیاز پرداخته ، رکوع ، سجده و قیام را طول می داد ه

نمونه بارز ” قانتین ” بود .

مریم دختر برگزیده جهان بود . قرآن می فرماید :

یا مریم انّ الله اصطفیک و طهرک علی نساء العالمین ( آل عمران ، 42)

ای مریم ! خداوند تو را برگزید و پاکیزه ساخت و بر زنان برتری بخشید .

مادر حضرت مریم “حنّه” اسوه صادقات است ، آن چنان که نذر کرد:

اگر خداوند به ا فرزندی عنایت کند ، او را به گزاری بیت المقدس بگمارد .

این نذر بیانگر آن است که قلب حنّه آن چنان سرشار از ایمان ،

صداقت ، اخلاص و پاکی بود که عزیزترین کس و یگانه فرزند خود

را برای خدا نذر کرد. خداوند نیز به او مریم را بخشید و حنّه را به

خوبی پذیرفت و چون شکوفه ای پرورش داد.

(برای ریحانه ، محمود اکبری ، ص 146 )