توکل یعنی

به یقین بداند مخلوق نمی تواند پیش خود به کسی ضرری برساند یا نفعی بدهد و نمی تواند عطایی نماید و نه جلوگیری از عطایی کند و از خلق مأیوس باشد .

هر بنده ای که چنین شد برای غیر خدا عملی انجام نمی دهد و از غیر خدا نه امیدی دارد ، نه ترسی و نه طمعی.

اینست ” توکل”

از ذکر منبع این مطلب معذورم چون مدتی پیش آن را بر روی برگه ای نوشته بودم و روی دیوار اتاقم زده بودم تا بتوانم این گونه توکل کنم.