فرمود: «و اذكر ربّك فى نفسك تضرّعا و خيفة»؛ ياد خدا با تضرع،

پشتوانه‌ى همه‌ى خيرات و همه‌ى بركاتى است كه انسان ميتواند

اين مهلت زندگى به دست بياورد. اين ياد خدا نبايد اختصاص داشته

باشد به دورانهاى شدت و محنت و زحمت و فشار؛ نه، در دوران

راحت، در دورانى كه انسان دغدغه و نگرانى مادى هم ندارد،

اين ياد خدا را بايد در دل نگه دارد. وقتى سختى‌هائى به ما افراد بشر

روى مى‌آورد، به ياد خدا مى‌افتيم. فرمود:

«فاذا ركبوا فى الفلك دعوا الله مخلصين له الدّين فلمّا نجّاهم

الى البرّ اذا هم يشركون»؛

در حين بلا، انسان به خدا متوجه ميشود؛ وقتى بلا برطرف شد،

انسان يادش ميرود. در جاهاى مختلف قرآن، مكرر در مكرر - شايد

ده بار يا بيشتر، كه من نشمردم - اين گلايه را خداى متعال از انسانها

ميكند كه وقتى دچار شدت ميشويد، توجه پيدا ميكنيد؛ وقتى شدت برطرف

شد، غفلت پيدا ميكنيد. خب، اين راهِ شما را مسدود ميكند، حركت شما را

متوقف ميكند. در سوره‌ى مباركه‌ى يونس دو مرتبه اين موضوع تكرار

شده است؛ يك بار لحن عجيبى است، لحن گلايه‌ى تند الهى از ماها است؛

فرمود: «و اذا مسّ الانسان الضّرّ دعانا لجنبه او قاعدا او قائما»؛

وقتى دچار سختى است، متوجه به ما ميشود؛ دعا ميكند، تضرع ميكند،

توجه ميكند، در حال خواب، در حال راه رفتن، در حال نشستن؛

«فلمّا كشفنا عنه ضرّه مرّ كأن لم يدعنا الى ضرّ مسّه»؛

وقتى مشكل برطرف شد، جورى حركت ميكند كه كأنه از ما چيزى نخواسته

و ما به او چيزى عنايت نكرديم؛ غفلت محض! بعد ميفرمايد:

«كذلك زيّن للمسرفين ما كانوا يعملون»؛ يك لحن تند و توبيخ.

بخشی از بیانات مقام معظم رهبری در دوازدهم ماه مبارك رمضان‌۱۴۳۴

http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=23175

امام خمینی (ره) در صحن حرم امام رضا علیه السلام با عارف و سالک

الی الله حاج شیخ حسن علی نخودکی اصفحانی ملاقات می کند .

حضرت امام که در آن زمان سی - چهل ساله بودند ، خطاب به ایشان و

به گنبد  و بارگاه امام رضا علیه السلام می گویند : شما را به امام رضا

علیه السلام ، اگر کیمیا دارید ، به ما هم بدهید .

جناب شیخ از امام می پرسند : اگر ما کیمیا را به شما بدهیم و شما بتوانید

تمام کوه و در و دشت ها را تبدیل کنید ، آیا قول می دهید که آن را حفظ

کنید ، به جا استفاده نمایید و در غیر رضایت خداوند به کار نبرید ؟!

حضرت امام تأ ملی می کنند و می فرمایند : نمی توانم چنین قولی به شما

بدهم !

جناب شیخ می فرمایند : حال که چنین است ، بهتر از کیمیا را به شما

می دهم که خسارتی برایتان نداشته باشد و به برکت آن محتاج دیگران

در زندگی نشوید ،

و آن این است که بعد از نمازهای واجب این گونه می خوانی :

1 -یک بار آیت الکرسی را تا « و هو العلی العظیم »

2 - یک بار تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها

3- سه بار سوره توحید

4- سه بار صلوات

5- سه بار آیات ” وَ مَن یَتَّقِ الله یَجعَل لَهُ مَخرَجاً  * وَ یُرزُقَهُ مِن حَیثُ

لا یَحتَسِب  وَ مَن یَتَوَکَّل عَلَی اللهِ فَهُوَ حَسبُهُ انَّ اللهَ بَالِغُ أمرِهِ قد جَعَلَ اللهُ

لِکُلِ شَیءٍ قَدراً “

(سوره طلاق ، آیه 2و 3)


( زمزم عرفان ، محمد محمدی ری شهری )

دلم خیلی گرفته ، امشب جشن میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام هست .

یادم آمد که چقدر دوست داشتم مرقد مطهر ایشان را زیارت کنم ولی …

مدینه رفتم و نگذاشتند چشمم به قبر مطهر ایشان بیفتد.

سال ها انتظار کشیدم . همیشه به این فکر می کردم که قبر حضرت زهرا

سلام الله علیها مخفی است اما آن جا که رفتم دیدم قبر امام حسن مجتبی

علیه السلام ظاهراست  اما غریب .

یا صاحب الزمان ! تا کی این غربت ادامه دارد

یا صاحب الزمان ! شما بیا ، تا با ظهورت در کنار مرقد مطهر جد

بزرگوارتان جشن میلاد را برگزار کنیم .

یا صاحب الزمان ! این عید فرخنده بر شما مبارک

همه احرام ببندید و بخوانید دعا

مروه حسن ببینید و صفا را نگرید

عید میلاد امامی است دراین ماه عظیم

که کریم است کریم است کریم است کریم


ولادت با سعادت امام حسن مجتبی علیه السلام مبارک باد

پروفسور فلسفه با بسته سنگینی وارد کلاس درس فلسفه شد

و بار سنگین هود را رو بروی دانشجویان خود روی میز گذاشت .

وقتی کلاس شروع شد ، بدون هیچ کلمه ای ، یک شیشه بزرگ از

داخل بسته برداشت و شروع به پر کردن آن با چند توپ گلف کرد .

سپس از شاگردان خود پرسید که آیا این ظرف پر است ؟

و همه دانشجویان موافقت کردند .

سپس پروفسور ظرفی از سنگریزه برداشت و آن ها را به داخل

شیشه ریخت و شیشه را به آرامی تکان داد . سنگریزه ها در بین

مناطق باز توپ های گلف قرار گرفتند ؛ سپس دوباره از دانشجویان

پرسید که آیا ظرف پر است ؟ و باز همگی موافقت کردند .

بعد دوباره پروفسور ظرفی  از ماسه را برداشت و داخل شیشه ریخت

و خوب البته ، ماسه ها همه ی جاهای خالی رو  پر کردند .

او یکبار دیگر پرسید که آیا ظرف پر است و همه ی دانشجویان

یک صدا گفتند : بله

بعد پروفسور از فلاسک چای روی میز دو فنجان چای برداشت

و روی همه ی محتویات داخل شیشه خالی کرد .

” درحقیقت دارم جاهای خالی بین ماسه ها را پر می کنم .”

همه ی دانشجویان خندیدند . در حالی که صدای قهقهه فرو می نشست ،

پروفسور گفت : حالا من می خواهم متوجه این مطلب باشید که

این شیشه نمایی از زندگی شماست .

توپهای گلف مهمترین چیز ها در زندگی شما هستند . خدایتان ،

خانواده تان ، سلامتیتان ، دوستانتان و مهمترین علایقتان

- چیز هایی که اگر همه چیز های دیگر از بین بروند ولی این ها

باقی بمانند ، باز زندگیتان پابر جا خواهد بود. اما سنگریزه ها

سایر چیز های قابل اهمیت هستند ، مثل : کارتان ، خانه تان ، و

ماشینتان .ماسه ها هم سایر چیز ها هستند - مسائل خیلی ساده .

پروفسور ادامه داد : اگر اول ماسه ها را درون ظرف بریزید ،

دیگر جایی برای سنگریزه ها و تو پ های گلف باقی نمی ماند ….

درست مثل زندگیتان . اگر شما همه زمان و انرژیتان را روی

چیزهای ساده و پیش پا افتاده صرف کنین ، دیگر جایی و زمانی

برای مسائلی که برایتان اهمیت دارد باقی نمی ماند به چیز هایی

که برای شاد بودنتان اهمیت دارد توجه زیادی کنید با فرزندانتان

بازی کنید ، زمانی را برای مراجعه به پزشک اختصاص دهید ….

با دوستان و اطرافیان به بیرون بروید و با آن ها خوش بگذرانید .

همیشه زمان برای تمیز کردن خانه و تعمیر خرابی ها هست .

همیشه در دسترس باشید .

اول مواظب توپ های گلف باشید ، چیز هایی که واقعا برایتان

اهمیت دارند ، موارد دارای اهمیت را مشخص کنید ،

بقیه چیز ها همان ماسته ها هستند .

یکی از دانشجویان دستش را بلند کرد و پرسید :

دو فنجان قهوه چه معنایی داشت ؟

پروفسور لبخند زد و گفت : خوشحالم که پرسیدی . این فقط برای

این بود که به شما نشان دهم مه مهم نیست که زندگیتان چقدر شلوغ

و پر مشغله است ، همیشه در زندگی شلوغ هم ، جایی برای صرف

دو فنجان چای هست !

منبع : برگرفته از مجله آشنا ، ماهنامه فرهنگی ، اجتماعی

توجه!!!

در زندگی اولویت بندی ها را فراموش نکنید .

اگر سرگرم چیز های جزئی شوید از اصل هدف زندگی غافل می شویم

متن سخنان حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی در روز یازدهم ماه مبارک رمضان 1391 ه.ش  به شرح ذیل است:

مروری بر مباحث گذشته

گفته شد ماه مبارک رمضان ماه تلاوت قرآن، اظهار نیاز کردن و تقاضا کردن حاجات خویش به پروردگار است. البته عرض شد که حاجات یا طلب نفع باشد و یا دفع ضرر، ولی نعوذبالله تقاضای ضرر برای خود و دیگران چه در امور دنیوی و چه اخروی نباشد. به این مناسبت بحث در دعای خیر بود که آیا دعا کردن شخص منحرف جایز است یا نه؟ بیان شد که منحرفین بر دو گونه هستند؛ یا کسانی که استضعاف فکری و فرهنگی دارند و به انحراف کشیده شده‎اند، که دعا کردن برای آن‎ها اشکالی ندارد و حتّی برای هدایتشان و اینکه انسان عملاً وارد شود تا از آن‎ها دستگیری کند، بسیار کار ممدوحی است. امّا نمونه‎هایی که معاند هستند دعا کردن برای آن‎ها جایز نیست، یعنی بی‎فایده و لغو است.

سرآمد ادعیه، طلب آمرزش

در اینجا می‎خواستم نکته‎ای را در مورد منحرفینی که معاند نیستند متذکّر شوم. عرض شد، دعا کردن برای این‎ اشخاص جایز است و اشکالی ندارد. در اینجا ما دعای خیرِ معنوی و مادّی داریم. در معنوی‎ها آنکه سرآمدِ خیرات و مبرّات است دعا برای آمرزش است. لذا در باب دعا داریم که وقتی انسان می‎خواهد دعا و طلب حاجت کند ابتدا استغفار کند یعنی از خدا تقاضای مغفرت کند. این بالاترین دعا است. انسان برای خودش طلب مغفرت کند.

طلب مغفرت برای منحرف مستضعف

در اینجا سؤال می‎شود که آیا جایز است برای منحرفِ مستضعف استغفار کنیم یا نه؟ دقّت کنید! فرض بفرمایید، کفّار و مشرکینی که انحراف اعتقادی دارند و مستضعف هم هستند، امّا معاند و مغرض نیستند بلکه در محیط و منطقه‎ای بوده‎اند که از نظر اعتقادی به انحراف کشیده شده‎اند. در این شرایط اگر انسانی دستش را بگیرد و هدایتش کند چه بسا از اعتقادات باطلش دست بکشد. حالا چون دعا کردن خیر است آیا جایز است که برای او طلب مغفرت کنیم یا نه؟ جوابش منفی است. این دعا را تا وقتی که به صراط مستقیم نیامده است نباید برایش کرد.

بی‎معنا بودن غفران برای منحرف

چون غفران برای منحرف، مشرک و کافر معنا ندارد. البته این غیر از طلب هدایت است. اینکه بگوییم: «أَللَّهُمَ‏ اهْدِ»، خدایا! فلانی را هدایت کن، غیر از «اللَّهُمَ‏ اغْفِرْ لَه» است. این‎ها دو تا است. «أَللَّهُمَ‏ اهْدِ» یعنی، خدایا! به راه راست هدایتش کن. امّا «اللَّهُمَ‏ اغْفِرْ لَه» معنایش این است که گناهانش را بیامرز؛ یعنی با وجود انحراف و شرک و کفر، او را بیامرز! اصلاً غفران نسبت به آن‎ها معنا ندارد.
لذا خواستم این را تذکّر بدهم که وقتی می‎گوییم، دعا کردنِ مستضعف اشکال ندارد، منظور ما هر دعایی نیست، بلکه یک دعا را استثناء می‎کند و آن طلب مغفرت است. چون با بودن آن شخص در مسیر انحرافی مثل شرک و کفر و… اینکه از خدا بخواهیم تا از گناهش درگذرد، معنا ندارد.

ادامه »

صفحات: 1· 2