دو دانه در هوای مساعد بهاری روی زمین افتادند .

دانه اولی گفت : دلم می خواهر پاهایم را به زمین فرو برم .

روی پای خود بایستم . ببینم در تاریکی زمین چه خبر است .

ریشه هایم را در این تاریکی پایین ببرم ، رشد کنم ،

ساقه هایم از زمین سر برآورد ، برگ در آورم ، گل بدهم

و برای خودم کسی شوم و کودکی به نزدم بیاید . از دیدن

من لذت ببرد و از من چیزی بیاموزد.

دانه دومی گفت : نه نه ، من خیلی می ترسم ، من قدرت

این ریسک را ندارم ، شاید در آن تاریکی کرمی باشد که پایم

را گاز بگیرد و ریشه ام را بخورد . شاید ریشه ام به سنگی

برخورد کند و دردش آرامش را از من بگیرد . من می ترسم

اگر سرم را از خاک در آورم ، کودکی پایش را روی من بگذارد

و مرا له کند یا شاید حیوانی مرا بخورد . یا شاید تا بخواهیم

جان بگیریم و بزرگ شوم کسی مرا از خاک بیرون بکشد .

دانه اول کار خود را شروع کرد و به رشد خود ادامه داد .

اما دانه دوم در همین فکرها غرق بود که یک مرغ خانگی او را

نوک زد و به زندگی اش برای همیشه پایان داد !!!!

***

از وظایف بزرگ و اساسی والدین ، ایحاد اعتماد به نفس در

فرزندان است . بچه های بزرگ و قوی از والدین بزرگ الگو

گرفته اند و جرأت پیشروی پبدا کرده اند . وظیفه یک پدر و مادر

دانا و متعهد این است که به فزرندان خود بال پرواز بدهد . به

آن ها یاد بدهد قبل از آن که زنده بمانند ، باید زندگی کنند و

زندگی بدون اعتماد به نفس معنا ندارد چون افراد بی جرأت

به سادگی در اختیار مرغان گرسنه جامعه قرار می کیرد ،

طعمه دیگران می شوند و در دام می افتند و از زندگی ساقط

می شوند.

والدین گرامی ، ما وظیفه داریم برای اعتماد به نفس در

فرزندانمان کارهای زیر را انجام دهیم :

به فرزندانمان توجه کنیم و دلگرم بودن را به آنان آموزش دهیم .

خوشرو باشیم .

کلامشان را قطع نکنیم .

به درخواست آن ها توجه کنیم و برایشان ارزش قائل شویم .

اشتباهات آن ها را نادیده بگیریم و آن ها را سرزنش نکنیم .

در مقابل کله شقی های آن ها توجه کنیم و از آن ها تقدیر

کنیم .

نگذاریم احساس گناه کنند ، کاری نکنیم که دستخوش

خشم و عصبانیت شوند .

با احترام و مؤدب باشیم

بسیار صبور باشیم و آن ها را دستخوش ترس نکنیم .

هدف های واقعی و شدنی را برایشان در پیش بگیریم .

مراقب سلامت جسمانی و روانی آن ها باشیم .

خوب و بادقت به حرف هایشان گوش دهیم .

با آن ها چنان رفتار کنیم که با بهترین دوستان خود رفتار

می کنیم .

آن ها را با هیچ کس مقایسه نکنیم .

به جای خورده گیری از نقاط ضعف آن ها به نقاط قوتشان

توجه کنیم .

مسئولیت های کوچک را به آن ها بسپاریم .

بگذاریم شکست را تجربه کنند

و آن گاه منتظر فرزندانی موفق و سربلند باشیم .

(تربیت دلپذیر ، دل تربیت پذیر ، محمد حسن رادمنش و افسر خلیلی ، ص 34 )