السلام علیک یا اباعبدلله

خدایا ! چقدر برای آقایمان داغ برادر سخت بود، برادری مهربان وفداکار که جان خود را برای اسلام و امامش فدا کرد . برادری که به خاطر تشنگی برادر و اطفالش از کنار نهرآب ، تشنه به راه افتاد. در آن گرما از آب ننوشید تا اول مولایش بنوشد. با این حال  احساس کردن خنکی آب ونگاه بر آن را گناه میداند . گناهی که باید آن را با قربانی جبران کند، شاید در آن لحظات آخر زبان حالش چنین بوده:

کربلا کعبه عشق است و من اندر احرام

شد در این قبله عشاق دو تا تقصیرم

دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد

چشم من داد از آن آب روان تصویرم

باید این دیده و این دست کنم قربانی

تا که تکمیل شود حج من و تقصیرم

                    السلام علیک یا ابالفضل العباس