طلبه باید علاوه بر درس، اهل نوافل و مستحبات وتعقیبات

نماز باشد استاد ما حضرت آیت الله حاج علی اکبربرهان

(ره) می فرمودند : انسان باید عبادت مستحبی را در طول

سال حداقل یک بار هم شده نوبر کند و ( بچشد ) . مثل

میوه ای که انسان هر سال نوبر می کند . وقتی که نماز

اول ماه را می خوانی ، مفاتیح را بردار و مناسبت ها و

اعمال آن ماه را هم ببین و عمل کن . قرآن و مفاتیح نباید

از کنار سجاده شما دور باشد . سحرها هم بعد از نماز

صبح و شب ها قبل از خواب حداقل یک صفحه قرآن تلاوت

کن . زیارت و دعای هر روز را بخوان ، بعد از نمازها تعقیبات

وارده در مفاتیح الجنان را بخوان . حاج میرزا علی هسته ای

می فرمودند : آقایون بادبادک بدون دنباله بالا نمی رود ، نماز

هم بدون تعقیبات بالا نمی رود و البته مقدسی طلبه نباید

زیاد باشد ، به حدی که به درس لطمه بزند .

شیخ انصاری (ره) بعد از نماز صبح مقداری تعقیب می خواندند ،

بعد شعر سیوطی حفظ می کردند و زیاد مقدس نبودند که مثلاً

تا طلوع آفتاب تعقیب بخوانند ، مقدسی طلبه باید مانند چاشتی

گوشت بِه باشد که اگر اصلا در گوشت ، سرکه نریزی مزه ندارد .

اگر یک شیشه سرکه هم بریزی باز هم نمی شود خورد ، بلکه

باید نصف استکان سرکه و چند حبه قند بریزی تا مزه خوبی پیدا

کند . مقدسی طلبه هم باید متوسط باشد ، این طور نباشد که

اصلا تعقیبات را نماز شب و اعمال مستحبی را نخواند و یا این که

تمام اوقات خود را به این گونه اعمال بگذراند و یا وقتی به قم

می رود به مقدس جمکران نرود و این طور هم نباسد در ایام

درسی ، کلاس و درس و بحث خود را تعطیل و مثلاً عازم قم

یا جمکران و یا دیگر عتبات عالیات شود .

نباید ایام درسی به مسافرت بروی ، مثلا مشهد بروی ، این

مقدسی زیاد است . مقدس اردبیلی گاهی که ایام درسی

به کربلا مشرف می شدند ، نمازشین را جمع می خواندند

و می فرمودند : احتیاط می کنم چون ایام درسی است و

درس واجب بوده و من رها کرده و به این جا آمده ام . طلبه ای

که اهل شهرستان است و از شهر و دیار خود آمده درس بخواند ،

اگر شب درسی هیئت برود یعنی برگردد به شهرستان خود ، به

خاطر مراسم و هیئتی که هر سال در شهر خود برگزار می گردد ،

به نحوی که مجبور شود در سر کلاس حاضر نشود این کار و عمل

او فایده ای ندارد اگر اصلا هم در مراسم و هیئت ها نرود یعنی

حالا که نمی تواند به شهرستان برود در حوزه درس خودش هم ،

در مراسم شرکت نداشته باشد او هم فایده ای ندارد. مقدسی

باید به اندازه ای باشد ه به درس لطمه نزند . نباید زیاد مقدس

باشی که اصلا حرف نزنی و شوخی نکنی و نخندی .

نقل می کنند یکی از طلبه ها همین طور بود کلاهی به سر

می گذاشت و با کسی نه حرف می زد و نه شوخی می کرد ،

کسی هم او را خندان نمی دید و خیلی سنگین و آیت اللهی

راه می رفت به حدی که بقیه طلبه ها می گفتند حتما این آقا

در آینده از علمای بزرگ می شود و سیمش به ملکوت اعلی

وصل می شودو ممکن با امام زمان (عج) هم در ارتباط باشد ،

اما بعد از مدتی دیدند که در کلاس درس شرکت نمی کند و غایب

است ، مدتی بعد، او را دیدند که محاسنش را تراشیده از طلبگی

رفته است !! این عاقبت مقدسی زیاد است . از کسانی که اصلاً

شوخی نمی کنند و نمی خندند و حرف نمی زنند باید بر حذر بود

چرا که علما هم گاهی با هم مزاح می کنند و می خندند .

روزی خدمت حضت امام (ره) رفته بودم ، در آنجا حضرت آیت الله

لواسانی که هم دوره امام بو النگویی که شخصی نذر کرده بود

که به امام بدهد حضرت آیت اله لواسانی ، از طرف آن شخص

به امام دادند و به شوخی به امام فرمودند النگو را دستتان کنید

ببینیم اندازه شما هست یه نه .

غرض این که در همه امور میانه رو باش امام کاظم علیه السلام

فرمودند : خیر الامور اوسطها ؛ بهترین کارها میانه و وسط آن است ،

یعنی میانه روی در همه کارها ، هم در درس خواندن ، هم در

مباحثه کردن ، ، هم در عبادت ، هم در مقدسی ، خلاصه در همه

چیز میانه رو باش . شاگردی داشتیم که پدرش از نحوه درس

خواندن او به من شکایت کرد و گفت : این پسر یکسره درس

می خواند حتی شب که از خواب بیدارمی شوم میبینم در حال

درس خواندن است او را به زور می خوابانم ، ولی همین که

می خوابم دوباره بلند می شود و شروع به درس خواندن و

مطالعه می کند . البته این طور هم خوی نیست بلکه در همه

کارها باید متعادل بود .