علامه محمد باقر مجلسی از مولا و سرورمان حضرت امام

زین العابدین علیه السلام نقل می کنند که حضرت فرمودند :

زمانیکه اول ماه [قمری] روز دوشنبه بود آغاز کن به قرائت

سوره واقعه (اذا وقعت الواقعه).

در روز دوشنبه یک بار و در روز بعد دو بار به همین نحو تا روز

چهاردهم که چهار ده بار خوانده می‌شود و در هر پنج‌شنبه

بخوان یک بار دعای زیر را برای توسعه در رزق و آسان شدن

امور و کارهای مشکل و ادای دیون. تأثیر این عمل و این دعا

بارها تجربه شده و این را شما از جهال و سفیهان پوشیده

بدارید.این سوره ها را می توان در طول روز وبه مرور زمان خواند

خواص این عمل:

در روایتی از معصوم (ع) آمده است چون اول ماه قمری با روز

دوشنبه مصادف گردید ختم سوره واقعه را به روشی که در ذیل

خواهد آمد انجام دهید خواندن این سوره دارای فضایل وبرکات

زیادیست ازجمله :

۱ - از حضرت رسول اکرم (ص) نقل شده که هرکه سوره واقعه

بخواند در هر شب به او پریشانی نمی رسد

۲  - از امام جعفر صادق(ع) نقل شده است که هرکه سوره واقعه

بخواند در هر شب پیش از آنکه بخوابدملاقات کند خداوند را در

حالتی که روی آن چون ماه باشد

۳  - از امام جعفر صادق(ع) نقل شده که هرکه مشتاق بهشت

است سوره واقعه بخواند

۴ - خواندن این سوره موجب ازدیاد رزق می گردد

قبل از خواندن سوره واقعه دو رکعت نماز حاجت بخوانید بعد از آن

تسبیحات حضرت فاطمه (س) را بگویید .

در کتاب «الئالی المحزونه» آمده بعد از هر سوره در هر روز این

دعا خوانده شود:

یا مُسَبِّبَ الاَسبابِ وَ یا مُفَتِّحَ الاَبوابِ یَسِّر عَلَینا الحِسابَ وَ سَهِّل

عَلَینا العِقابَ.اَللّهُمَّ اِنْ کانَ رِزْقی فِی السَّماءِ فَأنْزِلْهُ وَ اِنْ کانَ

فِی الْاَرْضِ فَأخْرِجْهُ وَ اِنْ کانَ بَعیداً فَقَرِّبْهُ وَ اِنْ کانَ قَریباً فَیسِّرْهُ

وُ اِنْ کانَ یَسیراً فَکَثِّرْهُ وَ اِنْ کانَ کَثیراً فَخَلِّدهُ وَ اِن کانَ مُخَلَّداً

فَطَیِّبهُ وَ اِن کانَ طَیِّباً فَبارِک لی فیهِ وَ اِنْ لَمْ یکُنْ فَکَوِّنْهُ بکِینُونِیتِکَ

وَ وَحْدانِیتِکَ، اَللّهُمَّ انْقُلْهُ اِلَیّ حَیثُ اَکُونُ وَ لا تَنْقُلْنی اِلَیهِ حیثُ

یکُونُ

روزهای پنجشنبه بین این چهارده روز بعد از قرائت سوره واقعه

این دعا را یک مرتبه بخوانید .

یا واجِدُ یا ماجِدُ یا جوادُ یا حلیمُ و یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا کریمُ اسئلُک

تُحفَهً مِن تُحفاتِکَ تَلُمَّ بِها شَعَثی و تُقضی بِها دَینی و تُصلِحُ بِها

شَأنی برحمتِک یا سیِدی اللهم اِن کان رِزقی فِی السَّماءِ فَاَنزِلهُ

و اِن کان فِی الارضِ فاَخرِجهُ و اِن کان بَعیداً فَقَرِّبهُ و اِن کانَ قَریبا

فَیَسِّرهُ و اِن کان قَلیلاً فَکثِرهُ و اِن کان کَثیراً فَبارِک لی فیهُ فاَرسِلهُ

عَلی اَیدی خِیارِ خَلقِک وَ لا تَحوَجنَ اِلی شُرِارِ خَلقِکَ و اِن لَم تَکُن

فَکَونِهِ بکَینُونِیَّتِکَ و وحدانِیّتِکَ اللهم اِنقَلب اِلی حَیثُ اکُونُ و لا تنقُلُنی

اِلیه حَیثُ یَکُونُ اِنَّک علی کلِّ شَی ءٍ قدیرٍ یا رَحیمُ یا غِنِیٌ و صل

علی محمدٍ اَتمِم عَلَینا نِعمَتِکَ و هنِئنا کَرامتِکَ یا ارحَمَ الراحمینَ .

منبع : کتاب گنج های معنوی صفحه۱۵۳

مرحوم شيخ صدوق به نقل از حاكم بيهقى حكايت كند:

روزى حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام در

جمع عدّه اى نشسته بود، ضمن فرمايشاتى فرمود:

در دنيا هيچ نعمت واقعى و حقيقى وجود ندارد.

بعضى از دانشمندان حاضر در مجلس گفتند:

يا ابن رسول اللّه ! پس اين آيه شريفه قرآن «لتسئلنّ

يومئذٍ عن النّعيم »(سوره تكاثر: آيه 8)كه مقصود آب سرد

و گوارا مى باشد، را چه مى گوئى ؟

حضرت با آواى بلند اظهار نمود: شما اين چنين تفسير

كرده ايد؛ و عدّه اى ديگرتان گفته اند: منظور طعام لذيذ

است ؛ و نيز عدّه اى ديگر، خواب راحت و آرام بخش

تعبير كرده اند.

و سپس افزود: به درستى كه پدرم از پدرش ، امام جعفر

صادق عليه السلام روايت فرموده است كه : خداوند متعال

نعمت هائى را كه در اختيار بندگانش ‍ قرار داده است ،

همه به عنوان تفضّل و لطف بوده است تا مورد استفاده

و بهره قرار دهند.

و خداى رحمان اصل آن نعمت ها را مورد سؤ ال و بازجوئى

قرار نمى دهد و منّت هم برايشان نمى گذارد، چون منّت

نهادن در مقابل لطف و محبّت ، زشت و ناپسند است .

بنابر اين ، منظور از آيه شريفه قرآن ، محبّت و ولايت ما

اهل بيت رسول اللّه صلوات اللّه عليهم است كه خداوند

متعال در روز محشر، پس از سؤ ال پيرامون توحيد و

يكتاپرستى ؛ و پس از سؤ ال از نبوّت پيغمبر اسلام ، از

ولايت ما ائمّه ، نيز سؤ ال خواهد كرد.

و چنانچه انسان از عهده پاسخ آن برآيد و درمانده نگردد،

وارد بهشت گشته و از نعمت هاى جاويد آن بهره مى برد،

كه زايل و فاسدشدنى نخواهد بود.

سپس امام رضا عليه السلام افزود: پدرم از پدران بزرگوارش

عليهم السلام حكايت فرمود، كه رسول خدا صلى الله عليه

و آله خطاب به علىّ بن ابى طالب عليه السلام فرمود:

اى علىّ! اوّلين چيزى كه پس از مرگ از انسان سؤ ال

مى شود،يگانگى خداوند سبحان ، سپس نبوّت و رسالت

من ؛ و آن گاه از ولايت و امامت تو و ديگر ائمّه خواهد بود،

با كيفيّتى كه خداوند متعال مقرّر و تعيين نموده است .

پس اگر انسان ، صحيح و كامل اقرار كند و پاسخ دهد،

وارد بهشت جاويد گشته و از نعمت هاى بى منتهايش

بهره مند مى گردد.

(  تفسيرالبرهان : ج 4، ص 502، ح 5، به نقل از توحيد شيخ صدوق )

قال الامام الصّادق ـ علیه السلام ـ :

نَحنُ حَبْلُ اللهِ الذّی قال اللهُ تعالی:

و اعتَصمِوا بحبلِ اللهِ جمیعاً و لا تَفرَّقوا.

«بحارالانوار، ج 24، ص 84»

امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود:

ما (اهل بیت) همان ریسمان الهی هستیم كه

خداوند تبارك و تعالی فرمود:

همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراكنده نشوید.

***

قال الامام الباقر ـ عليه السلام ـ :

آلُ محمّدٍ ـ صلي الله عليه و آله ـ هُم حَبلُ اللهِ الذّي أمرَ

بالاعتِصامِ به فَقالَ: و اعتَصِمُوا بحبلِ الله جميعاّ و لاتَفرَّقُوا.

«بحارالانوار، ج 24، ص 84»

امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود:

اهل بيت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ همان ريسمان الهي

هستند كه خداوند امر فرمود به آن چنگ زده و پناه ببريد،

پس خداوند فرموده است:

همگي به ريسمان خداوند چنگ زده و پراكنده نشويد.

اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد

و مماتی ممات محمد و آل محمد

خدایا!

هر چه دوست داشتم، از من گرفتی

به هرچه دل بستم، دلم را شکستی

به هر چه عشق ورزیدم، آن را زایل کردی

هر کجا قلبم آرامش یافت، تو مضطرب و مشوشش نمودی

هر وقت که دلم به جایی استقرار یافت، تو آواره ام کردی

هر زمان به چیزی امیدوار شدم، تو امیدم را کور نمودی…

تا به چیزی دل نبندم و کسی را به جای تو نپرستم و در

جایی استقرار نیابم و به جای تو به کسی دیگر، جایی

دیگر و نقطه ای دیگر آرامش نیابم.

و فقط تو را بخواهم، تو را بخوانم، تو را بجویم و تو را بپرستم

( بخشی از مناجات شهید چمران )

روزی فردی آمدخدمت امام صادق(ع ) و به ایشان عرض کرد:

اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند,عاقبتش چگونه

خواهد بود؟

امام در پاسخ به وی فرمودند:

خداوند به او یک بیماری عطا می نماید تا سختی های آن

بیماری کفاره گناهانش شود,

آن مرد دو مرتبه پرسید: اگه مریض نشد چه؟

امام مجدد فرمودند:خداوند به او همسایه ای بد می دهد تا

او را اذیت نماید واین اذیت وآزار همسایه کفاره گناهانش شود,

آن مردگفت :اگه همسایه بد نصیبش نشد چه؟

امام فرمودند:خداوند به او دوست بدی می دهد تا وی را اذیت

نماید وآزار آن دوست کفاره گناهان دوست ما باشد,

آن مرد گفت اگه دوست بدهم نصیبش نشد چه؟

امام فرمودند: خداوند همسر بدی به او می دهدتا آزارهای آن

همسر بد کفاره گناهانش شود

آن مرد گفت اگرهمسر بد نصیبش نشد چه؟

امام فرمودند: خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت

می فرماید,

باز هم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت:

واگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟

امام فرمودند:

به کوری چشم تو ما اورا شفاعت خواهیم کرد.

(عوالی الئالی العزیزیه فی الاحادیش الدینیه ج1,ص;345)

امام صادق (ع) فرموده اند :

« صاحب این امر (امام زمان ) شباهتی از حضرت یوسف

دارد ، چرا این امت انکارمیکند که خدای تبارک وتعالی

مدت زمانی می خواهد حجت خود را پوشیده نگه بدارد ؟!

حضرت یوسف زمامدار مصر بود و میان او و پدرش هجده

روز مسافت بود اگرخدا می خواست می توانست جای او

را به پدرش بفهماند به خدا سوگند هنگامی که حضرت

یعقوب وفرزندانش از محل او آگاه شدند این مسافت را 9

روزه طی کردند !

چرا انکار می کنند که حضرت حجت نیز مانند حضرت

یوسف باشد که در بازار آنها راه می رفت و برکنار سفره

آنها می نشت ولی او را نمی شناختند تا وقت آن فرارسد

که خدا اجازه دهد خود را معرفی کند ،چنانچه به حضرت

یوسف اذن داد »

(اصول کافی ج 1 ص 337)

یکی پرسید از آن گم کرده فرزند

که ای روشن گهر پیرخردمند

زمصرش بوی پیراهن شنیدی

چرا در چاه کنعانش ندیدی

بگفت احوال ما برق جهان است

دمی پیدا و دیگر دم نهان است

گهی برطارم اعلا نشینیم

گهی بر پشت پای خود نبینیم

سعدی