امام حسن عليه السّلام روز عيد فطر بر گروهى از مردم گذر كرد كه مشغول بازى و خنده بودند، بالاى سر آنان ايستاد و فرمود:

به راستى، خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه براى خلق خود ساخته تا به وسيله طاعت او براى جلب رضاى او بر يك ديگر سبقت گيرند. مردمى سبقت گرفتند و كامياب گشتند و ديگران كوتاهى كردند و ناكام ماندند؛ پس بسيار بسيار شگفت است حال شخص خندان اهل بازى در روز قيامت كه در آن روز نيكوكاران پاداش يابند و بيهوده پيشه‏گان، زيان.

به خدا سوگند! چون پرده بردارى شود، حتما بدانند كه نيكوكار مشغول به نيكوكارى خويش است و بدكار مشغول به بدكردارى خويش. سپس امام حسن عليه السّلام راه خويش را گرفتند و رفتند.

منبع :تحف العقول نوشته حسن بن علی ابن شعبه حرانی ترجمه حسن زاده ، ص 411.

شيخ احمد بن فهد حلى در كتاب «مهذب» و ديگران در تأليفات خود از معلى بن خنيس و او از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:

نوروز، روزى است كه قائم ما اهل بيت و صاحب امر خلافت در آن روز قيام مى‏ كند و خداوند او را بر دجال پيروز مى‏ گرداند. او دجال را در مزبله كوفه به دار مى ‏آويزد، هيچ روز نوروزى نمى‏ گذرد مگر اينكه ما در آن روز انتظار فرج داريم. زيرا نوروز از روزهاى ماست. ايرانيان آن روز را حفظ كردند، ولى شما عربها آن را ضايع كرديد!

منبع : کتاب  مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)، نوشته محمد باقر مجلسی ، ص 1102

از زكريا بن ابراهيم، گويد: من نصرانى بودم و مسلمان شدم و به حج رفتم و خدمت امام صادق (ع) رسيدم و به آن حضرت گفتم: به راستى من به كيش ترسايان بودم و از روى حقيقت مسلمان شدم، فرمود:
در اسلام چه خوبى ديدى و چه دليلى را در اسلام ديدى كه آن را بر ترسائى برگزيدى؟ گفتم: قول خدا عز و جل را (52 سوره شورى): «نبودى كه تو بدانى چيست كتاب و ايمان؟ ولى ما آن را نورى ساختيم كه هر كه را خواهيم بدان رهبرى كنيم (يعنى خدا هدايت را بدل من انداخت و مرا هدايت و رهبرى و توفيق مسلمانى داد چنانچه از اين آيه استفاده مى‏شود) فرمود: به راستى كه خدا تو را هدايت كرده است، سپس فرمود: تا سه بار خداوند او را هدايت فرما بپرس از هر چه خواهى اى پسر جانم.
گفتم: پدر و مادرم و فاميلم همه ترسا هستند و مادرم نابينا است، من با آنها باشم و در ظرف آنها غذا بخورم؟

ادامه »

امام صادق علیه السلام فرمودند:

مردى نزد پيغمبر آمد و گفت:

يا رسول اللَّه، به كه احسان كنم؟

فرمود: به مادرت، گفت سپس به كه؟

فرمود: به مادرت ، گفت: پس از آن به كه؟

فرمود: به مادرت ، گفت: سپس به كه؟

فرمود: به پدرت.

منبع : کتاب :اصول کافی  ، نوشته : محمد بن یعقوب کلینی ، ترجمه : محمد باقر کمره ای ، ج 4 ، ص 471

*  هر كس به روزى كم راضى شود، خداوند از عمل كم او راضى خواهد شد.

* بخيل را آرامش، حسود را لذّت، ملول را وفا و دروغگو را مروّت نيست.

*بر مؤمن سزاوار است كه از پروردگار و پيامبر و امام خود سه خصلت را بياموزد،

1) خصلتى كه از پروردگار بايد بياموزد، عيب پوشى و كتمان است.
2) خصلتى كه از پيامبرش بايد بياموزد، مداراى با مردم است.
3) خصلتى كه از امام خود بايد فرا بگيرد، صبر در برابر ناملايمات و شدائد است.

* خرد انسان تمام نمى‏ گردد، مگر آنكه در او ده ويژگى باشد:
1) از او اميد خير برود.
2) مردم از بدى او در امان باشند.
3) نيكى اندك ديگران را بسيار شمارد.
4) خير بسيار خود را كم انگارد.
5) هر چه از او حاجت طلبند، دلتنگ و ملول نشود.
6) در طول عمر خويش از كسب دانش خسته نشود.
7) فقر در راه خدا برايش محبوبتر از توانگرى باشد.
8) خوارى در راه خداوند برايش از سر فرازى در راه دشمن خدا، محبوبتر باشد.
9) گمنامى برايش شيرينتر از شهرت و بلند آوازگى باشد.
10) كسى را نبيند، جز آنكه با خود بگويد: او از من بهتر و پرهيزكارتر است.
چون همانا مردم دو دسته ‏اند: يا حقيقتا از او بهتر و پرهيزكارترند يا بدتر و پست‏تر از او، پس چون با بدتر از خود ديدار كند، شايسته است كه با خود بگويد: شايد خوبى او پنهان باشد و من نمى‏دانم.
و چون با بهتر و باتقواتر از خود ملاقات كند، بايد براى او خضوع و فروتنى كند تا به او ملحق شود، پس چون چنين كند، بزرگى‏اش فزونى گيرد و خوبى‏اش بهتر شود و يادش نكو گردد و بر اهل زمانه سرورى يابد .

* صله رحم بنمائيد اگر چه به يك جرعه آب باشد و بهترين صله رحم خوددارى از اذيّت ارحام است.

* از علامات فقه، علم و بردبارى است.

* از آن حضرت پرسيدند چگونه صبح كرديد؟ فرمود: با عمرى كاسته شده، عملى ثبت شده، در حالى كه آتش دوزخ بدنبال ما و مرگ بر گردن ماست.

*امام اساس دين و نظم مسلمين و مصلحت دنياست كه عزّت مؤمنين بدست اوست.

منبع :قصص الأنبياء ( قصص قرآن - ترجمه قصص الأنبياء جزائرى)، نعمت الله بن عبد الله جزائرى، ‏ص 818

پيامبر (ص) فرموده ‏اند:

در ماه رمضان خداوند پاداش كارهاى نيكو را چند برابر مى ‏كند و خطاها را محو مى ‏فرمايد

و درجات را مى ‏افزايد. هر كس در اين ماه صدقه‏ يى دهد، خدايش مى ‏آمرزد و هر كس به

بردگان خود نيكى كند، خدايش مى ‏آمرزد و هر كس خشم خويش را فرو خورد، خدایش

مى ‏آمرزد و هر كس خلق خويش را نيكو كند و پيوند خويشاوندى را در آن ماه رعايت كند،

خدايش مى ‏آمرزد.

سپس فرمودند: اين ماه شما چون ديگر ماهها نيست. چون به سوى شما فرا مى ‏رسد با

بركت و رحمت فرا مى‏رسد و چون از شما سپرى مى ‏شود با آمرزش گناهان سپرى مى ‏گردد

اين ماهى است كه كارهاى پسنديده را در آن دو چندان پاداش است و كارهاى خير در آن پذيرفته

است. هر كس از شما در اين ماه براى خدا دو ركعت نماز مستحب بگزارد خدايش مى ‏آمرزد.

سپس فرمودند: بدبخت واقعى كسى است كه اين ماه بر او بگذرد و گناهانش آمرزيده نشود

و او در آن هنگام كه نيكوكاران به پاداشهاى خداوند كريم مى ‏رسند زيانكار خواهد بود.

روضة الواعظين، محمد بن فتال نیشابوری ، ترجمه مهدوى دامغانى، ص: 543