بزرگترین مشکل ما در زندگی تفکر نکردن و توجه نکردن است.

وقتی مطلبی را می نویسیم و می خواهیم همه با دقت بخوانند می نویسیم : توجه ! توجه ! یا اگر نامه اداری باشد بالای نامه می نویسند فوری یا آنی . این عبارات نشانه توجه دقیق و اقدام فوری است .

حالا به زندگی خودمان بیاییم چقدر در کارهایمان به خودمان فوری توجه می کنیم ؟ چقدر نامه اعمال روزانه خودمان را نگاه می کنیم ؟ نگاه فوری می کنیم یا همه لحظات ما فوت می شود ؟

یکی از چیزهایی که باعث می شود لحظات ما فوت شود وهم و خیال است . وهم همان قوه ای است که باعث می شود شخصی که شیشه مصرف کرده خود را از بلندی به پایین بیندازد ، وهم همان خیالات ماست . خیلی وقت ها می گوییم خیال کردم فلان اتفاقی افتاده است. معمولاً خیالات انسان ها را منحرف می کند و معمولاً جنبه منفی دارد مثلاً اگر شخصی دیرتر از همیشه بیاید در مورد او خیالات بد می کنیم .

حالا باید بگوییم : توجه ! توجه !

مواظب باشیم تا خیالات مانع توجه و تفکر کردن ما نشود .

خدایا ! به ما کمک کن تا بتوانیم به اعمال خودمان توجه داشته باشیم و کارهایمان را با تفکر انجام دهیم و خیالات باعث بی توجهی و مانع از درست اندیشیدن ما نشود.

(بخشی از سخنان سرکار خانم قیاسی در جمع طلاب)