درکتاب توحید مفضل آمده است که امام علیه السلام فرمودند :

اگر كسى گويد كه: چرا چنان نكردند كه در هيچ يك مضرّتى نباشد

كه بايد به ديگرى به صلاح آيد؟ جواب گوئيم كه: صلاح آدمى در آن

است كه در دنيا بعضى از مشقت‏ها و الم‏ها به او برسد تا ترك معاصى

كند چنانچه هر گاه بدن آدمى را بيمارى عارض شود و محتاج شود به‏

دواهاى تلخ ناگوار تا طبعش را به اصلاح آورد و فسادى كه در مزاجش

به هم رسيده است زايل گرداند، و هم چنين اگر روح او را شر و طغيانى

عارض شود محتاج مى‏شود به امرى چند كه گزنده و الم رساننده باشد

تا او به درد خود مشغول گردد و از فتنه و فساد باز ايستد و وادارد او را

به امرى چند كه موجب صلاح دنيا و عقباى اوست.

( توحيد مفضل / ترجمه علامه مجلسى، ص 186)