و محمّد بن أبى عمير، از أبان بن عثمان؛ و هشام بن سالم؛ و محمّد بن حمران از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:
از كسى تعجّب كرده ام كه از چهار چيز مي ترسد، چگونه به چهار چيز پناه نمي برد:
از كسى تعجّب كرده ام كه خوف بر او چيره شده است، چگونه به قول خداوند عزّ و جلّ كه فرمود:
حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ «خدا براى ما كافيست و او نيكو وكيلى است» پناه نمي برد
زيرا كه من از خداى عزّ و جلّ شنيده ام كه به دنبال اين بيان مي گويد: «فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ» «پس (آن مؤمنان كه كار خود را به خدا باز گذاشته بودند و با بدن هاى مجروح بى اعتناء به تبليغات مشركين بتعقيب ايشان پرداخته بودند پس از آنكه سپاه شرك از هيبتشان متوارى شدند) با ارمغان نعمت سلامت و تفضّلى الهى بمدينه بازگشتند. در حالى كه هيچ گونه گزندى به ايشان نرسيده بود- آل عمران:174».
و از كسى تعجّب كرده ام كه دچار مشكلى شده است، چگونه به قول خداوند عزّ و جلّ پناه نمي برد كه (به حكايت از يونس پيغمبر) فرموده: «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ» «معبود حقّى جز تو نيست، منزّهى تو، همانا كه من از ستمكاران بوده ام»
زيرا كه من از خداوند عزّ و جلّ شنيده ام كه به دنبال اين بيان مي گويد: فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ «پس ما دعاى او را مستجاب كرديم، و او را از آن بليّه نجات داديم، و مؤمنين را اين چنين نجات ميدهيم- انبياء: 88».
و از كسى تعجّب كرده ام كه در باره او مكرى بكار رفته است، چگونه به گفتار خداوند تعالى پناه نمي برد كه فرمود: وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ «و كار خود را به خدا تفويض مي كنم،
زيرا كه او نسبت به بندگان- و خير و صلاح ايشان- بصير است». زيرا كه من از خداوند عزّ و جلّ شنيده ام كه به دنبال اين بيان مي گويد: فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا «پس خدا او را از گزندهاى مكر ايشان محفوظ داشت- مؤمن: 44».
و از كسى كه دنيا و زينت آن را مي خواهد تعجّب كرده ام، كه چگونه به نقل خداوند تعالى پناه نمي برد كه فرمود: «ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» «هر چه خدا بخواهد واقع مى شود، هيچ نيروئى جز با مدد خدا وجود ندارد».
زيرا كه من از خداوند عزّ و جلّ شنيده ام كه به دنبال اين بيان مي گويد: «إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً فَعَسى رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ- الآية» «اگر مرا مى بينى كه از جهت مال و فرزند از تو كمترم، پس اميد است كه پروردگار من بوستانى بهتر از بوستان تو را به من عطا فرمايد- كهف: 41» و كلمه «عسى» كه در اين آيه آمده به معنى وجوب تحقّق متعلّق آنست.
منبع : ترجمه من لا يحضره الفقيه،نويسنده: محمد بن على ابن بابويه، مترجم: على اكبرغفارى و محمد جوادغفارى وصدر بلاغى، ج6، ص: 337
.jpg?mtime=1423920953)
