مسعود تیمی از شیعیان به نام بود . پسرش عبدالرحمن نیز.

پدر و پسر از شخصیت های برجسته کوفه بودند . هر دو شجاع ،

هر دو دلیر و در جنگ های مسلمانان از خود ، نامی به یادگار

گذارده بودند . خواستند به سوی حسین شتابند ، راه را بسته

یافتند ،نقشه ای طرح کرده و آن را خوب پیاده کردند و خود را به

حسین رسانیدند . یاران حسین زیرک بودند و هوشیار . مردم

باایمان چنین بوده و هستند .

خود را در زمره سپاه یزید قرار دادند و از کوفه با سپاه بیرون شدند ،

به کربلا رسیدند و در برابر سپاه حسین قرار گرفتند منتظر فرصت

بودند و غفلت همکاران را خواهان . تا آن زمان فرارسید و فرصت

پیدا شد و آن ، سه روز قبل از روز شهادت بود . فرصت را مغتنم

شمرده به سوی حسین دویدند و به خدمتش رسیدند .

فرصت را مغتنم شمردن از شایستگی های عالی انسانیت است .

بیشتر موفقیت های مردم ، در اثر بهره برداری از فرصت است .

بسیاری از شکست ها در اثر غفلت از فرصت ها است .

وقتی که پدر و پسر شرفیاب شدند سلام کردند . حسین جواب داد .

این سلام و جواب نشانه موفقیت در نقشه بود . آمادگی خود را برای

شهادت عرضه داشتند و در خدمت حسین بماندند .

روز شهادت ، به جانبازی پرداختند . آن دو در زمره مدافعان نخستین

حمله سپاه یزید قرار داشتند ، سخت کوشیدند ، پایداری کردند ،

تا هر دو شربت شهادت نوشیدند .

خرم دل آن پدر که چنین باشدش پسر

فرخ رخ این پسر که چنان باشدش پدر

جابربن حجاج تیمی نیز چنین کرد ، از کوفه به کربلا ، در زمره سپاه

یزید قرار گرفت و به کوی شهادت آمد و در ساعت فرصت ، خود را به

حسین رسانید و در خدمتش بماند تا شهید گردید .

( پیشوای شهیدان ، آیت الله سید رضا صدر، ص 364)