در روایتی آمده است که حضرت علی علیه السلام سر قبر حضرت زهرا سلام الله علیها چنین سرودند:

نَفسِی عَلَی زَفَرَاتِهَا مَحبُوسَةٌ

یَا لَیتَهَا خَرَجَت مَعَ الزَّفََرَاتِ

لَا خَیرَ بَعدَکَ فِی الحَیَاةِ وَ إِنَّمَا

أَبکِی مَخَافَةَ أن تَطُولَ حَیَاتِی

(دیوان الامام علی علیه السلام، ص 123 )

یعنی : ای فاطمه من با ناله های من در درون من حبس شده ، ای کاش جانم با ناله ها بیرون می آمد. بعد از تو خیری در زندگانی نیست و گریه می کنم از ترس این که بعد از تو زیاد زنده بمانم . یعنی زندگانی بعد ازتو بر من سخت می گذرد.

برگرفته از کتاب بانوی کمال ، نوشته شیخ حبیب الله نظام الدینی

از جمله اشعاری که حضرت علی علیه السلام در سوگ حضرت فاطمه سلام الله علیها سرودند این بود:

حَبِیبٌ لَیسَ یَعدِلُهُ حَبِیبٌ

وَ مَا لِسَواهُ فِی قَلبِی نَصِیبٌ

حَبِیبٌ غَابَ عَن عَینی وَ جِسمِی

وَ عَن قَلبِی حَبِیبی لَا یَغیِب

( دیوان الامام علی علیه السلام ، ص 89 )

تو ای زهرا شدی در خاک پنهان

شدی آسوده از رنج فراوان

چه گویم من جواب این یتیمان

نگر غمخانه ای روی زمین را

ببین اشک امیرالمؤمنین را

تو این زینب محنت قرین را

برگرفته از کتاب بانوی کمال نوشته شیخ حبیب الله نظام الدینی

عید امسال پر از بوی گل یاس شده است

و پر از خاطره ی گندم و دستاس شده است

همه ی دشت گواهند که با بوی بهار

عطر یک خانه ی آتش زده احساس شده است

چینش سفره ی امسال تفاوت دارد

سین هر سفره، سلامی ست که بر یاس شده است

روضه ی چادر خاکی همه جا پیچیده

سیب ها طعم خوش کوثر و اخلاص شده است

ابر، در هیأت یک مستمِع مداحی ست

بس که می گرید و دل نازک و حساس شده است

جان گل های جهان پیشکش یاسی که

زخمی سیلی باد و ستم داس شده است