مقام توکل: شخص کاری را می طلبد ولی چون خودش نمی تواند آن را به خوبی انجام دهد وکیل می گیرد تا به سود او کارهای او را انجام دهد و چون هیچ کس بهتر از خدا نمی داند و نمی تواند انجام دهد خدا را وکیل قرار می دهد . 

مقام رضا : بالاتر از مقام توکل است ؛ زیرا در مقام توکل انسان خواسته خود را اصل قرار می دهد ولی از خدا می خواهد براساس او کار کند ، اما در مقام رضا خواسته خدا اصل و خواسته شخص فرع است .

مقام تسلیم : عبد از خود خواسته ای ندارد و به خدا عرض می کند : «حکم آن چه تو اندیشی ، لطف آن چه  تو فرمایی» نه این که بگوید : «پسندم آن چه را جانان پسندد.»

برگرفته از کتاب قرآن و رضایت از زندگی نوشته احمد صادقیان و صدیقه علیزاده