پای بلدای دلت یواشکی زمزمه کن
ریز لب یه یادی از نور دل فاطمه (س) کن
چشماتو خیره کن و سوره والعصر و بخون
یه دعا برا ظهور پسر فاطمه کن
« اللهم عجل لولیک الفرج »
مسعود تیمی از شیعیان به نام بود . پسرش عبدالرحمن نیز.
پدر و پسر از شخصیت های برجسته کوفه بودند . هر دو شجاع ،
هر دو دلیر و در جنگ های مسلمانان از خود ، نامی به یادگار
گذارده بودند . خواستند به سوی حسین شتابند ، راه را بسته
یافتند ،نقشه ای طرح کرده و آن را خوب پیاده کردند و خود را به
حسین رسانیدند . یاران حسین زیرک بودند و هوشیار . مردم
باایمان چنین بوده و هستند .
خود را در زمره سپاه یزید قرار دادند و از کوفه با سپاه بیرون شدند ،
به کربلا رسیدند و در برابر سپاه حسین قرار گرفتند منتظر فرصت
بودند و غفلت همکاران را خواهان . تا آن زمان فرارسید و فرصت
پیدا شد و آن ، سه روز قبل از روز شهادت بود . فرصت را مغتنم
شمرده به سوی حسین دویدند و به خدمتش رسیدند .
فرصت را مغتنم شمردن از شایستگی های عالی انسانیت است .
بیشتر موفقیت های مردم ، در اثر بهره برداری از فرصت است .
بسیاری از شکست ها در اثر غفلت از فرصت ها است .
وقتی که پدر و پسر شرفیاب شدند سلام کردند . حسین جواب داد .
این سلام و جواب نشانه موفقیت در نقشه بود . آمادگی خود را برای
شهادت عرضه داشتند و در خدمت حسین بماندند .
روز شهادت ، به جانبازی پرداختند . آن دو در زمره مدافعان نخستین
حمله سپاه یزید قرار داشتند ، سخت کوشیدند ، پایداری کردند ،
تا هر دو شربت شهادت نوشیدند .
خرم دل آن پدر که چنین باشدش پسر
فرخ رخ این پسر که چنان باشدش پدر
جابربن حجاج تیمی نیز چنین کرد ، از کوفه به کربلا ، در زمره سپاه
یزید قرار گرفت و به کوی شهادت آمد و در ساعت فرصت ، خود را به
حسین رسانید و در خدمتش بماند تا شهید گردید .
( پیشوای شهیدان ، آیت الله سید رضا صدر، ص 364)
امام حسن عسكرى فرموده است:
پنج چيز از نشانههاى مؤمن است:
گزاردن پنجاه و يك ركعت نماز واجب و نافله
و زيارت اربعين
و انگشتر در دست راست كردن
و پيشانى بر خاك ساييدن
و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحيم.
(روضة الواعظين / ترجمه مهدوى دامغانى، ص: 321)
شب یلدا ! قدم آرام بردار
کمی هم احترام ما نگه دار
تو می بینی ربابم غصه دار است
بنی هاشم هنوزم داغدار است
صدای العطش در گوش مانده
بدن ها بی کفن هر گوشه مانده
شب یلدا تو هم چله نشین باش
سیه پوش غم سالار دین باش
«خوارزمى» در «مناقب» خود، از پيامبر اسلام صلّى اللَّه عليه و آله
و سلّم روايت كرده كه فرمود:
اى على عليه السّلام اگر عابدى خدا را عبادت كند و مانند نوح در
قوم خويش قيام نمايد، و به اندازه كوه احد طلا داشته باشد و آن
را در راه خدا انفاق كند و هزار سال با پاى خود حج به جا آورد و
ميان صفا و مروه به شهادت برسد، ولى تو را اى على عليه السّلام
دوست نداشته باشد، بوى بهشت هرگز به مشامش نخواهد رسيد
و داخل آن نخواهد شد.
اين معنا را آيه شريفه تصديق مىكند و مىفرمايد:
وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً
و ما توجه به اعمال فاسد بىخلوص آنها كرده و همه را باطل و
نابود مىگردانيم.
و آيه ديگر:
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمالًا الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي
الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً
: به امّت بگو كه مىخواهيد شما را به زيانكارترين مردم آگاه ساز؟
زيانكارترين مردم آنها هستند كه عمرشان را در راه حيات دنياى
فانى تباه كردند و به خيال باطل پنداشتند، نيكوكارى مىكنند.
و:
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ عامِلَةٌ ناصِبَةٌ، تَصْلى ناراً حامِيَةً،
تُسْقى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ
رخسار گروهى ترسناك و ذليل باشد و همه كارشان رنج و
مشقّت است و پيوسته در آتش فروزان دوزخ معذّبند و از چشمه
آب گرم جهنّم آب نوشند.
پس درود بر كسى كه به ولايت او ايمان به دست مىآيد و با دوستى
و برائت از دشمنانش عمل به اركان دين؛ مورد قبول قرار مىگيرد
ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج2، ص: 49
پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود:
هر كس على عليه السّلام را دوست بدارد، خداوند نماز و روزه و
عبادتش را مىپذيرد و دعايش را مستجاب مىنمايد، آگاه باشيد،
كسى كه على عليه السّلام را دوست بدارد، خداوند به تعداد رگهاى
بدنش شهرها در بهشت نصيبش مىسازد، آگاه باشيد، كسى كه
آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را دوست بدارد از حساب و
ميزان و صراط، در امان است، آگاه باشيد، كسى كه بر دوستى
آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بميرد، من بهشت و همنشينى
با پيامبران عليهم السّلام را برايش تضمين مىكنم و بدانيد، كسى
كه با آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم دشمنى كند، در روز
قيامت، وقتى كه وارد مىشود؛ ميان دوچشمش نوشته شده:
از رحمت خدا به دور است .
ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج2، ص:61