على بن أبى حمزه گويد:

خدمت حضرت صادق عليه السلام شرفياب شدم پس ابو بصير به آن حضرت

عرض كرد: قربانت بروم: در ماه رمضان همه قرآن را در يك شب بخوانم؟

فرمود: نه

عرض كرد: در دو شب؟

فرمود: نه،

عرض كرد: در سه شب؟

فرمود: ها (يعنى آرى بخوان)

- و با دست خود اشاره فرمود- مجلسى (ره) گويد: گويا اشاره فرمود كه

خاموش باش) سپس فرمود:

اى ابا محمد براى ماه رمضان حقى و حرمتى است كه ماههاى ديگر مانند

آن نيستند (يعنى اينكه اذنت دادم در سه شب بخوانى بخاطر حرمت ماه

رمضان و امتيازش با ماههاى ديگر است) و اصحاب حضرت محمد (ص)

قرآن را در يك ماه يا كمتر ميخواندند، و هر آينه قرآن با سرعت و شتاب

خوانده نشود، و بايد هموار و شمرده و با آهنگ خوش خوانده شود، و هر

گاه به آيه‏ اى كه در آن نام بهشت برده شده است گذر كنى آنجا بايست،

و از خداى عز و جل بهشت را بخواه، و چون به آيه ‏اى كه در آن ذكر دوزخ

است گذر كنى نزد آن نيز ايست كن و از دوزخ بخدا پناه ببر.

أصول الكافي،محمد یعقوب کلینی ،  ترجمه مصطفوى، ج‏4، ص: 423