روزی فردی آمدخدمت امام صادق(ع ) و به ایشان عرض کرد:

اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند,عاقبتش چگونه

خواهد بود؟

امام در پاسخ به وی فرمودند:

خداوند به او یک بیماری عطا می نماید تا سختی های آن

بیماری کفاره گناهانش شود,

آن مرد دو مرتبه پرسید: اگه مریض نشد چه؟

امام مجدد فرمودند:خداوند به او همسایه ای بد می دهد تا

او را اذیت نماید واین اذیت وآزار همسایه کفاره گناهانش شود,

آن مردگفت :اگه همسایه بد نصیبش نشد چه؟

امام فرمودند:خداوند به او دوست بدی می دهد تا وی را اذیت

نماید وآزار آن دوست کفاره گناهان دوست ما باشد,

آن مرد گفت اگه دوست بدهم نصیبش نشد چه؟

امام فرمودند: خداوند همسر بدی به او می دهدتا آزارهای آن

همسر بد کفاره گناهانش شود

آن مرد گفت اگرهمسر بد نصیبش نشد چه؟

امام فرمودند: خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت

می فرماید,

باز هم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت:

واگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟

امام فرمودند:

به کوری چشم تو ما اورا شفاعت خواهیم کرد.

(عوالی الئالی العزیزیه فی الاحادیش الدینیه ج1,ص;345)