روزی بازرگان موفقی در بازگشت از مسافرت متوجه شد در نبود

او خانه و مغازه اش آتش گرفته و خسارت هنگفتی به او وارد شده

است . همه فکر می کردند که تاجر از ناراحتی و غصه سکته خواهد

کرد و یا به گریه و زاری خدا را مقصر بدبختی اش بداند و از او گلایه کند .

تاجر ساکت و آرام وارد اتاقی شد و با هیچ کس حرف نزد . این کار او

اطرافیانش را بیشتر نگران کرد اما آن ها هم نمی توانستند کاری برای

او انجام دهند . فردای آن روزهمه مردم در حالی که شگفت زده تاجر

مال باخته را نگاه می کردند که او مشغول آویزان کردن تابلویی بر سر

در مغازه اش بود و بر روی آن این گونه نوشته بود :

” مغازه ام سوخت ! اما ایمانم نسوخته است !

با توکل به خدا از امروز دوباره شروع به کار خواهم کرد .”

منبع : خانه خوبان 36 ،ص15

خدایا ! اگر همه چیزمان را گرفتی ایمانمان را نگیر

خدایا ! محبت و دوستی  اهل بیت را هرگز از ما نگیر

نام من  چادر است ..

نام مادرم حجاب و پدرم عفاف است …

روزگارم بد است و از همه شما دلگیرم …

شما از من که میراث خانمی پهلو شکسته هستم خوب محفاظت نکردید ،

هیچ وقت یادم نمی رود …

از کوچه تا بین در و دیوار همیشه همراهش بودم وقتی زمین خورد

، خاکی شدم …

وقتی سیلی خورد ،  در صورتش بودم ، وقتی بین در و دیوار محسنش

سقط شد ،خونی شدم …

خوب میدانم چه دردی کشید تا من را برای شما به ارث گذارد…

و شما با من چه کردید ؟؟؟

شما کار را به جایی رساندید که می خواهند مرا با زور و بگیر و ببند

به دیگران غالب کنند و من خوب می دانم چرا کارم به اینجا کشیده شده  …

از شماست که برماست …

شنیدم که می گفتید اگر می خواهی کسی را خراب کنی از او بد دفاع کن

و شما با من همین کار را کردید !

اگر شمایی که خود را وارثان من می دانید درست رفتار می کردید و

حرمتم را حفظ می کردید وضعیت من این گونه نبود …

عده ای مرا تبدیل به استتاری برای گناهانتان کردید تا بگویند فلانی زیر چادر

هر کاری می کند و باعث شدید قداستم کمرنگ شود …

مرا وسیله تکبر و فخر فروشی و خود برتر بینی کردید …

مرا تبدیل به شنلی کردید تا در میان سیاهی من ، رنگی بودن

کفش و جوراب ها و مانتوهای رنگارنگتان  بیشتر جلوه کند …

عده ای مرا به تمسخر گرفتید و از میان من دست های عریان و

موهایتان را بیرون گذاشتید …

مرا به هر جایی بردید …

از شانه به شانه ی نامحرم در تاکسی و دانشگاه و میان پسر ها تا

کافی شاپ و محیط های فاسدتر …

هنر پیشه هایتان مرا فقط برای فیلم بازی کردن خواستند و شما هم با

من فیلم بازی کردید تا در نقش دختری معصوم باشید …

به سیاهی رنگم ایراد گرفتند … و شما سعی کردید مرا عوض کنید !!!

عده ای از شما به من مدل دادید ، تقصیر خودتان را گردن من انداختید و

شکل مرا عوض کردید تا مثلا محبوب تر شوم …

مرا تبدیل به مانتوهای براق و لبنانی و ملی و اندامی کردید …

شما به میراث فرهنگیتان دست نمی زنید و آن را تغییر نمی دهید

اما در من که میراثی گرانبهاتر بودم دست بردید و هویتم را از من گرفتید …

به من خیانت کردید و من را که قرار بود جلوی زینت ها را بگیرم تبدیل به زینت کردید ،

از زیر من روسری های رنگارنگ بیرون زدید و یادتان رفت برای چه چیز آمده ام و

اگر قرار بود زیبا باشم زیبا به شما می رسیدم …

شکایت شما را خواهم کرد …

به شما توصیه می کنم به جای عوض کردن و مدل دادن به من خودتان را عوض کنید ،

به جای اینکه مرا به شوی لباس بکشانید نگاهی به خودتان بیندازید

شاید ایراد از خودتان باشد …

منبع : یزد بانو

شرح یک حدیث از امام جواد علیه السلام از زبان آیت الله مجتبی تهرانی(ره):

پای صحبت و کلاس درس اخلاق آیت الله مجتهدی (ره):

من یک دفعه یادم هست چند سال قبل طلبه بودم میخواستم لواسانات منبر بروم. وقتی از منزل آمدم بیرون یک خواهری دارم که حالا داماد و عروس دارد آن موقع 3-4 ساله بود این شروع به گریه کردن کرد که دنبال من بیاید چون به من علاقه داشت. مادرم به من گفت سوارش می کنیم ما خیابان 17 شهریور سر ادیب پیاده می شویم برویم منزل مادربزرگمان که این بچه هم گریه نکند. من ناراحت شدم گفتم این تاکسی ها حالا غر می زنند گفتم نمی‌شود و رفتم .

خب کار بدی کردم. مادر از من تقاضا کرده این دخترم سوار کن این بچه دارد گریه می کند. خب من باید می گفتم بفرمایید بر فرض تاکسی هم کمی بیشتر پول می دادم. ولی گاهی اوقات آدم اعصابش ناراحت است از دستش در می رود یک اشتباهی می‌کند . ما این اشتباه را کردیم. همان جا هم گرفتار شدیم.

در همان لواسانات منبر رفتیم. چیزهایی گفتیم . یک دفعه هم راجع به حجاب صحبت کردیم . یک دختر بی حجاب بود. شکایت کرد و ژاندارم آوردند و ما را شب به تهران آوردند. یک شب ژاندارم بودیم و یک شب شهربانی و دو سه شب گرفتار زندان و تا یواش یواش دایی ما رفت و امام جمعه را دید و ضمانت کردند ما را آوردند بیرون.گرفتاری درست شد. یک مقدار مادرمان را اذیت کردیم من فهمیدم مال همان است. آن سال خیلی به من فشار آمد. حالا بعضی ها نمی فهمند گرفتار که می شوند نمی داند که با مادرشان تند صحبت کرده اند مال همان است.

چند سال پیش یک نفر چند میلیون تومان مالش در بندر عباس گم شد پیدا هم نشد به حساب انقلاب هم می گذاشت مربوط به انقلاب نیست مربوط به خودش است. مادرش رفته بود خانه شان جلوی زنش به اوگفت چند روز هم برو خانه آن یکی پسرت ما خسته شدیم. این مادر پنج شش شب آمده بود مهمانی جلوی زنش گفته بود ما خسته شدیم .آدم با کلفتش هم نمی تواند این جوری حرف بزند. اگر به کلفتش بگویید برو خسته شده ایم بد است چه برسد به مادری که این همه زحمت ما را کشیده است. چند میلیون مالش گم شد پیدا هم نشد.

منبع :مجله فرهنگی اجتماعی سرزمین لادستان

آیت الله مشکینی (ره) :

بیدار شوید ! بروید سراغ احکام خدا ، بیامورید ،

عمل کنید ، تکامل پیدا کنید ، ترقی پیدا کنید ،

و برای آینده خودتان راه متقین را بگشایید و وظیفه خود را،

با خود پیوسته در نظر بگیرید . نواقصی که دارید تکمیل کنید .

چیزی که نمی دانید بفهید و چیزی را که می فهمید

به کار بندید تا به کمال انسانیت برسید .

منبع : مجله شمیم یاس ، مهر 88

یه داستانی رو در مورد اثر خشم از یه مجله خوندم

به نظرم جالب بود . داستان به این مضمون بود :

پسری بود که خیلی زود عصبانی می شد . یه روز پدر یه کیسه

میخ و یه چکش به پسر داد و گفت: هر وقت عصبانی شدی یه

میخ به دیوار بکوب . پسر قبول کرد .روز اول تعداد زیادی میخ به

دیوار کوبید ولی روزهای بعد میخ های کمتری به دیوار کوبید و به

این نتیجه رسید تحمل عصبانیت و کنترل اون راحت تر از کوبیدن

میخ به دیواره .

بعد از مدتی روزی شد که پسر هیچ میخی به دیوار نکوبید .

پدر که از ماجرا باخبر شد گفت :

حالا هر روز که عصبانی نشدی یه میخ از دیوار بیرون آور .

پسر این کار را انجام داد تا همه میخ ها را در آورد به پدر خبر داد .

پدر همراه پسرش به کنار دیوار  رفت و سوراخ های دیوار را

به پسر نشان داد و گفت :

به این سوراخ ها نگاه کن این دیوار هرگز مثل قبل نمی شود .

پسرم وقتی در عصبانیت چیزی هم می گویی همانند این میخ ها

به دیوار قلب دیگران کوبیده می شود .

مواظب باشیم ! به قلبهای دیگران میخ نکوبیم