اگر سئوال شود که هوش زنبور بیشتر است یا هوش مگس؟

شاید جواب متفاوت باشد .اما برای اثبات این مساله ، دانشمندی

تعدادی زنبور را درون یک بطرری کررد و به همان مقدار مگس را نیز

درون همان بطری کرد . او ته بطری را پشت پنجره ی گذاشت

که نور خورشید به آن می تابید . زنبورها بر اساس غریزه خود به

طرف نور حرکت کردند و همه زنبورها ته بطری جمع شدند . در

حالی که مگس ها پس از لحظه ای خود را به هر راهی زدند و از

بطری خارج شدند ، اما زنبوها هم چنان به دنبال روشنایی ، اسیر

ته بطری شدند .

نکته

اغلب روش های تربیتی که ما والدین و مربیان به اصطلاح باسواد و

هوشیار می دانیم مانند حرف زدن ، نصیحت کردن ، تجویز مطالب

انبوه وار اشباع کردن کودک از معلومات ، انباشت اطلاعات و معلومات

در ذهن ، تعریف و تمجید کلامی و زبانی ، حذف کردن و فرار از نا امنی ،

آماده سازی زندگی بدون درد و بدون مشکل ، تعادل جویی ایستا و

مرداب وار در دالان های یکنواخت زندگی و…همه و همه روش هایی

است که به فرزندانمان قالب کرده ایم ، تلقین کرده ایم و به آن ها یاد

داده ایم بدون تفکرو خلاقیت و نو آوری همان راهی را بروند که  جاده ی

آن را هموار نموده ایم و یاد داده ایم که برای رسیدن به موفقیت راهی به

غیر از این راه نیست . این راه ها به جای رهایی ، بچه هایمان را گرفتار

می کند و آن چه موجب رهایی و آزادی آن ها می شود ، نه نسخه ی

ادیبانه و عالمانه ماست ، بلکه خاموش بودن ، پرهیز از یادگیری قیم وار

تجویزی ، تحریک اشتهای دانستن در یاد گیرنده ، دین یابی فعال از درون ،

اعتماد به خود ، خود راهبری در بچه ها ، ایجاد توانمندی در فرد برای سازگار

شدن و معنا کردن ناامنی ها ، درک مثبت از مشکلان و ابتلائات دردناک

زندگی ،خویشتن جمیل در میان بحران و ناملایمات سنگین است .

(تربیت دلپذیر ، دل تربیت پذیر ، محمد حسن رادمنش و افسر خلیلی ، ص 85)