همه ما شیعیان و حتی طلبه ها منتظر می نشینیم تا دشمن برای ما شبهه ای مطرح کند ،سپس به دنبال پاسخی برای آن می رویم .

تا کی می خواهیم به این روش عمل کنیم ؟

چرا ما حالت دفاعی به خود گرفته ایم ؟

رهبر معظم انقلاب از ما می خواهند حرکت کنیم نه فقط دفاع !

در مقابل شبهاتی که دشمن برای ما مطرح می کند و ما را سرگرم پاسخگویی به آن می کند ما هم باید حمله کنیم . فقط دفاع نکنیم . ما هم باید به عقاید آن ها شبهه وارد کنیم و از این حالت دفاعی بیرون بیاییم و به طرف دشمن حمله کنیم .

(بخشی از سخنان استاد نیکو خصال )

روزی متوکل بیمار شد و نذر کرد که اگر شفا یابد ، تعداد “کثیری” دینار ( سکه زر ) در راه خدا صدقه بدهد .

هنگامی که بهبود یافت ف فقها را گرد اورد و پرسید : چند دینار باید صدقه بدهم که ” کثیر ” محسوب شود ؟

فقها در این باره فتاوای مختلف دادند . متوکل ناگزیر مسئله را از امام هادی علیه السلام سئوال کرد .

امام پاسخ دادند که باید هشتاد وسه دینار بپردازی .

فقها از این فتوا تعجب کردند و به توکل گفتند : از او بپرسید این فتوا را بر اساس چه مدرکی داده است ؟

متوکل موضوع را با امام مطرح کرد .حضرت فرمودند: خداوند در قرآن می فرماید :

” لَقَد نَصَرَکُمُ الله فِی مَواطنِ کَثِیره ” خداوند شما (مسلمانان ) را در موارد “کثیر ” یاری کرده است .

و همه خاندان ما روایت کرده اند که جنگ ها و سریه های زمان پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله هشتاد وسه جنگ بوده است.

(سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی ، ص 600)

این یک نمونه از فتوا های این امام بزرگوار است. همانگونه که در تاریخ می بینیم خلفای زمان در مواردی که دچار سردرگمی می شدند به امامان علیهم السلام مراجعه می کردند و از ایشان کمک می گرقتند اما هرگز دست از دشمنی با حق برنمی داشتند و آگاهانه امامان معصوم علیهم السلام را به شهادت می رساندند .

امام هادی علیه السلام در سال 254 هجری قمری در زمان “معتز” مسموم گریده و به شهادت رسیدند و در سامرا در خانه خودشان به خاک سپرده شدند.

امروز که زمین و آسمان می گرید

از بهر غریب سامرا می گرید

جا دارد اگر که شیعه خون گریه کند

چون مهدی صاحب الزمان می گرید

غروب غریبانه دهمین آفتاب ولایت، بر رهروان راه مقدسش تسلیت باد!

تکلم به مالایعنی و فضول ، یعنی سخنان بی فایده گفتن و تکلم کردن چیزی که نه در دنیا به کار آید و نه در کار آخرت . اگر چه این حرام نباشد ولی بسیار مذموم است ، زیرا باعث تضییع اوقات - که سرمایه تجارت است - می شود و آدمی را از ذکر خدا و فکر در صنایع او باز می دارد . بسا باشد که از یک « لااله الّا الله » یا « سبحان الله » گفتن ، قصری برای آدمی بنا می کنند ، یا از فکری ، دری از درهای الهیه بر خانه دل گشوده می شود . پس چه زیانکاری از این بالاتر ، که آدمی بتواند گنجی را تحصیل کند ، آن را گذاشته و به جایش کلوخی بردارد که از آن هیچ منتفع نتوان شد .

پس هر که ذکر خدا و فکر در عجایب قدرت او را ترک کند و مشغول نقل بی فایده شود ، همه چیز گناه نکرده باشد ، ولی سود بسیاری از دست او دررفته است .

آری ! سرمایه بنده اوقات اوست ؛ و چون آن را به مصرف بی فایده برساند و از آن ، چیزی به جهت روز درمانگی ذخیره نکند ، سرمایه خود را ضایع کرده است .

کاشکی قیمت انفاس بدانستی خَلق!

تا دمی چند که ماندست ،غنیمت شمرند

علاوه بر این ، غالب آن است که چون در سخنان بی فایده گشوده شود کلام به حکایت معاصی و دروغ و غیبت و امثال این ها می کشد ؛ و از این جهت مذمت بسیار در خصوص آن وارد شده است .

روایت شده : در جنگ احد ، پسری از اصحاب پیامبر صلی الله و علیه و آله شهید شد ، که از گرسنگی ، سنگ بر شکم خود بسته بود . مادر او بر بالین وی نشست و خاک از رخسار او پاک می کرد و می گفت : بهشت بر تو گوارا باد، ای فرزند من ! پیغمبر صلی الله و علیه و آله فرمودند : چه می دانی که بهشت بر او گوارا خواهد بود ؟شاید که سخنان بی فایده می گفته .

یکی از صحابه می گفت : گاه است مردی با او سخن می گوید ، که رغبت من به جواب او بیشتر است از رغبت تشنه به آب سرد ، ولی جواب آن را ترک می کنم ، از خوف این که مبادا سخنان فضول بگویم .

مخفی نماند که ، هرزه گویی و سخنان بی فایده ، اقسام بی نهایت دارد و ضابطه اش این است که به سخنی تکلم کنی که اگر آن را نگویی و سکوت کنی ، گناهی برتو نباشد ، و ضرر دنیوی هم به تو نرسد و امرت معطل و معوق نماند . هر چه از این قبیل باشد ، لغو و مالایعنی است ف، مثل این که احوال سفرهای خود را با همنشینان خویش نقل کنی ، و آن چه در سفر دیده ای از کوه ها ، آب ها ، ولایات و هواهای آن ها و احوال مردمان آن جا و امثال این ها . همه این ها اموری هستند که ترکشان نه ضرر دینی دارد و نه دنیوی و اصلاً فایده ای برای هیچ کس در ذکر آن ها نیست .

پس اگر سعی خود را هم بکنی که کم و زیادی در نقل ننمایی ، و خودستایی و تفاخری منظور تو نباشد و متضمن غیبت کسی یا مذمت مخلوقی از مخلوقات خدا نباشد ، وقت خود را ضایع و تلف خواهی کرد بلکه دل خود را افسرده و تاریک می کنی ، زیرا تکلم به مالایعنی ، موجب کدورت دل آدمی می شود. …

( معراج السعاده ، ملا احمد نراقی ، ص 445)

شیطان از راه های مختلفی سعی می کند ما را از اعمال نیک بازدارد و یا اعمال ما را نابود کند. شیطان در سه مرحله تلاش می کند تا به هدف خود برسد .

مرحله اول 

به تأخیر انداختن انسان برای انجام کار خیر ؛ وقتی می خواهیم کار خیری انجام دهیم شیطان مرتباًَ خواهان به تأخیر افتادن آن است و گاهی این تأخیر ها باعث می شود تا آن کار را انجام ندهیم و شیطان به هدف خود می رسد .مرحله دوم

مرحله دوم

اگر شیطان در مرحله اول به هدف خود نرسید و ما کار نیک را انجام دادیم تلاش بعدی او نابودی آن عمل در حین انجام است ؛ یعنی با کارهایی مانند ریا آن عمل پسندیده را نابود می کنیم .

مرحله سوم 

اگر کار نیک انجام شد تلاش بعدی شیطان حبط واز بین بردن کار نیک است که راه نابودی عمل در این مرحله بازگو کردن و منت گذاشتن است و ما بسیاری از کارهای نیک خود را به این روش از بین می بریم.
پس خدارا در تمامی مراحل و لحظات زندگی از یاد نبریم و بدانیم که اگر ما چیزی را به دیگری دادیم و یا لطفی در خق کسی کردیم توفیقی است که خداوند به ما داده و شکرگزار او باشیم . خدا را شاکر باشیم که ما را واسطه خیر رساندن به دیگران قرار داده است .

(گزیده ای از سخنان خانم صادقی ، استاد تفسیر )

خدایا ! ما را واسطه خیر رساندن به دیگران قرار بده.

خدایا! ما را کمک کن که کارهای خود را مطابق با رضای تو انجام دهیم .

خدایا ! ما را یاری کن تا از وسوسه های شیطان در امان باشیم .

خدایا ! به ما کمک کن تا اعمال نیک خود را نابود نکنیم.

بعد از شهادت حضرت علی علیه السلام حجر بن عدی از یاران امام حسن علیه السلام بود . بعد از شنیدن خبر صلح امام حسن علیه السلام با معاویه ، خیلی ناراحت شد و به خدمت امام علیه السلام رسید و از ایشان پرسید :چرا با معاویه صلح کردید؟

امام حسن علیه السلام در پاسخ به او فرمودند : اگر من نیرو هایی مثل تو داشتم هرگز صلح را امضا نمی کردم .

به تعبیر امروز اگر ما تعدادی بسیجی داشتیم صلح نمی کردیم .

این ماجرا دو جهت دارد ؛ اول این که مظلومیت امام حسن علیه السلام را نشان می دهد ، عده ای به خاطر چول و مال دنیا امام علیه السلام یعنی امام زمانشان را تنها گذاشتند .

خداوند این امتحانات را برای ما نیاورد خیلی سخت است ، ظاهراً می گوییم ما گرفتار نمی شویم ، این ها امتحانات سختی است مثلاً زنان ما برای این که شغل خوبی به دست آورند حجاب را کنار می گذارند ؛ کم کم همه اعتقاداتمان را کنار می گذاریم.

عده ای می گویند ما منافع خودمان را حفظ کنیم امام زمان( عج ) می آید و دین خدا را حفظ می کند . وقتی در زمان حضور امام علیه السلام مردم وفادار نبودند در زمان غیبت بسیار سخت است. باید مواظب باشیم گاهی اوقات به خاطر پول همه چیز را کنار می گذاریم .

جهت دوم ماجرا عظمت حجر بن عدی است .

حجر را با زنجیر بستند و نزد معاویه بردند ، او نزد معاویه به حمایت امام علی علیه السلام پرداخت و با معاویه گفتگو کرد . معاویه دستور داد که او را ببرید و گردن بزنید .

وقتی او را برای جدا کردن سر از بدن می بردند گفت: یک خواسته دارم . گفتند : بگو . گفت : می خواهم دو رکعت نماز بخوانم .

دستانش را باز کردند و به سرعت دو رکعت نماز خواند و بعد به آن ها گفت :من این گونه نماز نمی خوانم ولی سریع خواندم تا نگویید می ترسم . سپس وصیت کرد و گفت :مرا با زنجیر و خون تنم دفن کنید تا در روز قیامت جلوی راه معاویه را بگیرم .

الان در ماجرای نبش قبر این بزرگوار آمده که قبر او را شکافتند و پیکرش را ربودند .

نکته قابل توجه این که اولاً هیچ کس اجازه نبش قبر مسلمان را ندارد و این یک حکم شرعی است .

ثانیاً از شهادت حجر حدود 1400 سال می گذرد و این جمله که ” پیکر او را ربودند ” نشان می دهد که بعد از این همه سال پیکر باقی مانه بوده و این خود نشانه عظمت و بزرگی جناب حجر بن عدی است .

( گزیده ای از سخنان حاج آقا اخوان در جمع طلاب )

درمورد حجر بن عدی آمده است که در روز های آخر حیات حضرت علی علیه السلام به دیدار ایشان رفت و برای آن حضرت علیه السلام شعری خواند .

پس از خواندن شعر امام علی علیه السلام به او فرمودند : اگر روزی تو را مجبور کنند سبّ من را کنی چه می کنی ؟

حجر در پاسخ امام علیه السلام گفت : «والله یا أمیر المؤمنین لو قطعت بالسیف إربا إربا، واضرم لی النار و ألقیت فیها لآثرت ذلک علی البراءه منک»؛به خدا سوگند ای امیر المؤمنین اگر مرا با شمشیر تکه تکه کنند و مرا در آتش بیندازند آن مصیبت را ترجیح می‌دهم از ابراز برائت نسبت به تو.

این چه ایمانی است ؟ این حجر بن عدی کیست ؟

کسی که گفت من این عقوبت را می پذیرم ولی برائت از شما را نمی پذیرم . او قسم خورده است و تا آخر عمر بر قسمش پایبند بود و در همین مسیر و برای دفاع از حضرت علی علیه السلام به شهادت رسید .

حضرت علی علیه السلام بعد از سخن حجر او را دعا کردند.

توجه کنید !!

بیایید کاری کنیم که امام زمانمان (عج) ما را دعا کند.

ماه رجب است . می توان با امام زمان (عج) طوری سخن گفت که ایشان ما را دعا کنند ، کاری کنیم که امام زمان(عج) ما را دعا کنند.

کسانی به این مقام می رسند و مورد دعای امام زمانشان قرار می گیرند که یکرنگ و یک جور باشند ، رنگ به رنگ نشوند ؛ همواره در مسیر حق قدم بردارند و در همین مسیر باقی بمانند.

( برگرفته از سخنان حاج آقا اخوان در جمع طلاب حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها )