همیشه به خودم می گفتم  ما شیعه امیرالمومنین هستیم

یه مدت پیش  شنیدم که میگن نگید شیعه هستیم بگید محب

علی علیه السلام هستیم چون شیعه یعنی پیرو ، یعنی پامون

رو جای پای امام علی علیه السلام قرار بدیم .

امسال در مراسم عید غدیر از حاج آقای رایگان چیزی رو شنیدم که

فهمیدم هنوز برای این که بگم محب هم هستم خیلی زوده .

ایشون فرمودند:

مظلومیت علی علیه السلام فقط غصب خلافت ایشان نبود بلکه

مهمترین جنبه مظلومیت امیرالمومنین علی علیه السلام این بوده

و این است که کسی علی علیه السلام را نشناخت .

وقتی فکرش می کنم می بینم همینه واقعا ما حضرت علی

علیه السلام رو نمی شناسیم ولی دوست داریم اقا رو بشناسیم،

دوست داریم شیعه مولا علی علیه السلام باشیم .

خدایا ! خودت کمک کن که محب امام علی علیه السلام باشیم

خدایا ! کمک کن تا شیعه واقعی  باشیم

جابر از امام باقر عليه السّلام روايت كند كه چون پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در روز غدير خم دست على عليه السّلام را در دست گرفت، شيطان در ميان سپاهيانش نعره برآورد و هيچ يك از آنها چه در خشكى و چه دريا به جاى نماند مگر آنكه در پى نعره او به سويش دويدند و

گفتند: اى آقا و مولا! چه بر سر تو آمده؟ ما هرگز از تو نعره‏اى دهشتناك‏تر از اين نعره نشنيده بوديم.

او بديشان گفت: اين پيامبر كارى كرد كه اگر براستى اين كار تحقّق يابد ديگر كسى هرگز خدا را نافرمانى نكند.

آنها در پاسخ گفتند: سرورا! تو آدم را فريب دادى،

و چون منافقان گفتند: اين مرد [پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم‏] از سر هواى نفس سخن مى‏گويد،

و يكى به ديگرى گفت: مگر نمى‏بينى كه چشمانش چگونه در كاسه سرش مى‏چرخد؟ گويا ديوانه شده- مقصودشان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بود-. در اين هنگام شيطان فريادى از سر شادى زد و دوستانش دوباره گرد او حلقه زدند.

او بديشان گفت: آيا مى‏دانيد من پيشتر با آدم ابو البشر چه كرده‏ام؟

گفتند: آرى،

گفت: آدم، پيمان خود را شكست ولى به خدا كفر نورزيد ولى اينان هم پيمانشان را نقض كردند و هم به پيامبر عليه السّلام كفر ورزيدند.
پس هنگامى كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم از اين جهان رخت بربست و مردم به جاى على عليه السّلام ديگرى را به خلافت نشاندند شيطان تاج شاهى بر سر نهاد و منبرى نهاد و روى بالش نشست، و پيادگان و سوارگان خود را گرد آورد و

بديشان گفت: شادى كنيد كه تا روز ظهور امام، خداوند فرمان برده نشود.

امام باقر عليه السّلام اين آيه را تلاوت فرمود: وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

امام باقر عليه السّلام فرمود: تأويل اين آيه هنگامى بود كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رحلت فرمود و گمان ابليس همان هنگامى بود كه در باره پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گفتند: او از سر هواى نفس سخن مى‏گويد، و شيطان در اين هنگام گمانى در باره ايشان برد و آنها گمان شيطان را تصديق كردند و تحقّق بخشيدند

(بهشت كافى-ترجمه روضه كافى، ص: 396)

مقام معظم رهبری، حضرت آیت اللّه خامنه ای درباره عید غدیر فرموده است:

«روز عید غدیر که به نام عید ولایت نامیده می‌شود،… روزی است که مفهوم ولایت اسلامی، به وسیله پیامبر اکرم یک مصداق روشن و عینی پیدا کرد. برای کسانی که می‌خواهند از… اسلام نمونه ای ذکر بکنند، بهترین نمونه، همان کسی است که نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله او را به الهام الهی و به دستور پروردگار عالم، برای منصب عظیم ولایت آن روز معیّن فرمود. ولایت که عنوان حکومت در اسلام و شاخصه نظام اجتماعی وسیاسی برای اسلام است، یک معنای دقیق و ظریفی دارد که معنای اصل ولایت هم همان است و آن عبارت است از پیوستگی، پیوند، در هم پیچیدن و در هم تنیدگی؛ این معنای ولایت است».

عید غدیر، عید بسیار بزرگ و خاطره عظیم تاریخی است.

ولایت معنای ظریفی دارد که عبارت است از پیوستگی، پیوند، در هم پیچیدن و در هم تنیدگی؛ این معنای ولایت است

در کار غدیر باید هدف را مشخص کرد. بنشینید و واقعا روی مسائل فکر کنید. برای این کار وقت بگذارید.

در کار فرهنگی غدیر، باید مانند علامه امینی و مرحوم سیدشرف الدین کار کرد که الغدیر و المراجعات را تحویل دادند.

کسانی به درد کار غدیر می خورند که اهل این کار باشند؛ کار در مورد غدیر باید عمیق و گسترده باشد.

کار در مورد غدیر، کاری بزرگ و پر جاذبه است.

کار در موضوع غدیر باید پیوسته و دائم باشد و در مورد غدیر باید متخصص تربیت کرد.

عید غدیر، عید ولایت است، عید سیاست است، عید دخالت مردم در امر حکومت است، عید آحاد ملت و امت اسلامی است.

[عید غدیر]، حقیقتا روز بزرگ و عید تعیین کننده و عظیم القدری است.

منبع : تبیان یزد

1- طلحة بن عمير مى‏گويد: على- عليه السّلام- مردم را قسم داد به اينكه هر كس از پيامبر اين كلام را شنيده «من كنت مولاه فعلى مولاه …» بيايد و شهادت بدهد.

دوازده نفر از انصار شهادت دادند اما انس بن مالك حاضر بود، ولى شهادت نداد.

على- عليه السّلام- فرمود: «اى انس! چه چيزى مانع شد كه شهادت ندهى؟چون تو نيز آن سخن را شنيده‏اى».

انس گفت: پير شده‏ام و يادم رفته است!!

حضرت فرمود: «خدايا! اگر دروغ مى‏گويد به مرض برص مبتلايش كن!».

طلحه مى‏گويد: به خدا او را ديدم كه به برص مبتلا شده بود

2-زيد بن ارقم مى‏گويد: على- عليه السّلام- در مسجد، مردم را قسم داد كه هر كس شنيد كه پيامبر فرمود: «من كنت مولاه فعلى مولاه …» برخيزد و شهادت دهد.

دوازده نفر از كسانى كه در جنگ بدر حاضر بودند، شش نفر از جانب راست و شش نفر از جانب چپ، برخاستند و شهادت دادند.

زيد مى‏گويد: من نيز از كسانى بودم كه اين قضيه را شنيده بودم ولى آن را كتمان كردم و خدا چشمم را كور كرد، بخاطر اينكه شهادت نداده بودم. لذا پشيمان شده و استغفار مى‏كرد

3- جماعتى مى‏گويند: على- عليه السّلام- را در منبر ديدم كه مى‏فرمود: من بنده خدا و برادر فرستاده او هستم. و از پيامبر رحمت ارث بردم و با بانوى زنان بهشت، ازدواج كردم. و من سيّد الوصيين. و وصى آخرين پيامبر خدا هستم. اين را كسى ادعا نمى‏كند مگر اينكه بلايى به او برسد.

مردى كه با قيافه‏اى عبوس نشسته بود، گفت: همه مى‏توانند اين را بگويند من بنده خدا و برادر فرستاده او هستم. از جايش برخاست كه حالش به هم خورد و خود را در مسجد مى‏كشيد. از نزديكان او پرسيدند آيا او قبل از اين، مبتلا به مرضى بوده است؟ آنها گفتند: خير

(جلوه‏هاى اعجاز معصومين عليهم السلام،غلام حسن محرم ، ص  169)

1- حسن بن راشد مى‏گويد: به امام صادق (ع) گفتم: فدايت شوم، آيا مسلمانان بجز عيد فطر و قربان عيد ديگرى دارند؟

فرمود: آرى، اى حسن! عيدى است كه بزرگ‏تر و گرانقدرتر از آنهاست.

گفتم: آن چه روزى است؟

فرمود: روزى كه امير مؤمنان (ع) به عنوان پيشواى مردم نصب گرديد.

گفتم: فدايت شوم، آن چه روزى است؟

فرمود:روزها مى‏گردد و آن روز هيجدهم ذى الحجّه است.

گفتم: فدايت شوم، چه عملى سزاوار است در آن روز انجام دهيم؟

فرمود: اى حسن، آن روز را روزه بگير، و بر محمّد (ص) و خاندانش بسيار درود بفرست، و از كسانى كه نسبت به آنان ستم كردند و حقّشان را انكار نمودند بيزارى بجوى، زيرا همه پيامبران به اوصياى خود فرمان مى‏دادند كه روزى را كه در آن به وصايت رسيده‏اند عيد بگيرند.

راوى مى‏گويد: گفتم: كسى از ما كه آن روز را روزه بگيرد چه پاداشى دارد؟

فرمود: پاداش روزه شصت ماه را خواهد داشت، و روزه روز بيست و هفتم رجب را نيز ترك مكن، زيرا آن روزى است كه نبوّت بر محمّد (ص) فرو فرستاده شده و ثوابش مانند ثواب روزه شصت ماه براى شماست.

2-نيز از حسن بن راشد نقل شده است كه گفت: از امام صادق (ع) پرسيدند:
آيا مؤمنان غير از عيد فطر و قربان و جمعه عيد ديگرى دارند؟

فرمود: آرى، عيدى بزرگ‏تر از اينها دارند؛ روزى كه امير مؤمنان (ع) به خلافت نصب شد، و رسول خدا (ص) پيمان ولايت را براى او در غدير خم بر گردن مردان و زنان نهاد.

گفتم: آن چه روزى است؟

فرمود: روزها در گردش است. سپس فرمود: روز هيجدهم ذى الحجّه است.

راوى مى‏گويد: آن گاه امام (ع) فرمود: عبادت در آن روز با عبادت هشتاد ماه برابر است، و سزاوار است در آن روز خدا بسيار ياد شود، و بر پيامبر (ص) بسيار درود بفرستند، و مرد براى خانواده‏اش در هزينه زندگى توسعه دهد.

3-مفضّل بن عمر از امام صادق (ع) نقل كرده است كه فرمود: روزه روز غدير خم كفّاره گناهان شصت سال خواهد بود

(ثواب الاعمال-ترجمه انصارى، ص: 147)