مرحوم كلینی و شیخ طوسی و طبرسی از زهری نقل

كرده اند كه گفت : بسیار و مدتها در طلب حضرت مهدی

(علیه السلام) بودم ، و در این راه اموال فراوانی (در راه

خدا) خرج كردم و به هدف نرسیدم ، تا اینكه به خدمت

محمد بن عثمان (دومین نایب خاص امام زمان در عصر

غیبت صغری كه بسال 305 هجری از دنیا رفت) رسیدم ،

و مدتی در خدمت او بودم تا روزی از او التماس كردم كه

مرا به خدمت امام زمان (علیه السلام) ببرد، او پاسخ

منفی داد، بسیار تضرع كردم ، سرانجام به من لطف كرد

و فرمود: فردا اول وقت بیا،

وقتی فردای آن روز، اول وقت به خدمت او رفتم ، دیدم

همراه جوانی خوش سیما و خوشبو می آید، به من

اشاره كرد این است آنكه در طلبش هستی .

به خدمت امام زمان (علیه السلام) رفتم و آنچه سوال

داشتم مطرح كردم و جواب مرا فرمود، تا به خانه ای

رسیدیم و داخل خانه شد و دیگر او را ندیدم .

در این ملاقات دوبار به من فرمود: از رحمت خدا دور

است كسی كه نماز صبح را به تاخیر بیندازد تا ستاره ها

دیده نشود، و نماز مغرب را تاخیر اندازد تا ستاره دیده

شوند.

(داستان صاحبدلان ، محمد محمدي اشتهاردي)