قال الصادق (ع) في كل نفس من أنفاسك شكر لازم لك، بل ألف أو اكثر، و أدنى الشكر رؤية النعمة من اللَّه تعالى، من غير علة يتعلق القلب بها دون اللَّه عز و جل، و الرضاء بما اعطى، و ان لا تعصيه بنعمة و تخالفه بشي‏ء، من أمره و نهيه بسبب نعمته، فكن للَّه عبدا شاكرا على كل حال تجدا اللَّه ربا كريما على كل حال، و لو كان عند اللَّه تعالى عبادة تعبد (يتعبد) بها عباده المخلصون أفضل من الشكر على كل حال لا طلق لفظة (لفظها) فيهم من جميع الخلق.
بها (باختصاصهم بها)، فلما لم يكن افضل منها خصها من بين العبادات و خص اربابها، فقال: و قليل من عبادى الشكور.

 حضرت صادق (ع) فرمود : در هر نفسى از نفسهاى تو شكرى لازم است براى تو و بلكه هزار شكر يا بيشتر است.
كمترين حد شكر اينست كه نعمت را از طرف خدا ديده و علتى را كه مورد علاقه قلب و جالب توجه باشد براى نعمت نتراشد، و تنها علت و سبب‏ نعمت را خدا دانسته، و به آنچه او عطاء مى‏ كند راضى باشد، و به وسيله نعمت‏هاى او معصيت و مخالفت اوامر و نواهى او نكند.
پس در هر حال و در همه وقت بنده شكرگزار خدا باش، تا خداى خود را در هر مورد پروردگار بخشاينده و مهربان بينى. و اگر نزد خداوند متعال عبادتى از عبادتهائى كه بندگان مخلص به آن عبادت مى ‏كنند بهتر و بالاتر از شكر بود: البته اسمى از آن برده و بندگان خود را به آن عبادت مخصوص امر مى ‏فرمود. ولى چون عبادتى بهتر و مطلوب‏تر از آن نبود؛ از اين لحاظ اين عبادت را انتخاب فرموده، و از ميان بندگان خود تنها اشخاصى را انتخاب كرده و از آنان اسم برد كه شاكر هستند، و فرمود: و كم است در ميان بندگان من اشخاصى كه شاكر هستند.

مصباح الشريعة،منسوب به جعفر بن محمد( امام ششم علیه السلام ) ،ترجمه مصطفوى،  ص: 27