على بن سهل از ابراهيم بن على از احمد بن محمّد انصارى، از حسن

بن على علوى از ابو حكيم زاهد از احمد بن على راهب، وى مى‏ گويد:

مردى به امير المؤمنين عليه السّلام عرض كرد:

اى پسر عمّ بهترين مخلوق خدا، معناى سجده اولى چيست؟

حضرت فرمودند:

تأويلش آن است كه: اللّهمّ انّك منها خلقتنى (بار خدا تو مرا از زمين آفريدى)

و سر خود را كه از سجده برمى‏ دارى يعنى و منها اخرجتنا (و از زمين ما را بيرون راندى).

و به سجده دوّم كه مى ‏روى معنايش اين است كه: و اليها تعيدنا (يعنى ما را بسوى

زمين عود خواهى داد) و سر كه از سجده دوّم بر مى‏ دارى يعنى: و منها تخرجنا

تارة اخرى (و بار ديگر ما را از آن اخراج مى ‏نمايى)

آن مرد عرض كرد: اين كه در تشهد پاى راست را بلند كرده و پاى چپ را مى‏ اندازيم

معنايش چيست؟

حضرت فرمودند: تأويلش اين است كه: اللّهم امت الباطل و اقم الحق (بار خدا يا باطل

را نابود و حق را سر پا بدار)

(علل الشرائع ، محمد بن علی ابن بابویه ،ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏2، ص: 101)