دیشب رفته بودم مجلس عزاداری خیلی خوابم گرفته بود

از دیشب تا حالا ناراحت بودم تا الان این مطلب رو خوندم

دیدم درست شرح حال منه . شما هم بخونید شاید شرح

حال شما هم باشه .

مولانا این حکایت را بیان می کند : لیلی به مجنون پیغام داد

که چه خبر است ، در شهر خیلی هیاهو به راه انداخته ای

که من عاشق لیلی ام و خودت را شهره شهر کرده ای .

اگر دوست داری مرا ببینی ساعت 2 نصفه شب فلان جا

منتظر من باش و من به دیدار تو می آیم .

مجنون دید هنوز خیلی وقت تا آن زمان مانده است با خود

گفت تا آن زمان چگونه تحمل کنم و از همان جا به محل قرار

رفت . ایستاد خسته شد و خوابش برد .

ساعت ها گذشت ، صبح با آفتاب صبح برخاست . دید قرار را

از دست داده ، گام برداشت دید در جیب هایش گردو است .

حیران ماند که حکایت آن چیست . می رفت و خود را سرزنش

می کرد .

دوستش را دید ، گفت : مجنون چرا این قدر آشفته هستی ؟

اتفاق را تعریف کرد .

گفت : این گردو ها دو علامت خوب از طرف لیلی است ؛

اولا این که دیده تو خوابی و دلش نیامده است تو را بیدار کند و

این عشق لیلی را نسبت به تو نشان می دهد ، و دوم این که

گفته تو در این بیابان صبح بیدار می شوی چیزی برای خوردن

نداری و برایت گردو گذاشته است که این هم نشانه عشق او

به تو است .

گفت : نه این طور نیست . لیلی خواست بگوید مجنون رسم

دلدادگی و عشق نمی دانی ، تو برو گردو بازیت را بکن . این

راه عشق نیست .

ما می خواهیم گردو بازی نکنیم بیدار باشیم ، پس باید عطش

داشته باشیم تا موفق باشیم . پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله

فرمودند : مردم در خوابند و وقتی می میرند بیدار می شوند .

منبع :نشریه خیمه ، ج 2 ، ص 43

یا حسین (ع)! ما گردو نمی خواهیم هر چند که رسم دلدادگی

را نمی دانیم

یا سید الشهدا ! می دانم از یارانتان می توان رسم دلدادگی را

آموخت ولی شما کمک کنید