از غم دوست در این میکده فریاد کشم

دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم

داد و بی داد که در محفل ما رندی نیست

که برش شکوه برم، داد ز بیداد کشم

شادیم داد ، غمم داد و جفا داد و وفا

باصفا منت آن را که به من داد کشم

عاشم ، عاشق روی تو ، نه چیز دگری

بار هجران و وصالت به دل شاد ،کشم

در غمت ای گل وحشی من ، ای خسرو من

جور مجنون ببرم ، تیشه فرهاد کشم

مُردم از زندگی بی تو که با من هستی

طرفه سرّی است که باید برِ استاد کشم

سال ها می گذرد ، حادثه ها می آید

انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

امام خمینی (ره)

مستی نه از پیاله ، نه از خم شروع شد

ازجاده سه شنبه شب قم شروع شد

آیینه خیره شد به من و من به آینه

آن قدر خیره شد که تبسم شروع شد

وقتی نسیم آه من از جمکران گذشت

یک دم دلم گرفت و تلاطم شروع شد

از فال دست خود چه بگویم که ماجرا

از ربّنای رکعت دوم شروع شد

در سجده توبه کردم و پایان گرفت کار

تا گفتم السَّلام علیکم … شروع شد

فاضل نظری

می آیی!

در کویر خشک زندگی

لاله می رو یانی

می آیی !

تو ای تمامی من

و بر انتظارت خشکیده ام

قطره می بارانی ….

و من مدتها ست

به باور آمدنت نشسته ام

و تو لطیف تر از نسیم به نگاه شقایق ها…رهایی می پاشی

و ای آقای من…

بگو تا کی در تمنای وصالت به جاده امید دخیل ببندم

و به کلاغ ها آمدنت را بقبولانم

دیر زمانیست

که آمدنت حدیث کهنی است که همیشه تازه است

من در کشاکش باورها و دلشوره ها

به آمدنت منتظرم

(مریم د)

تو از فراز زمین از غبار می آیی

از انتهای شب انتظار می آیی

سوار ابر به سمت عروج می تازی

به دست بیرقی از ذوالفقار می آیی

تو از قبیله نوری ، تو از قبیله طور

تو با عشیره آیینه دار می آیی

تو از تبار غدیری و از نژاد فدک

چرا به ساحل دل سوگوار می آیی؟

پر است خلوتم از عطر ناب شب بو ها

فدای آمدنت ! …با بهار می آیی؟

(حامد حجتی )

زمان در تب نوروز و نگارم نرسیده است

جهان محو بهارست و بهارم نرسیده است

سراسر همه گل روید از این خاک ،ولیکن

به گلزار دلم زهره عذارم نرسیده ست

چه فرقی بکند کین شب عیدست و یا روز

الا ای دل من لیل و نهارم نرسیده ست

بپوشان رخ خود ای تو سروش مه رنگین

که آن یار مسیحا به کنارم نرسیده ست

تو ای باد بهاری نده جولان به گلستان

روا نیست که خوش نفخه سوارم نرسیده ست

به ظاهر لب خندان و به باطن دل گریان

سُرورم همه باطل چو که یارم نرسیده ست

غم در تب و تاب و سئوالم ز خود این است

که سرخوش ز چه باشم چو قرارم نرسیده ست

به مرهم ز نگاهش دل زارم نرسیده ست

خدایا مپسندم دم مرگی که قریبست

بگویم به تو حتی به مزارم نرسیده ست

بدان «منتظرا »مستی عشاق حرام است

در این لحظه که آن باده گسارم نرسیده ست.

(علیرضا قنادی )

اللهم عجل لولیک الفرج

این جمعه هم گذشت تو اما نیامدی

خورشید خانواده ی زهرا نیامدی

از جاده ی همیشه ی چشم انتظارها

ای آخرین مسافر دنیا نیامدی

****

سرخوش آن عیدی که آن بانی نور

از کنار کعبه بنماید ظهور

قلب ها را مهر هم عهدی زند

از حرم بانگ انا المهدی (عج) زند

****

عید است ولی بدون او غم داری

عاشق شده ایم و عشق را کم داریم

ای کاش که این عید، ظهورش برسد

این گونه هزار عید با هم داریم

****

لحظه ها در تپش تاب و تب آمدنش

آسمان چشم به راه قدمش هر روز است

ای خدا کاش شود سال نوام عید فرج

که نگاهم نگران، منتظر آن روز است

 روزها نو نشده کهنه تر از دیروز است

گر کند یوسف زهرا (س) نظری، نوروز است

****

یارب عید است عطا بر همه ده

بر ماتم و اندوه همه خاتمه ده

پایان غم همه، ظهور فرج است

تعجیل فرج به مهدی فاطمه (س) ده

****

دلم هوای تو کرده، هوای آمدنت

صدای پای تو آید، صدای آمدنت

بهار با تو بیاید به خانه ی دل ما

قدم به خانه ما نه، صفای آمدنت

اللهم عجل لولیک الفرج