شهید کوچولوی دیگر که از کوچولو ، کوچولوتر بود . او به

میدان شهادت نیامد ، ولی شهادت یافت . نامش محمد ،

نواده عقیل بود . عقیل عموی بزرگ حسین بود ، و از

عرب شناسان نامی به شمار می رفته است . کوچولو ،

پیش از حسین کشته شد . کوچولوتر بعد از حسین

شهید  شد .

کوچولو، شهادت عموی خود حسین را ندید . کوچولوتر

شهادت عموزاده اش حسین را بدید . کوچولو از پیش

رفتو کوچولوتر از دنبال . کوچولو ، ده ساله بود .

کوچولوتر هفت ساله بود . محمد از عبدالله سه سال

کوچک تر بود .

همان که حسین شهادت یافت و یزیدیان به سوی خیمه

تاختند ، تا بانوان حرم را اسیر کنند و آن چه هست ببرند !

هر چند فضیلت و تقوا ، شرافت و بزرگواری ، ایمان و عدل ،

بردنی نیست و یزیدیان برای بردن آن ها به خیمه ها

نتاختند . محمد که پیراهنی بر تن داشت از خیمه ای بیرون

شد ، هاج و واج بود و مات و مبهوت بدین سو و آن سو

می نگریست .

هر کس به فکر خود بود ، بزرگسالان از خردسالان غافل

شده بودند . آتش بود ، غارت بود ، تاخت و تاز بود ، ولی

انصاف نبود ، رحم نبود ، مهر نبود ، انسانیت نبود ! محمد

چوبی ازچوب های خیمه را به دست گرفته ایستاده بود ،

ده سوار بدو نزدیک شدند . از میان آن ها،هانی حضرمی

بدو نزدیکشد ، نزدیک تر شد تا به کودک رسید . از اسب

خم گردید و با شمشیر کودک را دو نیم کرد !

کودکی که گناهی نداشت ، به میدان نیامد ، سلاحی بر

دست نداشت ، دفاعی نکرد ، قدرت گریز نداشت . یزیدیان ،

کودکان ناتوان و بلادفاع را کشتند و نشان دادند که شریرترین

از بشر ، خود بشر است .

( پیشوای شهیدان ، آیت الله سید رضاصدر ، ص 396)