در زمان جنگ زنان زیاد نمی توانستند در جبهه ها حاضر

شوند ولی در پشت جبهه ها با تمام توان خود تلاش

می کردند ، در شهر ها هیاهویی به پا بود . هر کسی

به نوعی برای کمک به جبهه ها کارمی کرد .

از نظر مادی خانم ها همراهی می کردند با هر چیزی

که داشتند و از نظر معنوی نیز تسلیم بودند .

بعضی مادر شهدا در تشییع جنازه فرزنداشان در یک

سخنرانی می گفتند : من خوشحال هستم .

شهید خود ما ( شهید محمد باقر عاصی زاده ) در

وصیت نامه اش نوشته بود :گریه را در جایی کنید که

تبلیغ دین باشد .

خانواده ها صبر می کردند . شهدا و خانواده هایشان

هم تقیّد داشتند و هم تعبّد.

( بخشی از سخنان سرکار خانم خاتم یزدی در جمع طلاب )