محبوبيّت را بايد از خداوند خواست كه او مقلّب القلوب است و دلهاى مردم در دست اوست.
قرآن مى گويد:
«إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصلِحتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً»
آنان كه ايمان به خدا آورند و كارهاى شايسته انجام دهند،
خداوند برايشان محبوبيّت ايجاد مى كند.
و اين يكى از پاداش هاى دنيوى خداوند است. البته محبوبيّت
خداداد، غير از شهرت هاى زودگذر و كاذب در ميان مردم است.
چه بسا افرادى مشهور، پس از مرگشان فراموش مى شوند،
و گمنامانى همچنان در عمق جان مردم جا و مكان دارند …!
پس محبوبيّت را هم بايد از خداوند خواست كه او مقلّب القلوب
است و دلهاى مردم در دست اوست. اگر كسى براى خدا كار
كند، خداوند هم جبران خلوص او را به بهترين وجه انجام مى دهد.
(امام خمينى (ره) براى خدا قيام كرد و تبعيد شد و سختى ها را
تحمل كرد تا انقلاب پيروز شد، خداوند هم ميليون ها انسان را
شيفته او ساخت. وقتى به ايران آمد ميليون ها نفر استقبالش
كردند و پس از رحلت، ده ميليون نفر در تشيع جنازه شركت كردند
و در مدّت چهل روز، برايش صحن و حرم ساختند و از دورترين نقاط
كشور، پياده به زيارت مرقدش شتافتند)
(پرتوى از اسرار نماز، محسن قرائتی ، ص: 117)
