ابى يعفور روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر

صادق عليه السلام كه مى ‏فرمود- در حالى كه دستش را

به سوى آسمان برداشته بود- كه:

«رَبِّ لَاتَكِلْنِي إِلى‏ نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً، لَاأَقَلَّ مِنْ ذلِكَ وَ لَاأَكْثَرَ؛

پروردگار من! وا مگذار مرا به خودم يك چشم به هم زدن،

هرگز، نه كمتر از آن و نه بيشتر».

ابن ابى يعفور گفت: پس چيزى شتابان‏ تر نبود از اينكه قطرات

آب ديده از كنارهاى ريش مباركش سرازير شد. بعد از آن، رو به

سوى من آورد و فرمود كه: «اى پسر ابو يعفور! به درستى كه

يونس بن متّى، خداى عز و جل در كمتر از يك چشم بر هم زدن،

او را به خود وا گذاشت، و يونس، آن گناه را پديد آورد».

و عرض كردم كه: خدا تو را به اصلاح آورد! آيا يونس به واسطه آن

به كفر رسيد و كافر شد؟

فرمود: «نه، وليكن مردن بر آن حالت، هلاكت است».

(تحفة الأولياء (ترجمه أصول كافى)، ج‏4، ص 559)