با بودن امام (ره) شاه رفت، ترسوها شجاع شدند و

مردم متحد شدند. مردم توانستند در مقابل طاغوت

بايستند و ابرقدرت‏ها را بشكنند. بدون امام (ره) همه

از بشكه خالى مى‏ ترسيدند. تازه امام خمينى (ره)

با امام معصوم حسابش فرق مى‏ كند. بچه اگر پدر

نداشته باشد، ممكن است هر كسى براى او توطئه

بچيند. ولى وقتى دستش را در دست بابا گذاشت،

بيمه و در امان است.

(درس هایی از قرآن ، سال 74)

اگر گياه سرخ بود چقدر چشم ما اذيت مى ‏شد

يا اگر سياه بود مى‏ دانيد چقدر دل ما مى‏ گرفت؟

آن رنگى كه خيلى براى چشم مفيد است سبز

است، اگر كوه ها نبود باران مى‏ آمد بعد از دو سه

روز باتلاق مى ‏شد، اگر دريا موج نمى ‏داشت مى‏ دانيد

دريا و اقيانوس چه جورى مى‏ شد؟ اگر پنجاه درصد آب

بود و پنجاه درصد خشكى جهان مى‏ سوخت، گرما

پدر ما را در مى‏ آورد.

خدا هر چى در هستى آفريده در شما آفريده، يك بچه‏ اى

را كه تازه متولد شده است را حساب كن كره زمين توى

اين بچه است، در هستى رعد است در بچه گريه، در

هستى بارندگى است در بچه اشك، در هستى رودخانه

در بچه رگ، در هستى گياه است در اين بچه مو، در هستى

قلّه و درّه است در اين بچه پستى و بلندى، در هستى

معدنهاست در اين بچه استعدادهاست، در هستى آب شور

و شيرين است در بچه آب اشك شور و آب دهان شيرين

است،هر چه خدا در كره زمين آفريده است ماكت كوچك

آن بچه است.

ما يك موجود كوچك نيستيم ما يك نظام هستيم، خوب

خدايى داريم بايد با اين خدا رفيق شد ديگران ما را براى

خودشان مى‏ خواهند هر كس مى‏ گويد عزيز من، اين

من را براى خودش مى‏ خواهد، تا ايران نفت دارد مى‏ گويند

روابط بين الملل، اگر بدانند اين انار آب ندارد اگر بميريم

كسى به ما توجهى نمى‏ كند،آمريكا براى حمله صدام

به ايران هيچ غلطى نكرد ولى براى حمله به كويت چقدر

غلط كرد، هيچ كس حمايت از مظلوم نمى‏ كند.

ما خدا را داريم «يا غياث المستغيثين» خدايا كمك رسان

تو هستى امام خمينى (ره) در مقابل شاه ايستاد و تمام

ابرقدرتها قيفى درست كردند به نام صدام و تمام اسلحه

هايشان را ريختند توى اين قيف و اين هم ريخت سر ما،

هشت سال هيچ كارى نتوانست بكند اين«يا غياث

المستغيثين» است.

(برنامه درسهايى از قرآن سال 71)

ابى يعفور روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر

صادق عليه السلام كه مى ‏فرمود- در حالى كه دستش را

به سوى آسمان برداشته بود- كه:

«رَبِّ لَاتَكِلْنِي إِلى‏ نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً، لَاأَقَلَّ مِنْ ذلِكَ وَ لَاأَكْثَرَ؛

پروردگار من! وا مگذار مرا به خودم يك چشم به هم زدن،

هرگز، نه كمتر از آن و نه بيشتر».

ابن ابى يعفور گفت: پس چيزى شتابان‏ تر نبود از اينكه قطرات

آب ديده از كنارهاى ريش مباركش سرازير شد. بعد از آن، رو به

سوى من آورد و فرمود كه: «اى پسر ابو يعفور! به درستى كه

يونس بن متّى، خداى عز و جل در كمتر از يك چشم بر هم زدن،

او را به خود وا گذاشت، و يونس، آن گناه را پديد آورد».

و عرض كردم كه: خدا تو را به اصلاح آورد! آيا يونس به واسطه آن

به كفر رسيد و كافر شد؟

فرمود: «نه، وليكن مردن بر آن حالت، هلاكت است».

(تحفة الأولياء (ترجمه أصول كافى)، ج‏4، ص 559)

اولين وظيفه انبيا بعد از دعوت به توحيد، مبارزه با

طاغوت است؛” ان اعبدواللّه واجتنبوا الطاغوت”

(نحل/ 36)

اگر طاغوتها نباشند، مردم به‏ طور طبيعى به سراغ

توحيد مى‏ روند. خداوند در قرآن كفر به طاغوت قبل

از ايمان به خدا را در ورودى ايمان به خدا قرار داده

است.

مشكل امروز مسلمانان دنيا اين است كه از ميان دوبال

كفر به طاغوت و ايمان به خدا، تنها بال دوم را دارند؛ يعنى

ايمان به خدا دارند، ولى كفر به طاغوت را ندارند. به همين

دليل با اينكه در ظاهر نماز مى‏ خوانند ، طاغوت بر آنان

حكومت مى‏ كند.

امام خمينى (ره) مى‏ فرمايد:” ما دو نوع اسلام داريم:

1- اسلام ناب محمدى كه لرزه بر اندام كفار مى‏ ا نداخت و

مسجد مدينه با ده‏ ستونى كه از تنه درخت خرما داشت،

كاخهاى طاغوت را متزلزل مى‏ كرد.

2- اسلام آمريكائى كه امروز مسجد پيامبر در مدينه با صدها

پايه از سنگ مرمر لرزه به اندام احدى نمى ‏اندازد.”

خداوند به موسى (ع) مى‏ فرمايد:

” به سراغ فرعون برو! زيرا طغيان كرده است.” «1»

در قرآن، پيروى گنهكاران‏ «2»، كافران‏ «3»، مفسدين‏ «4»،

مسرفين‏ «5»، مفرطين‏ «6»، غافلين‏ «7»، هوسرانان‏ «8»

و فرومايگان‏ «9» با صراحت نهى شده است. اگر تنها به اين

آيات عمل شود، بساط تمام سران كشورهاى اسلامى برچيده

خواهد شد.

نه ‏تنها پيروى از طاغوت گناه است، بلكه كمك به او، رضايت بر

كار او، دعاى به او، علاقه به زنده بودن او، لبخند بر روى او، احترام

به او، مسافرت براى ديدار او، بيعت با او، بدرقه او، تشويق او و

سكوت در برابر او نيز گناه است. «10»

______________________________

(1)- اذْهَبْ الى‏ فِرعَونَ انَّهُ طَغَى‏/ طه/ 24

(2)- وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ اثِمَا/ انسان/ 24

(3)- اوْ كَفُورَا/ انسان/ 24

(4)- وَ لا تَعْثَوا فِى اْلَارْضِ مُفسِدِين/ بقره/ 60

(5)- وَ لا تُطِيعُوا امرَ الْمُسْرِفِين/ شعراء/ 151

(6)- وَ كَانَ امْرُهُ فُرُطَا/ كهف/ 28

(7)- وَ لا تُطِعْ مَنْ اغْفَلْنَا قَلْبَه ../ كهف/ 28

(8)- وَ اتَّبَعَ هَوَاه/ كهف/ 28

(9)- وَ لا تُطِعْ كُلّ حَلَّافٍ مَهِين/ قلم/ 10

(10)- براى هريك از مسائل فوق، حديث يا احاديثى وارد شده است‏

(امر به معروف و نهى از منكر، محسن قرائتی، ص: 321)

ترس يكى از مسائل روحى و روانى است كه سرچشمه

و زمينه منكرات زيادى مى‏ شود. چه بسيار دروغ ها، فرار

از جبهه‏ ها، كتمان ها، توجيهات ناروا، اقرارهاى ناروا و

گواهى‏ هاى به‏ ناحق كه از ترس ريشه مى‏ گيرد. ترس از

جمله حالاتى است كه امام سجاد (ع) در سحرهاى ماه

رمضان از خطر آن به خدا پناه مى‏ برد. اگر ترس سران

كشورهاى اسلامى از ابرقدرت ها نبود، امروز مسلمانان

چنين تحقير نمى‏ شدند يا همان گونه كه اگر شجاعت

امام خمينى (ره) نبود، ايران به اين عزت نمى‏ رسيد.

حضرت على (ع) در نهج‏ البلاغه به افراد بى‏ حال و ترسو

سخت‏ ترين تعبيرات را نثار مى‏ كند.

گاهى مى‏ فرمايد:” اراكم اشباحاً بلا ارواح”(خطبه 108)؛

” اى لاشه‏ هاى بى روح!”

گاهى مى‏ فرمايد:” يا اشباه الرجال و لا رجال” (خطبه 27)؛

” اى كسانى كه قيافه مرد داريد، ولى مرد نيستيد!”

در جايى ديگر مى‏ فرمايد:” با افراد ترسو مشورت نكن!” (نامه 53)

و در جاى ديگر نيز مى‏ فرمايد:” با زن مشورت نكن؛ زيرا كه رأى

آنها انسان را متزلزل مى‏ كند.” (بحار 103، ص 253)

ناگفته پيداست كه اين بيان حضرت على عليه ‏السلام، شامل

مردان نيز مى‏ شود؛ يعنى با هركسى كه تو را از قاطعيت و

جرأت باز مى‏ دارد و در تو روحيه ترس و يأس مى‏ دَمَد، مشورت

نكن! ولى در جاى ديگر مى‏ فرمايد:” اگر از زنى تجربه ارشاد

و تعقل و كمال دارى، با او مشورت كن!” ( بحار 103/ ص 253)

به هر حال، داشتن روحيه و غيرت دينى، شرط اول امر به

معروف و نهى از منكر است.

(امر به معروف و نهى از منكر،محسن قرائتی  ص: 286)

قرآن مى‏ گويد:

«إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصلِحتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً»

آنان كه ايمان به خدا آورند و كارهاى شايسته انجام دهند،

خداوند برايشان محبوبيّت ايجاد مى‏ كند.

و اين يكى از پاداش‏ هاى دنيوى خداوند است. البته محبوبيّت

خداداد، غير از شهرت‏ هاى زودگذر و كاذب در ميان مردم است.

چه بسا افرادى مشهور، پس از مرگشان فراموش مى‏ شوند،

و گمنامانى همچنان در عمق جان مردم جا و مكان دارند …!

پس محبوبيّت را هم بايد از خداوند خواست كه او مقلّب ‏القلوب

است و دل‏هاى مردم در دست اوست. اگر كسى براى خدا كار

كند، خداوند هم جبران خلوص او را به بهترين وجه انجام مى‏ دهد.

(امام خمينى‏ (ره‏) براى خدا قيام كرد و تبعيد شد و سختى‏ ها را

تحمل كرد تا انقلاب پيروز شد، خداوند هم ميليون‏ ها انسان را

شيفته او ساخت. وقتى به ايران آمد ميليون‏ ها نفر استقبالش

كردند و پس از رحلت، ده ميليون نفر در تشيع جنازه شركت كردند

و در مدّت چهل روز، برايش صحن و حرم ساختند و از دورترين نقاط

كشور، پياده به زيارت مرقدش شتافتند)

(پرتوى از اسرار نماز، محسن قرائتی ، ص: 117)