چقدر در روز برای بندگی خدا وقت می ذارید ؟

یا مثل من  خودتون رو توجیه می کنید و می گید خیلی کار دارم ؟

همیشه یکی از توجیهات ما اینه که گرفتارم ، خدا خودش می دونه !

اما ، غافل از این که این ها همش وسوسه شیطانه.

داشتم درس می خوندم پشت  برگه ای که نکات درس را

می نوشتم معلمی زیر سئوال امتحانات  چنین نوشته بود :

اغلب می پنداریم چون گرفتاریم به خدا نمی رسیم اما..

واقعیت این است که ، چون به خدا نمی رسیم گرفتاریم !!!

به فکر افتادم ، واقعاً گرفتاری های ما به خاطر دوری از خدا نیست ؟

چرا همیشه بی توجه از کنار این واقعیت رد میشم ؟

چرا سعی نمی کنیم به خدا نزدیک بشیم ؟

باور داریم که حلّال همه مشکلات خداست ،

باور داریم که بدون خدا به هیچ جا نمی رسیم ،

باور داریم که هیچ برگ درختی بدون إذن خدا نمی افته

اما !! باز هم کوتاهی می کنیم،

خواسته هایمان را از خدا نمی خواهیم ،

البته می خواهیم ، ولی کی ؟

وقتی که از همه جا ناامید شدیم و همه در ها رابسته دیدیم

در آن موقع به در خانه خدا می رویم و از او کمک می خواهیم.

اما……

باز هم خدا را شکر در لحظات ناامیدی به یادش می افتیم

خدا را شکر که معتقدیم ،

خدا را شکر که گاهی گرفتار می شویم

خدا راشکر که در گرفتاری ها به خدا می رسیم.

خدایا شکر !!!!!!!!!!

بیایید از خدا بخواهیم که خودش به ما کمک کند که غافل نباشیم .